۱۴۶٬۱۹۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سیدص' به 'سید ص') |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|مدرس (ابهام زدایی)}} | |||
'''علیاکبر مدرس یزدی''' (1267-1344ق)، معروف به حکیم الهى و حِکمى یزدى، استاد حکمت و عرفان قرن سیزدهم و چهاردهم است. [[قمشهای، محمدرضا|محمدرضا قمشهای]] و [[قشقایی، جهانگیر|جهانگیرخان قشقایی]] از اساتید وی و [[خمینی، سید روحالله|امام خمینى]] و [[مرعشی، سید شهابالدین|سید شهابالدین مرعشى نجفى]] از شاگردان او بودهاند. در کتاب «[[رسائل حکمیه]]» چهار رساله فارسی از او چاپ شده است. | '''علیاکبر مدرس یزدی''' (1267-1344ق)، معروف به حکیم الهى و حِکمى یزدى، استاد حکمت و عرفان قرن سیزدهم و چهاردهم است. [[قمشهای، محمدرضا|محمدرضا قمشهای]] و [[قشقایی، جهانگیر|جهانگیرخان قشقایی]] از اساتید وی و [[خمینی، سید روحالله|امام خمینى]] و [[مرعشی، سید شهابالدین|سید شهابالدین مرعشى نجفى]] از شاگردان او بودهاند. در کتاب «[[رسائل حکمیه]]» چهار رساله فارسی از او چاپ شده است. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۵: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
علیاکبر در زادگاهش به تحصیل ادبیات و علوم پرداخت، سپس به اصفهان رفت و نزد [[قمشهای، محمدرضا|آقا محمدرضا قمشهاى]]، اسفار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] و شرح قیصرى بر [[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)|فصوص الحکم]] [[ابن عربی، محمد بن علی|محییالدین بن عربى]] را خواند و از درس شرح منظومه [[قشقایی، جهانگیر|جهانگیرخان قشقایى]] نیز بهره برد. بعد از آن در تهران علوم معقول را از آقا على مدرس طهرانى و میرزا ابوالحسن جلوه و ریاضیات را از میرزا حسین سبزوارى فراگرفت. حکمى علوم منقول را از میرزا ابوالقاسم نورى تهرانى و | علیاکبر در زادگاهش به تحصیل ادبیات و علوم پرداخت، سپس به اصفهان رفت و نزد [[قمشهای، محمدرضا|آقا محمدرضا قمشهاى]]، اسفار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] و شرح قیصرى بر [[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)|فصوص الحکم]] [[ابن عربی، محمد بن علی|محییالدین بن عربى]] را خواند و از درس شرح منظومه [[قشقایی، جهانگیر|جهانگیرخان قشقایى]] نیز بهره برد. بعد از آن در تهران علوم معقول را از آقا على مدرس طهرانى و میرزا ابوالحسن جلوه و ریاضیات را از میرزا حسین سبزوارى فراگرفت. حکمى علوم منقول را از میرزا ابوالقاسم نورى تهرانى و سید صادق طباطبایى و میرزا حسن آشتیانى فراگرفت. | ||
حکیم یزدى چندى قبل از وقایع مشروطه به قم رفت. او در قم ازدواج کرد و تا پایان عمر در آنجا ماند و به تدریس علوم عقلى و نقلى پرداخت. وى در قم، به هنگام بروز اختلاف میان مردم، یکى از مراجع رفع دعاوى بود، اما ظاهراً مخالفان فلسفه و عرفان نظر خوشى به او نداشتند. | حکیم یزدى چندى قبل از وقایع مشروطه به قم رفت. او در قم ازدواج کرد و تا پایان عمر در آنجا ماند و به تدریس علوم عقلى و نقلى پرداخت. وى در قم، به هنگام بروز اختلاف میان مردم، یکى از مراجع رفع دعاوى بود، اما ظاهراً مخالفان فلسفه و عرفان نظر خوشى به او نداشتند. | ||
حکیم یزدى را از مدرّسان شاخص فلسفه و عرفان عهد خویش دانستهاند. [[آشتیانی، جلالالدین|سید جلالالدین آشتیانى]] احاطه حکیم یزدى را در علوم ریاضى بیش از الهیات و علوم دیگر دانسته است. برخى از اسناد بهجامانده از او، مبین علاقه وى به مسائل سیاسى و مشارکت در امور اجتماعى است. وى با بدیعالملکمیرزا عمادالدوله، حاکم یزد، مناسبات حسنهاى داشت. بدیعالملک خود را شاگرد حکیم دانسته و برخی آثار او را ترجمه کرده است. | حکیم یزدى را از مدرّسان شاخص فلسفه و عرفان عهد خویش دانستهاند. [[آشتیانی، سید جلالالدین|سید جلالالدین آشتیانى]] احاطه حکیم یزدى را در علوم ریاضى بیش از الهیات و علوم دیگر دانسته است. برخى از اسناد بهجامانده از او، مبین علاقه وى به مسائل سیاسى و مشارکت در امور اجتماعى است. وى با بدیعالملکمیرزا عمادالدوله، حاکم یزد، مناسبات حسنهاى داشت. بدیعالملک خود را شاگرد حکیم دانسته و برخی آثار او را ترجمه کرده است. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۶: | ||
# [[آشتیانی، احمد|میرزا احمد آشتیانى]]؛ | # [[آشتیانی، احمد|میرزا احمد آشتیانى]]؛ | ||
# [[خوانساری، سید محمدتقی|سید محمدتقى خوانسارى]]؛ | # [[خوانساری، سید محمدتقی|سید محمدتقى خوانسارى]]؛ | ||
# [[موسوی خوانساری، احمد|سید احمد خوانسارى]]؛ | # [[موسوی خوانساری، سید احمد|سید احمد خوانسارى]]؛ | ||
# [[شعرانی، ابوالحسن|میرزا ابوالحسن شعرانى]]؛ | # [[شعرانی، ابوالحسن|میرزا ابوالحسن شعرانى]]؛ | ||
# [[رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن رفیعى قزوینى]]؛ | # [[رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن رفیعى قزوینى]]؛ | ||