۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تهذیب و تصحیح ترجمان اللغة: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR15897J1.jpg | عنوان =تهذیب و تصحیح ترجمان اللغة | عنوان...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''تهذیب و تصحیح ترجمان اللغة'''، اثر محمد بن یحیی بن محمدشفیع قزوینی (قرن 12ق)، ترجمه کتاب مشهور «القاموس المحيط»، نوشته محمد بن یعقوب بن محمدابراهیم شیرازی فیروزآبادی (729-817ق) است که در عصر شاه سلطان حسین صفوی، ترجمه شده و توسط مؤسسه شمس الضحی، به چاپ رسیده است. | '''تهذیب و تصحیح ترجمان اللغة'''، اثر [[قزوینی، محمد بن یحیی|محمد بن یحیی بن محمدشفیع قزوینی]] (قرن 12ق)، ترجمه کتاب مشهور «القاموس المحيط»، نوشته محمد بن یعقوب بن محمدابراهیم شیرازی فیروزآبادی (729-817ق) است که در عصر شاه سلطان حسین صفوی، ترجمه شده و توسط مؤسسه شمس الضحی، به چاپ رسیده است. | ||
==القاموس المحيط== | ==القاموس المحيط== | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==ترجمان اللغة== | ==ترجمان اللغة== | ||
محمدشفیع | [[قزوینی، محمد بن یحیی|محمدشفیع قزوینی]]، مترجم کتاب «قـاموس» یـا مـصنف «ترجمان اللغة»، در نظر داشته است که «شرحی مـبسوط [بر قـاموس] نوشته، مـفصلا معانی الفاظ ظاهره را تفسیر نماید» و از کتاب‌های متقدمان شواهدی را به شرح مذکور بـیفزاید، امـا این ترتیب کار از آن جهت سرانجام نمی‌یابد که قصد شارح به اطلاع سلطان صفوی می‌رسد، کـه بـا القاب و عناوین متعدد در چند سطر بلند از وی یاد می‌شود و در نهایت پس از آخرین عنوان یـعنی «مـحط رحال كافة أنام»، نام وی یعنی «السلطان بـن السـلطان و الخـاقان بن الخاقان المؤيد بتأييدات خالق الثقلين شـاه سـلطان حسین»، آشکار می‌شود و شاه که «این ذره بی‌مقدار و این خاکسار بی‌اعتبار را منظور نـظر التـفات و عنایت و مشمول عواطف بی‌غایت و نـهایت فـرموده، مقرر مـی‌دارد» کـه دسـت از شرح مزبور برداشته کتاب مذکور را فـارسی کـند. «تا فارسی‌زبانان را حظی وافر و نصیبی متکاثر بوده، ثواب آن به روزگار فرخنده‌آثـار پادشـاه... عاید گردد»؛ در نتیجه مترجم «حسب الفـرمان قضاجریان شروع در مـقصود» مـی‌نماید، اما اندکی از آنچه را که در طـرح نـخست خود لازم می‌دانسته با تعبیر «ایرادات ضرور» به کار می‌افزاید و بدین‌سان ترجمه را «در مدت سـی ویـک ماه و ده یوم» به پایان مـی‌برد و دوره کـار ترجمه را با ایـن تـعبیر بیان می‌کند که «آغـاز چـهره‌گشایی این گلزار همیشه بهار و این شاهد سراپانگار در دهم شهر شعبان المعظم سنه 1114 رخ نـموده و زیـور اتمام و پیرایه اختتام در بیستم شهر ربـیع‌الاول سـنه 1117 پوشیده» اسـت<ref>ر.ک: حبیبی، حسن، ص61</ref>. | ||
البـته مـترجم «ترجمان اللغة» طرح نـخستین خود را به‌صورتی دیگر پی می‌گیرد؛ بدین بیان که وی کتاب دیگری را به نام «الجموع و المصادر» بـه رشته تحریر درآورده و در آن «جمع‌های کلمات و مصدرهایی که از قـلم صـاحب قـاموس افـتاده، گـرد آورده است»<ref>ر.ک: همان</ref>. | البـته مـترجم «ترجمان اللغة» طرح نـخستین خود را به‌صورتی دیگر پی می‌گیرد؛ بدین بیان که وی کتاب دیگری را به نام «الجموع و المصادر» بـه رشته تحریر درآورده و در آن «جمع‌های کلمات و مصدرهایی که از قـلم صـاحب قـاموس افـتاده، گـرد آورده است»<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||