۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
خوئینی، احمد بن مصطفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |مصطفی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |1210ش برابر با ۱۲۴۷ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |خوئین | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" |1307ق | | data-type="authorDeathDate" |بیستم آبان 1268ش برابر با هفدهم ربیع الاول 1307ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ انصاری]] | ||
[[تبریزی، راضی|شیخ راضی نجفی]] | |||
[[فاضل اردکانی، محمدحسین|فاضل اردکانی]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[مرآة المراد في تحقيق مشتبهات رجال الأسناد]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۸: | خط ۴۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''احمد بن مصطفی خوئینی''' (1247-1307ق)، فقیه، اصولی و محدث امامی قرن سیزدهم و چهاردهم، معروف به حاج ملاآقا، از شاگردان شیخ انصاری و شیخ راضی نجفی بود. وی از عالمان پرتألیف بشمار می‌رود که در علوم مختلف قلم زده است. | '''احمد بن مصطفی خوئینی''' (1247-1307ق)، معروف به ملا آقا، فقیه، اصولی و محدث امامی قرن سیزدهم و چهاردهم، معروف به حاج ملاآقا، از شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ انصاری]] و [[تبریزی، راضی|شیخ راضی نجفی]] بود. وی از عالمان پرتألیف بشمار می‌رود که در علوم مختلف قلم زده است. «[[مرآة المراد في تحقيق مشتبهات رجال الأسناد]]»، از جمله آثار اوست. | ||
==ولادت== | |||
خوئینی در 1210ش برابر با ۱۲۴۷ق در خوئین به دنیا آمد. پدرش ملا مصطفی و جدش ملا احمد، هر دو عالمانی برجسته و صاحب آثاری در فقه بودند<ref>ر.ک: ویکی‌شیعه</ref>. خود می‌گوید: «احمد نامیده شدم و آغا خوانده می‌شدم؛ چراکه جد پدری‌ام حاج مولی احمد، عالم بود و در تمامی علوم تبحر داشت. در فقه در عصر خود مجتهد بود و آن‌گونه که تألیفات و نوشته‌هایش گواهی می‌دهد یگانه زمانش بود و من به اسم و رسم او خوانده شدم»<ref>ر.ک: خوئینی، احمد بن مصطفی، ص3</ref>. | |||
== | == تحصیلات == | ||
در هشت‌سالگی، در زادگاهش یادگیری علوم مقدماتی چون صرف و نحو را آغاز کرد. پس از پنج سال، برای ادامه تحصیل به قزوین رفت و سطوح متوسطه علوم دینی را از استادانی چون [[ابوطالب بهشتی قزوینی]]، [[سید رضی قزوینی]] و [[عبدالکریم ایروانی]] فراگرفت. | |||
او یک سال بعد، برای ادامه تحصیل به اصفهان رفت. مهم‌ترین استاد خوئینی در اصفهان، [[سید حسن اصفهانی]] (مشهور به مدرس) بود که پنج سال نزد او فقه، اصول، رجال و حدیث آموخت و پس از دریافت اجازه از وی، در ۱۲۶۶ق، به قزوین و پس از چند ماه به خوئین بازگشت. | |||
او یک سال بعد، برای ادامه تحصیل به اصفهان رفت. مهم‌ترین استاد خوئینی در اصفهان، سید حسن اصفهانی (مشهور به مدرس) بود که پنج سال نزد او فقه، اصول، رجال و حدیث آموخت و پس از دریافت اجازه از وی، در ۱۲۶۶ق، به قزوین و پس از چند ماه به خوئین بازگشت. | |||
==هجرت به عراق== | ==هجرت به عراق== | ||
خوئینی در ۱۲۶۷ق، برای تکمیل مدارج علمی به عراق رفت. نخست به مدت یک سال در کربلا نزد فاضل اردکانی درس خواند، سپس به نجف رفت و مدتی در جلسات درس شیخ انصاری و راضی نجفی شرکت کرد و از هر دو اجازه اجتهاد گرفت. وی قسمتی از آثارش را در این دوره نگاشت<ref>ر.ک: ویکی‌شیعه</ref>. | خوئینی در ۱۲۶۷ق، برای تکمیل مدارج علمی به عراق رفت. نخست به مدت یک سال در کربلا نزد [[فاضل اردکانی، محمدحسین|فاضل اردکانی]] درس خواند، سپس به نجف رفت و مدتی در جلسات درس [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ انصاری]] و [[تبریزی، راضی|راضی نجفی]] شرکت کرد و از هر دو اجازه اجتهاد گرفت. وی قسمتی از آثارش را در این دوره نگاشت<ref>ر.ک: ویکی‌شیعه</ref>. | ||
سپس به مدت پنج سال مجاور نجف اشرف شد و تمام مسائل طهارت و یک جلد از | |||
سپس به مدت پنج سال مجاور نجف اشرف شد و تمام مسائل طهارت و یک جلد از صلاة را نوشت<ref>ر.ک: خوئینی، احمد بن مصطفی، ص3</ref>. | |||
==بازگشت به قزوین== | ==بازگشت به قزوین== | ||
خوئینی در ۱۲۶۹ق، به اصرار استادانش به قزوین بازگشت. ازآن‌پس تا هنگام وفات، در حدود چهل سال، در قزوین اقامت گزید و در این مدت به تألیف، تدریس علوم دینی و انجام دیگر وظایف شرعی پرداخت. خوئینی در تدریس و تفهیم مطالب علمی دشوار مهارت داشت. خوئینی در قزوین محبوبیت، نفوذ و اعتبار درخور توجهی داشت و ریاست دینی و مرجعیت امور شرعی قزوین برعهده وی بود. | خوئینی در ۱۲۶۹ق، به اصرار استادانش به قزوین بازگشت. ازآن‌پس تا هنگام وفات، در حدود چهل سال، در قزوین اقامت گزید و در این مدت به تألیف، تدریس علوم دینی و انجام دیگر وظایف شرعی پرداخت. خوئینی در تدریس و تفهیم مطالب علمی دشوار مهارت داشت. خوئینی در قزوین محبوبیت، نفوذ و اعتبار درخور توجهی داشت و ریاست دینی و مرجعیت امور شرعی قزوین برعهده وی بود. | ||
==فرزندان== | ==فرزندان== | ||
از خوئینی چهار پسر به نام‌های مصطفی، حسین، علی و عبدالله برجای ماند که همگی عالم دینی بودند. او فرزند دیگری نیز به نام حسین داشت که در جوانی و در زمان حیات پدر درگذشت. | از خوئینی چهار پسر به نام‌های مصطفی، حسین، علی و عبدالله برجای ماند که همگی عالم دینی بودند. او فرزند دیگری نیز به نام حسین داشت که در جوانی و در زمان حیات پدر درگذشت. | ||
==وفات== | |||
او در بیستم آبان 1268ش برابر با هفدهم ربیع الاول 1307ق در 68 سالگی در قزوین درگذشت. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۷۹: | خط ۸۶: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||