۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
میبدی، حسین بن معین‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
میبدى در آغاز جوانى براى تحصیل به شیراز که از مراکز علمى آن دوران بود عزیمت کرد و نزد استادان آن دیار، از جمله [[جلال‌الدین دوانى]]، در علوم و فنون مختلف معقول و منقول، مانند فقه، منطق، هیئت، فلسفه و کلام، کسب دانش کرد. در سخن منظوم نیز دستى داشته و به «منطقى» تخلص می‌کرده است. | میبدى در آغاز جوانى براى تحصیل به شیراز که از مراکز علمى آن دوران بود عزیمت کرد و نزد استادان آن دیار، از جمله [[دوانی، محمد بن اسعد|جلال‌الدین دوانى]]، در علوم و فنون مختلف معقول و منقول، مانند فقه، منطق، هیئت، فلسفه و کلام، کسب دانش کرد. در سخن منظوم نیز دستى داشته و به «منطقى» تخلص می‌کرده است. | ||
او خود در یکى از منشآت به بیان شمه‌اى از فضل و دانش خویش می‌پردازد و مى‌گوید: «هیچ علمى از علوم عقلى و نقلى نیست که کتب مشکل آن بى‌مطالعه نتوانم گفت، و هیچ جوهر از جواهر دانش نیست که کنه آن را به الماس تفکر نمى توانم سفت، چون دل متوجه به مطلعى عالى است و دماغ از سوداى غیر آن خالى است، هرگز تفاخر به آن علوم ندارم و خود را در سلک جاهلان مى شمارم.» | او خود در یکى از منشآت به بیان شمه‌اى از فضل و دانش خویش می‌پردازد و مى‌گوید: «هیچ علمى از علوم عقلى و نقلى نیست که کتب مشکل آن بى‌مطالعه نتوانم گفت، و هیچ جوهر از جواهر دانش نیست که کنه آن را به الماس تفکر نمى توانم سفت، چون دل متوجه به مطلعى عالى است و دماغ از سوداى غیر آن خالى است، هرگز تفاخر به آن علوم ندارم و خود را در سلک جاهلان مى شمارم.» | ||