موسوی جزایری، سید طیب: تفاوت میان نسخه‌ها

[[موسوی جزایری، محمدعلی|سید محمدعلی موسوی جزایری]]

'''سید طیب جزایری''' (۱۳۴۴-۱۴۳۷ق)، فقیه، متکلّم، محدّث و مفسّر بزرگ شیعه و از شاگردان دوره‌های اوّل درس [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله خویی]] بوده و قبل از سی سالگی از اساتید خود اجازه اجتهاد دریافت کرده‌ است. «[[البراهين الاثنا عشر علی وجود الإمام الثاني عشر]]»، مشهورترین کتاب اوست.

او با شش واسطه از پدران جلیل‌القدر، به علامه شهیر [[جزایری، سید نعمت‌الله|سید نعمت‌الله جزایری]] می‌رسد و با ۱۹ واسطه از علمای دین به امام همام حضرت موسی بن جعفر(ع) انتساب دارد. نسبتی که وسایط قلیل آن تا امام، در بین سادات موسوی معاصر کم‌نظیر و یا حتّی بی‌نظیر است.

سید طیب جزایری در طول تحصیلات حوزوی خود از محضر اساتیدی همچون: [[میرزا مهدی شیرازی]]، [[موسوی جزایری، محمدعلی|سید محمدعلی موسوی جزایری]]، [[مفتی سید احمدعلی موسوی جزایری]]، [[سید محمدجعفر مروج جزایری]]، [[سید ابوالقاسم رشتی]]، [[میرزا مهدی شیرازی]]، سید طیب جزایری، [[میرزا عبدالهادی شیرازی]]، [[سید حسین حمامی]]، [[حکیم، سید محسن|سید محسن حکیم]]، [[خویی، سید ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویی]]، [[سید محمود شهرودی]]، [[سید محمدجواد تبریزی]] و [[میرزا محمدحسن یزدی]] کسب فیض نمود<ref>ر.ک: وب‌گاه خبرگزاری حوزه</ref>‏.

ایشان در سحرگاه ۱۵ ربیع‌الاول ۱۴۳۷ق، چشم از جهان خاکی فروبست<ref>ر.ک: وب‌گاه تدبر قرآن</ref>‏.