هزاره‌ی عشق: تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب هزاره‌ی عشق با مقدّمه ای زیبا و گویا آغاز می‌شود که مراد و منظور نویسنده را از نگارش آن معلوم می‌کند. نخستین سخنی که در مقدّمه قرار گرفته عبارتی مشهور از سلطان العارفین [[بایزید بسطامی]] است که گفته است: به صحرا شدم، عشق باریده بود و زمین تر شده، چنانکه پای به برف فرو شود به عشق فرو می‌شد<ref>مقدّمه، ص 5</ref>. نویسنده در انتهای مقدّمه می‌نویسد: این کتاب که از دل دهها کتاب معتبر بیرون کشیده شده و در حکم استخراج گوهری خاص و خالص و گرانبها از صدها معدن سخت و دیریاب عرفان و تصوّف است می‌تواند به منزله ی صدها کتاب به حساب آید و کسی هم که آنرا داشته باشد گویا کتابخانه‌ای سیّار و ویژه را به همراه دارد. و خواندن آن نیز به مانند خواندن صدها کتاب اصلی و اصیل خواهد بود<ref>مقدّمه، ص 18</ref>.

کتاب هزاره‌ی عشق، نوشته‌ی [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] با دقّت تمام به بررسی پیچیدهی مسئله‌ی عشق پرداخته است. آنچه که مورد توجّه است این که مطالب کتاب در بیان عشق کامل و رساست و چیزی از قلم نیفتاده است. امّا تمام مطالب از زبان پر قوّت اساتید فن بیان شده است. در این بین نامهای بسیار بزرگ نیز دیده می‌شود که نامان برای تأیید مطلبشان کفایت می‌کند. در مقدّمه‌ی کتاب با مضمون و مفهوم اصلی مطلب در این کتاب به خوبی آشنا می‌شویم، چنانکه می‌گوید: آنچه که هست به خواننده راه راست و درست را در عشق نشان می‌دهد و به بیراهه نمی‌برد و معرفتی راستین را به وی انتقال می‌دهد. امید است که این نوشته به عنوان کتابی مرجع برای اساتید فن و اثری بالینی برای دانشجویان محقّق و برای صاحبان ذوق قلمداد گردد و مورد استفاده ی بهینه‌ی اهلان واقع شود. ظاهر این کتاب شاید به نظر برخی، تدوین و تجمیعی ساده به نظر آید ولی شناخت عبارات اختصاصی عارفان که کاری فنّی و تخصّصی در این حوزه به حساب می‌آید قهراً ساده و آسان نبوده و از هرکسی بر نمی‌آید. مروری در بخش کتابنامه و فهرست مآخذ و منابع می‌تواند نشان دهد که این کتاب کاری تخصّصی و ویژه بوده و برای تدوین آن نه تنها باید در رشته‌ی عرفان و تصوّف سابقه و ریشه و تخصّص داشت، بلکه باید به ده ها کتاب مرجع، و تعیین سره و ناسره، و درست و خطای آن نیز دستی و اشرافی داشت. به هر روی این کتاب حاوی «هزار» سخن و نکته ی سخته و پخته است، که عمدتاً نثر و هرازگاهی نظم و شعری از ناموران عرفان و دین و ادب را به همراه دارد. تنوّع منابع و تنوّع گویندگان می‌تواند اشتیاق خواننده را در این جهت برانگیزد که با تأمّل و دقّت بیشتری به آن توجّه نماید. و سَرسَری و خام از آن عبور نکند<ref>متن، صص 17-16</ref>.

نامهای آشنا و غریبی که از این بابت در این مجموعه سخن گفته‌اند برخی بدین ترتیب است: [[مولانا]]، [[روزبهان بقلی شیرازی]]، خواجه نصیرالدین طوسی]]، [[محمّد رویم]]، [[کمال‌الدین خوارزمی]]، [[ابوالقاسم قشیری]]، [[سعدی شیرازی]]، [[یحیی باخرزی]]، [[سمنون محب]]، [[سهل بن عبدالله تستری]]، [[سریّ سقطی]]، [[ذوالنون مصری]]، [[عین القضاة همدانی]]، [[نجم‌الدین کبری]]، [[نورالدین اسفراینی]]، [[سفیان ثوری]]، [[ابوسعید ابوالخیر]]، [[عزیزالدین نسفی]] و ده‌ها عارف و حکیم و فیلسوف دیگر که با دانش و معرفت وسیع سخنان نغز گفته‌اند. در کنار این اسامی‌ارزشمند مسئله‌ی منابعی هم هست که این مطالب از دل آنها بیرون کشیده شده است و غرض نویسنده آشنایی خواننده با این منابع اصلی و اصیل برای کسب معارف دینی و عرفانی است. در این بین از برخی منابع بدین شرح می‌توان یاد کرد: [[الانسان الکامل]]، [[سلک السّلوک]]، [[مصباح الهدایه]]، [[معارف بهاء ولد]]، [[کشف المحجوب]]، [[انس التّائبین]]، [[مصیبت نامه]]، [[عبهر العاشقین]]، [[تمهیدات]]، [[فوائح الجمال]]، [[اشعة اللمعات]] و غیره. در این بین نام برخی از فلاسفه هم به مانند: [[افلاطون]]، [[ارسطو]]، [[ملا صدرا]]، [[بابا افضل کاشانی]]، [[خواجه نصیر طوسی]]، [[سقراط]]، [[سهروردی]] دیده می‌شود و قهراً کلمات و جملات آنان از درون منابع خودشان استخراج شده است و با این حساب معلوم می‌شود که کتاب تنها به نگرش عارفان و صوفیان بسنده نکرده و عشق و ملحقات آن را از زبان فلاسفه‌ی شرق و غرب هم بیان نموده است. هزارمین عبارت نیز از تفسیر عرفانی [[کشف الاسرار]] [[میبدی]] است که شاید همین مطلب بحث عشق را به پایان ببرد و آن اینکه: «آفرینش همه در میم محمّد (ص) متلاشی»<ref>متن، ص 375</ref>.