۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
فوائد الأصول (آخوند خراسانی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'آخوند خراسانى' به 'آخوند خراسانى'
جز (جایگزینی متن - '== معرفى اجمالى == «(.*)»' به '== معرفى اجمالى == '''$1'''') |
جز (جایگزینی متن - 'آخوند خراسانى' به 'آخوند خراسانى') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
== معرفى اجمالى == | == معرفى اجمالى == | ||
'''فوائد الاصول'''، به زبان عربى، تأليف [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|ملا محمد كاظم بن ملا حسين هروى طوسى خراسانى نجفى]]، مشهور به آخوند خراسانى(متوفاى 1329ق)، است. | '''فوائد الاصول'''، به زبان عربى، تأليف [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|ملا محمد كاظم بن ملا حسين هروى طوسى خراسانى نجفى]]، مشهور به [[آخوند خراسانى]](متوفاى 1329ق)، است. | ||
تأليف اين كتاب، در ماه رجب المرجب سال 1301ق، پايان يافته است. اگر چه در«أعيان الشيعة»، اين‌طور آمده است كه كتاب«درر الفوائد في الحاشية على الفرائد»، در سال 1291ق و قبل از«فوائد الاصول» نگاشته شده است و همين‌طور در متن كتاب«فوائد الاصول»، در صفحات 81 و 82 و 107 و 135 با عبارت‌هاى«التعليقة الجديدة» و يا«علقناه جديدا» به مطالب آن كتاب ارجاع داده شده است، امّا با مراجعه به كتاب حاشيه بر فرائد(رسائل) مشخص مى‌شود كه بحث تعادل و تراجيح آن در سال 1291ق و مبحث اصل برائت در سال 1295ق و قبل از تأليف«فوائد الاصول» تأليف شده است، اما مبحث ظن در سال 1302ق و مبحث استصحاب در سال 1305ق، بعد از تأليف كتاب«فوائد الاصول تأليف شده است. | تأليف اين كتاب، در ماه رجب المرجب سال 1301ق، پايان يافته است. اگر چه در«أعيان الشيعة»، اين‌طور آمده است كه كتاب«درر الفوائد في الحاشية على الفرائد»، در سال 1291ق و قبل از«فوائد الاصول» نگاشته شده است و همين‌طور در متن كتاب«فوائد الاصول»، در صفحات 81 و 82 و 107 و 135 با عبارت‌هاى«التعليقة الجديدة» و يا«علقناه جديدا» به مطالب آن كتاب ارجاع داده شده است، امّا با مراجعه به كتاب حاشيه بر فرائد(رسائل) مشخص مى‌شود كه بحث تعادل و تراجيح آن در سال 1291ق و مبحث اصل برائت در سال 1295ق و قبل از تأليف«فوائد الاصول» تأليف شده است، اما مبحث ظن در سال 1302ق و مبحث استصحاب در سال 1305ق، بعد از تأليف كتاب«فوائد الاصول تأليف شده است. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
هم‌چنين دليل ورود استصحاب بر ساير اصول عمليّه را اين‌گونه بيان مى‌كند كه اگر در تعارض اصل اباحه با استصحاب، اصل اباحه مقدم شود، در اين صورت با ظاهر خطاب«لا تنقض اليقين»، مخالفت شده است و اين صحيح نيست، زيرا دليل اصل اباحه از دليل اصل استصحاب قوى‌تر نيست(اگر چه در بعضى از موارد شك در نماز، دليل آن قوى‌تر و مقدم بر اصل استصحاب است) و امّا اگر اصل استصحاب، مقدم بر اصل اباحه شود، تعارضى وجود ندارد، زيرا با عمل به استصحاب، موضوع محتمل الحرمة تبديل به معلوم الحرمة شده و داخل در غايت اصل اباحه مى‌شود. | هم‌چنين دليل ورود استصحاب بر ساير اصول عمليّه را اين‌گونه بيان مى‌كند كه اگر در تعارض اصل اباحه با استصحاب، اصل اباحه مقدم شود، در اين صورت با ظاهر خطاب«لا تنقض اليقين»، مخالفت شده است و اين صحيح نيست، زيرا دليل اصل اباحه از دليل اصل استصحاب قوى‌تر نيست(اگر چه در بعضى از موارد شك در نماز، دليل آن قوى‌تر و مقدم بر اصل استصحاب است) و امّا اگر اصل استصحاب، مقدم بر اصل اباحه شود، تعارضى وجود ندارد، زيرا با عمل به استصحاب، موضوع محتمل الحرمة تبديل به معلوم الحرمة شده و داخل در غايت اصل اباحه مى‌شود. | ||
نكته ظريفى كه در بيانات آخوند خراسانى(قدس سره) ديده مى‌شود، اين است كه در تعارض دليل با اصل يا اصل استصحاب با ساير اصول عمليّه، توجه به دليل آنها نموده است. | نكته ظريفى كه در بيانات [[آخوند خراسانى]](قدس سره) ديده مى‌شود، اين است كه در تعارض دليل با اصل يا اصل استصحاب با ساير اصول عمليّه، توجه به دليل آنها نموده است. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||