ارغوان زار شفق: تفاوت میان نسخه‌ها

گزیده دیوان طغرای مشتمل بر ساقی‌نامه، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، قصاید، مقطعات، مثنویات (تنها یک مثنوی 118 بیتی)،<ref>ر.ک: متن کتاب، ص46-46</ref>‏ غزل‌ها و رباعی‌های اوست. منتخب حاضر، دربرگیرنده 2605 بیت است، ولی اگر بیت برگردان را که در ترجیع‌بند شاعر پانزده بار تکرار شده است، از این شمار کم کنیم، ابیات به 2590 می‌رسد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص22</ref>     

او گاهی به تفنن، لغات و اصطلاحات هندی چون: پرکنه، کهّار، راجه و سکاسن را وارد شعر می‌کند و گاه از برخی لغات که جنبه شعری و به‌خصوص غزلی ندارد چون: چیق، قابو و مستأجر سود می‌جوید.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>‏ واژگان هندی و لغات ناآشنای خراسانی از برجسته‌ترین ویژگی‌های اشعار طغراست  که توضیح آنها در تعلیقات و شرح لغات ذکر شده است.

طغرا شاعری مضمون‌یاب است، ولی طرز بیانی کم‌وبیش پیچیده دارد. از به‌کار گرفتن قافیه و ردیف‌های مشکل، حتی نازیبا پرهیز نمی‌کند:  

'''کند چو شب ز رخ و زلف، جلو‌ه‌گر گل و مو'''

'''ز شرم او نبود شمع را به سر گل و مو'''.<ref>ر.ک: همان</ref>‏