۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[ | <div class="boxTitle"><big>'''[[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]]'''</big></div> | ||
[[پرونده: | [[پرونده:NUR00822.jpg|بندانگشتی|مرقد شیخ صدوق شهر ری تهران|175px]] | ||
''' | '''ابوجعفر محمد بن على بن حسین بن موسى بن بابویه قمى''' (۳۰۵ -۳۸۱ق)، معروف به شیخ صدوق و ابن بابویه، از بزرگترین فقهاء و محدّثین قرن چهارم هجری. کتاب [[من لايحضره الفقيه|من لایحضره الفقیه]] از کتب اربعه شیعه اثر اوست. | ||
پدر بزرگوارش، [[على بن حسین بن بابویه قمى]]، از برجستهترین علما و فقهاى بزرگ زمان خود بود. در آن روزگار، با آنکه عالمان و محدثان بسیارى در قم مىزیستند، پرچم هدایت و مرجعیت فتوا بر دوش این عالم عابد و محدث زاهد و صاحب کرامات، یعنى على بن بابویه ([[پدر شیخ صدوق]]) بوده است. | |||
شیخ صدوق از بزرگترین شخصیتهاى جهان اسلام و از برجستهترین چهرههاى درخشان علم و فضیلت است. | |||
او که نزدیک به عصر ائمه علیهمالسلام مىزیست، با جمعآورى روایات اهلبیت علیهمالسلام و تألیف کتابهاى نفیس و با ارزش، خدمات ارزنده و کمنظیرى به اسلام و تشیع کرد. | |||
شیخ صدوق بیش از بیست سال از دوران پر برکت حیات پدر را درک کرد و در این مدت از محضر پدر و سایر علماى قم کسب علم و حکمت کرد. | |||
او در سن 22 یا 23 سالگى بود که پدر بزرگوارش دار فانى را وداع کرد. از آن پس وظیفۀ سنگین نشر احادیث آل محمد صلى الله علیهم اجمعین و هدایت امت به عهدۀ وى قرار گرفت و دوران جدیدى از زندگى او آغاز گردید. | |||
این عالم بزرگ و آخرین بازماندۀ خاندان صدوق، پس از عمرى طولانى و پر برکت در سال 381ق دیده از جهان فانى فرو بست و در شهر ری به خاک سپرده شد، که بعدها آرامستان ابنبابویه در اطراف آن ساخته شد. <div class="mw-ui-button">[[ابن بابویه، محمد بن علی|'''ادامه''']]</div> |
ویرایش