موسوعة العتبات المقدسة: تفاوت میان نسخه‌ها

موسوعة العتبات المقدسة (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۲

۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۰ آوریل ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'امین، محسن' به 'امین، سید محسن'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 محقق اثر در ادامه مقدمه، پنج موسوعه بزرگ قدامة بن جعفر (متوفی 237ق)، [[جاحظ، عمرو بن بحر|ابوعثمان جاحظ]] (متوفی 255ق)، [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتیبه دینوری]] (متوفی 276ق)، [[دینوری، احمد بن داود|ابوحنیفه دینوری]] (متوفی 282ق) و [[مبرد، محمد بن یزید|ابوالعباس مبرد]] (متوفی 285ق) را به‌اختصار معرفی کرده است<ref>ر.ک: همان، ص15-13</ref>‏. همچنین مجموعه آثار [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] که هریک به‌تنهایی به‌منزله دائرةالمعارفی است را متذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>‏.
-کتب جدیدی که در نیمه اول قرن اخیر نوشته شده و ویژگی موسوعه‌ را دارا هستند، فراوانند؛ از جمله: «المنجد في اللغة و الأدب و العلوم»، تألیف [[معلوف، لویس|لویس معلوف یسوعی]]، «[[الأعلام]]» [[زرکلی، خیرالدین|خیرالدین زرکلی]]، «[[تنقیح المقال في علم الرجال (آل البیت)|تنقيح المقال في أحوال الرجال]]» [[مامقانی، عبدالله|عبدالله مامقانی]]، «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» [[امین، محسن|سید محسن امین عاملی]]، «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة]]» [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آغابزرگ]] و «تاريخ العرب قبل الإسلام» [[جواد علی|دکتر جواد علی]]<ref>ر.ک: همان، ص40-38</ref>‏.
+کتب جدیدی که در نیمه اول قرن اخیر نوشته شده و ویژگی موسوعه‌ را دارا هستند، فراوانند؛ از جمله: «المنجد في اللغة و الأدب و العلوم»، تألیف [[معلوف، لویس|لویس معلوف یسوعی]]، «[[الأعلام]]» [[زرکلی، خیرالدین|خیرالدین زرکلی]]، «[[تنقیح المقال في علم الرجال (آل البیت)|تنقيح المقال في أحوال الرجال]]» [[مامقانی، عبدالله|عبدالله مامقانی]]، «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» [[امین، سید محسن|سید محسن امین عاملی]]، «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة]]» [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آغابزرگ]] و «تاريخ العرب قبل الإسلام» [[جواد علی|دکتر جواد علی]]<ref>ر.ک: همان، ص40-38</ref>‏.
 واژه «عتبات» که موضوع موسوعه حاضر است، جمع «عُتبه» به معنای آستانه درب و چوبی است که پا بر آن گذاشته می‌شود. دیری نگذشت که عرف آستانه درب قصرهای پادشاهان و محل ورود خانه‌های ایشان را احترام گذاشتند و به‌مرور زمان اهمیت آن فزونی یافت. هم‌اکنون برخی از قبایل عراق هنگامی‌که می‌خواهند پناهنده زعیم یا بزرگی از رجال قوم شوند، به درب مهمان‌خانه یا خانه او رفته و خود را به آن بسته و آستانه آن را می‌بوسند. آستان‌بوسی اولین بار در «باب النوبي» رسم گردید و باب النوبي از ابواب دار الخلافه عباسی از سنه 447ق، بوده است <ref>ر.ک: همان، ص40</ref>‏.