إثبات الإمامة: تفاوت میان نسخه‌ها

مؤلف که در این کتاب، بحث امامت را از دیدگاه اسماعیلیه مطرح کرده، ابتدا به بحث ضرورت امامت و اهمیت آن و اثبات آن پرداخته؛ بدین بیان که لزوم وجود امام، امری است که عقل و فطرت، به آن حکم می‌کند، ولی از آنجا که مردم در تشخیص مصداق آن، فراوان دچار اشتباه می‌شوند، لازم است ویژگی‌های امام راستین و راه تشخیص وی خاطرنشان شود. مؤلف سپس به بیان همین امر مهم پرداخته و در ادامه به جایگاه و مقام والای امامان معصوم(ع) اشاره کرده و قیاس مقام ایشان به سایر مردم را مانند قیاس ارزش طلا به سایر فلزات دانسته؛ طلا معیار ثروت انسان‌هاست و خصوصیات ویژه ای دارد که سایر فلزات از آن محرومند... با وجود امام، معاملات مردم به اتمام و اکمال می‌رسد. با وجود امام، دین مردم اصلاح می‌شود و تمام احتیاجات مادی و معنوی بشر با وجود ایشان تأمین و تکمیل می‌گردد. امام جایگاهی دارد که احدی ممکن نیست به منزلت و مرتب وی نزدیک شود <ref>ر.ک: متن کتاب ص28-47</ref>

از جمله ثمرات امام برای بشر این است که همان طور که خلقت انسان بدین گونه است که با طبایع مختلف خلق شده است، لذا در طول زندگی از شر امراض و بیماری‌ها در امان نیست و علل مختلفی چون تأثیر افلاک و سماوات در جهان وجود دارد که در او تأثیر منفی می‌گذارد و... و خداوند متعال به حکمت بالغه خویش گیاهان و داروهایی برای دفع این امراض خلق نموده است و به برکت وجود انبیا و امامان، انسان آگاه از اثرات افلاک گردیده و راه طب بر انسان باز شده و با منافع داروهای گیاهی آشنا شده و از آن در طریق درمان بیماری‌های گوناگون بهره برده... از جهت امراض روحی و نفسانی که بعد مهم‌تری از حیات بشری است نیز انبیا و امامان(ع)، به تبیین مهلکات و منجیات و راه‌های درمان امراض روحانی به جهت امحای بیماری‌های نفسانی و ارتقاء درجات روحی پرداختند. همچنین با وجود امام، امر جهاد و احکام قضایی گوناگون مردم که به آن نیاز دارند در دماء، فروج و اموال به‌واسطه وجود او جاری و احقاق می‌شود <ref>ر.ک: متن کتاب ص48-74</ref>

در پایان مطالب اشاره به فضایلی دارد که خداوند متعال به‌واسطه آنها مردم را بر هم برتری داده است. وی آنها را سه مورد دانسته است: جهاد، علم و تقوی؛ به دلیل: «فَضَّلَ الله اَلْمُجاهِدِینَ عَلَى الْقاعِدِینَ أَجْراً عَظِیماً» <ref>النساء: 95</ref>، «هَلْ یسْتَوِی الَّذِینَ یعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لا یعْلَمُونَ» <ref>الزمر: 9</ref> و «إِنَّ أَکرَمَکمْ عِنْدَ اللّهِ أَتْقاکمْ» <ref>الحجرات: ١٣</ref>. این سه ویژگی در حضرت امیر(ع) در حد اعلی وجود داشت و هیچ‌یک از اصحاب رسول(ص) به پای او نمی‌رسیدند<ref>ر.ک: متن کتاب ص74-94</ref>