۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
چهار کتاب اصلی علم رجال: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'نجاشى' به 'نجاشى'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'نجاشى' به 'نجاشى') |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
ويژگى اين دوره، آن است كه عوامل جعل حديث، فراوان بوده است؛ زيرا: اولاً ارزش و وزنى كه محدثان و حاملان حديث در اجتماع داشتند، عده‌اى بى‌مايه و شهرت‌طلب را براى ورود در جرگه محدثان، بدين كار وادار مى‌ساخت؛ ثانياً اغراض سياسى و فرقه‌اى نيز هر يك عامل مهم و مستقلى در اين مورد به شمار مى‌رفت و در نتيجه احاديث فراوان از زبان منابع حديث به پيامبر(ص) يا در حوزه تشيع، به ائمه(ع) نسبت داده مى‌شد. اين موضوع كه در بسيارى از بيانات ائمه(ع) يا روات منعكس است، موجب شد كه خبرگان فن براى تشخيص حديث صحيح از سقيم، به ذكر نام راويان و تمييز ممدوح از مذموم بپردازند و بدين‌ترتيب، كتاب‌هايى در اين رشته فراهم آيد <ref>همان، ص18</ref>. | ويژگى اين دوره، آن است كه عوامل جعل حديث، فراوان بوده است؛ زيرا: اولاً ارزش و وزنى كه محدثان و حاملان حديث در اجتماع داشتند، عده‌اى بى‌مايه و شهرت‌طلب را براى ورود در جرگه محدثان، بدين كار وادار مى‌ساخت؛ ثانياً اغراض سياسى و فرقه‌اى نيز هر يك عامل مهم و مستقلى در اين مورد به شمار مى‌رفت و در نتيجه احاديث فراوان از زبان منابع حديث به پيامبر(ص) يا در حوزه تشيع، به ائمه(ع) نسبت داده مى‌شد. اين موضوع كه در بسيارى از بيانات ائمه(ع) يا روات منعكس است، موجب شد كه خبرگان فن براى تشخيص حديث صحيح از سقيم، به ذكر نام راويان و تمييز ممدوح از مذموم بپردازند و بدين‌ترتيب، كتاب‌هايى در اين رشته فراهم آيد <ref>همان، ص18</ref>. | ||
در مورد آغاز تدوين كتابهاى رشته فهرست نيز اطلاع دقيقى در دست نيست ولى نويسنده معتقد است سال‌ها پيش از شيخ طوسى و شيخ | در مورد آغاز تدوين كتابهاى رشته فهرست نيز اطلاع دقيقى در دست نيست ولى نويسنده معتقد است سال‌ها پيش از شيخ طوسى و شيخ [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، فهرست‌نويسى نيز همچون تأليف كتب رجال، متداول و مرسوم بوده است. وى اين مطلب را از گفتار شيخ طوسى در مقدمه كتاب «الفهرست» استفاده كرده است <ref>همان</ref>. | ||
به باور نويسنده نخستين كسى كه كتابى به تفصيل در زمينه فهرست نگاشت، [[ابن غضائری|ابوالحسين احمد بن حسين بن عبيدالله غضائرى]]، معروف به ابن غضائرى بود كه معاصر شيخ طوسى و شيخ نجاشى و به رتبت، مقدم بر آن دو بوده است <ref>همان، ص19</ref>. | به باور نويسنده نخستين كسى كه كتابى به تفصيل در زمينه فهرست نگاشت، [[ابن غضائری|ابوالحسين احمد بن حسين بن عبيدالله غضائرى]]، معروف به ابن غضائرى بود كه معاصر شيخ طوسى و شيخ [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] و به رتبت، مقدم بر آن دو بوده است <ref>همان، ص19</ref>. | ||
وى با استفاده از مقدمه شيخ نجاشى در فهرست معتبر و مبسوط خود كه به «رجال | وى با استفاده از مقدمه شيخ [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] در فهرست معتبر و مبسوط خود كه به «رجال [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]» معروف بوده و به انگيزه خود از تدوين فهرست اشاره كرده، چنين استنباط كرده است كه لااقل نيمى يا بخش مهمى از انگيزه ديگر مؤلفان كتابهاى رشته فهرست نيز همان انگيزه باشد؛ يعنى: «معرفى سلف شيعه و بازشناساندن آثار گرانبهاى آنان در علوم و فنون مختلف و پاسخ به طنز و ايراد آن دسته از مخالفان كه از اين آثار بى‌خبر بوده‌اند و شيعه را به نداشتن اثر و سابقه علمى، قدح مى‌كرده‌اند» <ref>همان، ص20- 21</ref>. | ||
در اواخر قرن دوم و اوايل قرن سوم، به نام «مشيخه ابن محبوب» (متوفى 224ق) برمى‌خوريم كه از كتابهاى معروف رجالى است و ابوجعفر اودى آن را به ترتيب نام‌ها رجال، فصل‌بندى كرده است. با اين بيان، نويسنده سابقه مشيخه كه يكى از رشته‌هاى علم رجال به معناى عام است را به سال‌هاى پيش از 224ق دانسته است <ref>همان، ص21</ref>. | در اواخر قرن دوم و اوايل قرن سوم، به نام «مشيخه ابن محبوب» (متوفى 224ق) برمى‌خوريم كه از كتابهاى معروف رجالى است و ابوجعفر اودى آن را به ترتيب نام‌ها رجال، فصل‌بندى كرده است. با اين بيان، نويسنده سابقه مشيخه كه يكى از رشته‌هاى علم رجال به معناى عام است را به سال‌هاى پيش از 224ق دانسته است <ref>همان، ص21</ref>. | ||