۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR36188J1.jpg | عنوان =بحوث في فقه الرجال | عنوانهای دی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''بحوث في فقه الرجال'''، تقریرات مباحث رجالی سید علی فانی اصفهانی (متوفی 1368ش)، به قلم سید علی حسین مکی عاملی است. این اثر به زبان عربی در یک جلد منتشر شده است. | '''بحوث في فقه الرجال'''، تقریرات مباحث رجالی [[فانی اصفهانی، سید علی|سید علی فانی اصفهانی]] (متوفی 1368ش)، به قلم [[مکی عاملی، علی|سید علی حسین مکی عاملی]] است. این اثر به زبان عربی در یک جلد منتشر شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در ابتدای کتاب، حیات علمی سید علی فانی اصفهانی بهاختصار مطرح و پس از آن 51 اثر وی لیست شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص11-7</ref>. | در ابتدای کتاب، حیات علمی [[فانی اصفهانی، سید علی|سید علی فانی اصفهانی]] بهاختصار مطرح و پس از آن 51 اثر وی لیست شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص11-7</ref>. | ||
میتوان گفت آغاز شکلگیری بحث رجالی به زمان حسن بن محبوب (متولد 149ق) بازمیگردد که کتابی در رجال با نام «المشيخة» نوشت<ref>ر.ک: مقدمه، ص24</ref>. | میتوان گفت آغاز شکلگیری بحث رجالی به زمان حسن بن محبوب (متولد 149ق) بازمیگردد که کتابی در رجال با نام «المشيخة» نوشت<ref>ر.ک: مقدمه، ص24</ref>. | ||
اهمیت بحث رجالی کمتر از مباحث اصولی نیست؛ چراکه استنباط احکام همان گونه که بر اصول متوقف است، بر علم رجال نیز متوقف است<ref>ر.ک: همان، ص41</ref>. | اهمیت بحث رجالی کمتر از مباحث اصولی نیست؛ چراکه استنباط احکام همان گونه که بر اصول متوقف است، بر علم رجال نیز متوقف است<ref>ر.ک: همان، ص41</ref>. | ||
مقصد کتاب در هشت باب ترتیب یافته است: | مقصد کتاب در هشت باب ترتیب یافته است: | ||
باب اوّل، اصالت عدالت و وثاقت: منظور از وثاقت مفهومی در مقابل کذب نیست که هر غیر کاذبی ثقه باشد، بلکه منظور آن است که وثاقت همانند عدالت صفتی وجودی است که از حقیقت خارجیه منتزع میشود. پس عدم کذب اگرچه امری عدمی است، ولی ما برای اثبات وثاقت راوی تنها به آن اکتفا نمیکنیم؛ زیرا روشن است که شخصی که سخن نگفته کاذب نیست، اما متصف به وثاقت نمیشود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص69</ref>. | باب اوّل، اصالت عدالت و وثاقت: منظور از وثاقت مفهومی در مقابل کذب نیست که هر غیر کاذبی ثقه باشد، بلکه منظور آن است که وثاقت همانند عدالت صفتی وجودی است که از حقیقت خارجیه منتزع میشود. پس عدم کذب اگرچه امری عدمی است، ولی ما برای اثبات وثاقت راوی تنها به آن اکتفا نمیکنیم؛ زیرا روشن است که شخصی که سخن نگفته کاذب نیست، اما متصف به وثاقت نمیشود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص69</ref>. | ||
باب دوم، مراتب توثیق و تضعیف راوی: مراتب توثیق فراوان است، اما نویسنده تنها چهار مرتبه را ذکر کرده که عبارت از: تصریح و دلالت ضمنی، ظنی و احتمالی است<ref>ر.ک: همان، ص81-77</ref>. مراتب تضعیف نیز عبارت از: تصریح در تکذیب راوی، تصریح در ضعف بهطور مطلق، استفاده تضعیف تصریحا یا بهعنوان لازمه عبارات و ملحق به تضعیف احتمالی است<ref>ر.ک: همان، ص85-82</ref>. | باب دوم، مراتب توثیق و تضعیف راوی: مراتب توثیق فراوان است، اما نویسنده تنها چهار مرتبه را ذکر کرده که عبارت از: تصریح و دلالت ضمنی، ظنی و احتمالی است<ref>ر.ک: همان، ص81-77</ref>. مراتب تضعیف نیز عبارت از: تصریح در تکذیب راوی، تصریح در ضعف بهطور مطلق، استفاده تضعیف تصریحا یا بهعنوان لازمه عبارات و ملحق به تضعیف احتمالی است<ref>ر.ک: همان، ص85-82</ref>. | ||
باب سوم، ارزش توثیقات بزرگان علم رجال و درایه: در این بحث در دو بخش توثیقات قدما مانند: شیخ مفید و شیخ طوسی و توثیقات متأخرین مانند: علامه و ابن طاووس مورد بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص87 و 93</ref>. | باب سوم، ارزش توثیقات بزرگان علم رجال و درایه: در این بحث در دو بخش توثیقات قدما مانند: [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] و [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و توثیقات متأخرین مانند: علامه و [[ابن طاووس (ابهام زدایی)|ابن طاووس]] مورد بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص87 و 93</ref>. | ||
باب چهارم، بررسی ادّعای وثاقت راویان تعدادی از کتب روایی: نویسنده در این باب از وثاقت راویان کتب كامل الزيارات ابن قولویه، تفسیر علی بن ابراهیم قمی و نهج البلاغه بحث کرده است<ref>ر.ک: همان، ص99</ref>. | باب چهارم، بررسی ادّعای وثاقت راویان تعدادی از کتب روایی: نویسنده در این باب از وثاقت راویان کتب [[كامل الزيارات]] [[ابن قولویه، جعفر بن محمد|ابن قولویه]]، [[تفسير القمي|تفسیر علی بن ابراهیم قمی]] و [[شرح نهجالبلاغة (محمد عبده)|نهج البلاغه]] بحث کرده است<ref>ر.ک: همان، ص99</ref>. | ||
در باب پنجم، وثاقت اشخاصی که یکی از اصحاب اجماع از آنها روایت نقل کردهاند، بررسی شده است<ref>ر.ک: همان، ص119</ref>. | در باب پنجم، وثاقت اشخاصی که یکی از اصحاب اجماع از آنها روایت نقل کردهاند، بررسی شده است<ref>ر.ک: همان، ص119</ref>. | ||
خط ۵۷: | خط ۵۸: | ||
باب هشتم، اموری که ادّعا شده است دلالت بر وثاقت مینمایند: در اینباره دوازده مورد ذکر و بررسی شده که وثاقت مشایخ اجازه، وثاقت راویان کثیر الروایه و وثاقت وکلای معصومان از آن جمله است<ref>ر.ک: همان، ص158-157</ref>. | باب هشتم، اموری که ادّعا شده است دلالت بر وثاقت مینمایند: در اینباره دوازده مورد ذکر و بررسی شده که وثاقت مشایخ اجازه، وثاقت راویان کثیر الروایه و وثاقت وکلای معصومان از آن جمله است<ref>ر.ک: همان، ص158-157</ref>. | ||
مؤلف در خاتمه با عنوان تطبیقات، در احوال پنج نفر از راویان به بحث پرداخته است. این افراد عبارتند از: سهل بن | مؤلف در خاتمه با عنوان تطبیقات، در احوال پنج نفر از راویان به بحث پرداخته است. این افراد عبارتند از: [[سهل بن زیاد]]؛ معلّی بن خنیس؛ [[علی بن ابیحمزه بطائنی]]؛ [[سَکونی]] و عمر بن حنظله<ref>ر.ک: همان، ص169</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
فهرست مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است. | فهرست مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است. | ||
منابع و مستندات مطالب در پاورقیهای کتاب آمده است. | منابع و مستندات مطالب در پاورقیهای کتاب آمده است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== |
ویرایش