محلاتی، ذبیح‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

! نام!! data-type='authorName'|محلاتی، ذبیح‌الله

|data-type='authorOtherNames'| محلاتی عسکری، ذبیح‌الله

|data-type='authorfatherName'|

|data-type='authorbirthDate'|1271 ش

|data-type='authorBirthPlace'|

|data-type='authorDeathDate'|1364 ش یا 1406 ق

|data-type='authorTeachers'|

|data-type='authorWritings'|

|-class='articleCode'

|data-type='authorCode'|AUTHORCODE05041AUTHORCODE

'''شيخ ذبيح‌الله محلاتى'''، در سال 1310ق، در خانواده‌اى مذهبى در شهر محلات ديده به جهان گشود.

ايشان دروس مقدماتى را در شهر خود، محلات آموخت. وى كه مشتاق بود تا مراحل بالاتر علمى را بپيمايد، در ماه محرم‌الحرام سال 1330ق، به نجف اشرف مهاجرت نمود و دروس عاليه حوزوى را در محضر آيات عظام آقا ميرزا ابراهيم اصطهباناتى، فيروزآبادى، عبدالحسين رشتى، حسين رشتى و... فراگرفت.

وى از عالمانى چون [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسين نايينى]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]]، آقا [[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]] و حاج شيخ محمدجواد بلاغى (متوفاى 1313ش) بهره‌هاى فراوان برد.

او دوازده سال در نجف اشرف مشغول تحصيل بود و توانست به پيشرفت‌هاى قابل ملاحظه‌اى در علوم حوزوى و مطالعه احاديث و تفاسير قرآن برسد.

پس از آنكه ميرزاى بزرگ، سيد محمدحسن شيرازى در سال 1291ق، به سامرا مهاجرت نمود و در آنجا، حوزه بزرگى تأسيس كرد، جمعى از طلاب و عالمان دينى كه در نجف اشرف بودند به آنجا مهاجرت كردند و بر آبادانى آنجا افزودند.

شيخ ذبيح‌الله پس از 12 سال تحصيل در نجف اشرف در ماه شعبان سال 1341ق، به سامرا مهاجرت نمود و به تحصيل در سطوح عالى و خارج فقه و تدريس در مراحل مقدماتى پرداخت.

او دروس رجالى، حديث و درايه را از محضر آيت‌الله ميرزا محمد عسكرى تهرانى فراگرفت و افتخار دامادى ايشان را نيز يافت.

مدتى نيز در كاظمين از محضر علامه [[صدر، سید حسن |سيد حسن صدر]]كاظمينى استفاده كرد.

شيخ ذبيح‌الله محلاتى تا سال 1376ق، حدود 35 سال در سامرا زندگى كرد. او كه محبت زيادى نسبت به اهل‌بيت عصمت و طهارت(ع) داشت، سال‌ها در كنار حرم شريف عسكريين(ع) زيست و تحصيل و تحقيق كرد.

محقق محلاتى پس از پايان تحصيلات در سال 1376ق، به تهران مراجعت كرد و در مسجد مشيرالدوله واقع در خيابان خاوران اقامه نماز جماعت نمود و به ترويج دين و تبليغ احكام و نشر معارف و آثار اهل‌بيت(ع) كه از وظايف اصلى روحانیون است مشغول شد.

1. ميرزا ابراهيم اصطهباناتى؛

2. شيخ حسين رشتى؛

3. شيخ عبدالحسين رشتى؛

4. ميرزا محمد عسكرى تهرانى؛

[[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسين نايينى]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]]، [[صدر، سید حسن |سيد حسن صدر]]كاظمى و [[آقا بزرگ تهرانى]] اجازه روايى دريافت كند.

 

برخى از آثارش كه تاكنون به چاپ رسيده بدين شرح است:

1. كشف الغرور أو مفساد السفور يا وظيفه زنان؛

2. [[رياحين الشريعة در ترجمه دانشمندان بانوان شیعه|رياحين الشريعة]]، در ترجمه بانوان دانشمند شيعه؛

3. مآثر الكبراء في تاريخ سامراء؛

4. اختران تابناك يا كشف الكواكب؛

5. كشف الغاشية، در زندگانى ام‌المؤمنين عايشه؛

6. قضاوت‌هاى حضرت اميرالمؤمنين؛

7. قلائد النحور في وقايع الأيام و الشهور؛

8. فرسان الهيجا؛

9. كشف الاشتباه؛

10. السيوف البارقة أو تنبيه أصحاب الخرقة؛

11. كشف حقيقت؛

12. كشف المغيبات؛

13. كشف البنيان؛

14. كشف العثار؛

15. كشف التهمة؛

16. لطايف الحكايات؛

17. قرة العين؛

آثار شيخ ذبيح‌الله محلاتى كه هنوز به چاپ نرسيده نيز بسيار است كه برخى از آنها به شرح ذيل است:

1. كلمه تامه، در 5 جلد؛

2. خير الكلام، در رد كسروى، در 2 جلد؛

3. كشف الأمثال؛

4. صندوق النفايس؛

5. كشف الخفاء عن تذكرة الأولياء؛

6. كشف أكاذيب العامة؛

7. شرافة الأسخياء؛

8. كشف المنافع؛

[[مآثر الكبراء في تاريخ سامراء]]  

[[فرسان الهيجاء في تراجم اصحاب سيدالشهداء عليه‌السلام (تعریب)]]  

[[فرسان الهيجاء در احوالات اصحاب حضرت سيدالشهداء عليه‌السلام]]