پرش به محتوا

مجذوب تبریزی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۹: خط ۵۹:
وی در مدح ائمه اطهار غزل و قصیده بسیار دارد و عمده اشعار و مثنوی‌های وی را موضوعات عرفانی و اخلاقی و مدح امامان شیعه تشکیل می‌دهد.
وی در مدح ائمه اطهار غزل و قصیده بسیار دارد و عمده اشعار و مثنوی‌های وی را موضوعات عرفانی و اخلاقی و مدح امامان شیعه تشکیل می‌دهد.


در شعر، مجذوب تخلص می‌کرد و چنانچه نوشته‌اند و از مجموع کتاب‌هایش نیز پیداست، بیشتر از پانزده هزار بیت شعر دارد.
در شعر، مجذوب تخلص می‌کرد و چنانچه نوشته‌اند و از مجموع کتاب‌هایش نیز پیداست، بیشتر از پانزده هزار بیت شعر دارد. از اشعار معروف او:
{{شعر}}
{{ب|'' یک شب آتش در نیستانی فتاد''|2='' سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد''}}
{{ب|'' شعله تا سرگرم کار خویش شد''|2='' هر نی‌ای شمع مزار خویش شد''}}
{{ب|'' نی به آتش گفت: کاین آشوب چیست؟''|2='' مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟''}}
{{ب|'' گفت آتش بی‌سبب نفروختم''|2='' دعوی بی‌معنی‌ات را سوختم''}}
{{ب|'' زانکه می‌گفتی نی ام با صد نمود''|2='' همچنان در بند خود بودی که بود''}}
{{ب|'' با چنین دعوی چرا ای کم عیار''|2='' برگ خود می ساختی هر نوبهار''}}
{{ب|'' مرد را دردی اگر باشد خوش است''|2='' درد بی‌دردی علاجش آتش است''}}
{{پایان شعر}}


در تبریز شاگردان بسیارى در درس او حضور داشتند و در [[رياض العلماء و حياض الفضلاء|ریاض العلماء]] چنین گفته شده که او از شاگردان [[قزوینی، خلیل بن غازی|خلیل بن غازى قزوینى]] بود. او شاعر صوفى مسلک بوده و بر اصول مذهب شیعى خود نیز محافظت می‎کرد.
در تبریز شاگردان بسیارى در درس او حضور داشتند و در [[رياض العلماء و حياض الفضلاء|ریاض العلماء]] چنین گفته شده که او از شاگردان [[قزوینی، خلیل بن غازی|خلیل بن غازى قزوینى]] بود. او شاعر صوفى مسلک بوده و بر اصول مذهب شیعى خود نیز محافظت می‎کرد.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش