پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[امام حسن عسکری علیه‌السلام]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[مجتهد شبستری، محسن|آیت‌الله محسن مجتهد شبستری]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR02327.jpg |بندانگشتی|سامرا حرم مطهر امام حسن عسکری(ع)|175px]]
[[پرونده:Shabstri.jpg |بندانگشتی|مجتهد شبستری، محسن|175px]]


'''ابومحمد حسن بن على بن محمد''' مشهور به '''امام حسن عسکری(ع)''' (232-260 ق) امام يازدهم از ائمۀ اثنی‌عشر(ع) و سيزدهمين معصوم از چهارده معصوم(ع) است. او در سال 254ق، پس از شهادت امام هادی(ع) به امامت رسید، بیشتر دوران امامت آن حضرت در اردوگاه نظامی در سامرا و تحت کنترل شدید خلفای عباسی سپری گردید. شیعیان تنها از طریق وکلای خاص می‌توانستند با امام در ارتباط باشند.
'''محسن مجتهد شبستری''' (1316-1400ش)، عضو مجلس خبرگان رهبری، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، امام جمعهٔ سابق تبریز، نماینده ولی فقیه در استان آذربایجان شرقی، از شاگردان [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و از فعالان نهضت اسلامی


پدر بزرگوارش امام هادى(ع) هنگام تولد فرزند، شانزده سال و چند ماه بيشتر نداشت. مادرش بانويى صالحه و عارفه به نام سوسن يا حديثه يا سليل نام داشت.  
محسن مجتهد شبستری فرزند آیت‌الله مـیرزا کاظم مجتهد در ۱۳۱۶ش در شبستر به دنیا آمد. پدر وی که امامت جمعه تبریز را بر عهده داشت به همراه جدش ملاعلی اشرف در شمار فقها و علمای آذربایجان به شمار می‌آمدند.


کنیه امام حسن عسکری(ع)، ابا محمد است و القابشان: الصامت، الهادی، الرفیق، الزکی، السراج، الخالص و النقی، ابن‌الرضا می‌باشد.ایشان و پدرشان امام هادی و پدر بزرگشان امام جواد(ع)، هر کدام در زمانه‌ی خود، معروف به ابن الرضا بوده‌اند.
آیت‌الله محسن شبستری، پس از فراگیری دروس مقدماتی در سال ۱۳۳۲ عازم حوزه علمیه قم شد و دوره‌های سطح متوسط و عالی را سپری کرد و سپس در کلاس درس خارج فقه و اصول حضرات آیات [[بروجردی، سید حسین|سید حسین بروجردی]]، [[محقق داماد، سید محمد|سید محمد محقق داماد]]، [[گلپایگانی، محمدرضا|سید محمدرضا گلپایگانی]]، [[آملی، هاشم|میرزا هاشم آملی]] و [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]] شرکت کرد و «فلسفه» و تفسیر را نزد [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه سید محمدحسین طباطبایی]] آموخت. وی از جلسه‌های درس اخلاق نیز غافل نبود و از کلاس درس آیت‌الله [[حسین فاطمی قمی]] و شیخ [[عباس تهرانی]] نیز بهره‌مند شد.


22 يا 23 سال داشت كه پس از شهادت پدر بزرگوارش امام هادى(ع)(254ق) به امامت رسيد.  
وی در ۱۳۵۱ش به دعوت جمعی از اهالی تهران، به آن شهر رفت و در مسجد طلاچیان به تدریس علوم دینی و نیز ارشاد مردم پرداخت. وی با همراهی [[مطهری، مرتضی|آیت‌الله شهید مطهری]]، [[مفتح، محمد|شهید مفتح]] و [[شهید بهشتی]] جامعه روحانیت مبارز را در تهران تأسیس کردند و بیشتر فعالیت‌های مبارزاتی وی علیه رژیم در سال‌های پیش از انقلاب به انتشار اعلامیه و بیانیه و فعالیت در این حزب می‌گذشت.


چون او و پدر بزرگوارش امام هادى(ع) در محلۀ عسكر (قرارگاه سپاه) در شهر سامرا زندگى می‌كردند به عسكرى لقب يافتند و نيز اين دو امام مانند امام جواد(ع) به احترام جد بزرگوارشان على بن موسى الرضا(ع) به ابن الرضا مشهور بودند.عثمان بن سعيد عمرى و بعد از او پسرش محمد بن عثمان پيشكار و دربان آن حضرت بودند.
او در روز چهارشنبه ۲۶ آبان ۱۴۰۰ش برابر با 11 ربیع‌الثانی 1443ق درگذشت. <div class="mw-ui-button">[[مجتهد شبستری، محسن|'''ادامه''']]</div>
 
مدت كوتاه حيات امام به سه دوره تقسيم مى‌گردد: تا چهار سال و چند ماهگى (و به قولى تا 13 سالگى) از عمر شريفش را در مدينه بسر برده، تا 23 سالگى به اتفاق پدر بزرگوارش در سامرا مى‌زيسته (254 ه‍.ق.) و تا 29 سالگى يعنى شش سال و اندى پس از رحلت امام دهم(ع) در سامرا، ولايت بر امور و پيشوايى شیعیان را بر عهده داشته است. <div class="mw-ui-button">[[امام حسن عسکری علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش