شبر، سید عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

| data-type="authorBirthPlace" |نجف اشرف

| data-type="authorTeachers" |[[سيد محمدرضا شبر|سید محمدرضا شبر]]

 

 

 

| data-type="authorWritings" |[[تسلیة الفؤاد في بیان الموت و المعاد|تسلیة الفؤاد فی بیان الموت و المعاد]]  

[[حق الیقین في معرفة أصول الدین|حق الیقین فی معرفة أصول الدین]]  

'''سید عبدالله بن محمدرضا بن محمد شبر حسینى کاظمى''' (1188-1242ق)، فقیه، مفسر، محدث، متکلم عراقی،

در سال 1188 هجرى قمرى در نجف اشرف دیده به جهان گشود.

دانشوران نسبت ایشان را به [[امام سجاد علیه‌السلام|امام زین‌العابدین‌ علیه‌السلام]] رسانده‌اند.

پدرش سید محمدرضا را بواسطۀ نماز استسقاى معروفى که در زمان سعید پاشا یکى از سلاطین عثمانى خواند «صاحب الدعوة المستجابة» مى‌خواندند.

#سید حسین شبر، که مدّتها در شبه قارۀ هند به تبلیغ آئین اسلام مشغول بود.

#سید جعفر شبر که سالها در اصفهان زیسته و شرحى متین بر کتاب شرائع الإسلام از خویش به یادگار گذاشته است.

سید عبدالله بعد از فوت پدر فرزانه‌اش سید محمدرضا، ارتباط خود را با علامه، سید محسن اعرجى بیشتر کرد. گرچه سابقۀ آشنایى سید عبدالله با جناب اعرجى به ایام حیات پدر مرحومش برمى‌گردد، اما مکارم اخلاقى فراوان أعرجى و کتاب‌هاى گرانسنگى چون «المحصول فی الأصول» و «الوافی فی شرح الوافیة» و «سلالة الاجتهاد» که سید عبدالله از وى مطالعه کرده بود، هر یک به گونه‌اى در ارتباط بیشتر او با سید محسن أعرجى مؤثر افتاد.

علاقه و پشتکار بسیار در تألیف و تصنیف کتب در زمینه‌هاى مختلف علوم اسلامى سبب گشته بود وى در عصر خود به مجلسى ثانى مشهور شود. خود ایشان نقل فرموده است که:

«همانا زیادى تألیفاتم از توجه و عنایت امام موسى بن جعفر علیه‌السلام است، آنگاه که آن امام همام را در خواب دیدم، پس او قلمى به من عطا کرد و فرمود: بنویس! و از آن زمان بود که در نوشتن موفقیت‌هائى بدست آوردم و هر آنچه از من بروز کند از برکت این قلم است.»

==مرجعیت==

با مرگ فقیه بزرگ، سید محسن أعرجى در سال 1227 هجرى قمرى، و در پى آن، رحلت مرجع نامور شیعه، شیخ محمد جعفر کاشف‌الغطاء در سال 1228 هجرى قمرى، دلهاى پیروان خاندان پیامبر در عراق بسوى سید عبدالله متوجّه شد.

پس از این دو واقعۀ اسف بار، کم کم شهرت سید عبدالله شبر عراق را فرا گرفت تا آنجا که او در 43 سالگى مرجعیتى فراگیر یافت.

ایشان علاوه بر تصدى مرجعیت و صدور فتوا و دیدار مریدان، از انجام رسالت سنگینش که همان تألیف بود غافل نگشت.

بارها دیده مى‌شد که ایشان کنار پیروانش نشسته و سخنان آنان را گوش مى‌داد و در همان زمان قلم بر کاغذ کشانده و مطالب ژرف فقهى، اخلاقى، قرآنى و اعتقادى را با استدلالهایى متین مرقوم مى‌فرمود.

شتاب وى در نگاشتن به اندازه‌اى بود که نویسندگان استخدام شده براى پاکنویس آثارش به او نمى‌رسیدند. ایشان خود در آخر بعضى از مصنفاتش چنین مى‌نگارد:

«هنگام عشاء شروع کردم به کتابت و در نیمه‌هاى شب بپایان رسانیدم.»

==کلام بزرگان==

علامه محمد جعفر نجفى (مشهور به کاشف‌الغطاء) علاوه بر نوشتن اجازه‌اى در تأیید صلاحیت علمى و معنوى سید عبدالله، زمانى که کتاب گرانمایۀ حق الیقین را مشاهده کرد در مقدمه‌اش به عنوان تقریظ چنین نگاشت:

«... بى تردید چیزى پدید آورده‌اى که فرزانگان را در شگفتى فرو خواهد برد و دانشوران علوم عقلى و نقلى در برابرش فروتنى خواهند کرد. کتابى پدید آورده‌اى که مشکلات مسائل را مى‌گشاید و حقیقت را با استدلالها و گواهان درست ثابت مى‌کند.

شتاب مکن که بى‌تردید تا بلندترین پله‌هاى پیشرفت بالا رفته‌اى. آرامتر گام بردار که از مطالب مهم چیزى ناگشوده باقى نمانده است. تو براى دانش شهرى بنیاد نهاده‌اى، ساختمانش را چنان پى افکنده، بالا بردى که به سینۀ سپهر رساندى. البته هیچ جاى شگفتى نیست، زیرا تو از خاندانى هستى که بر هفت آسمان فراز آمدند. فرزند بزرگمردى هستى که به جایگاه تجلّى سرزمین‌هایى که فراوان از خیر بهره مى‌برند نزدیک شده، به گونه‌اى که میان او و آن تجلیگاه تنها به اندازۀ فاصلۀ دو کمان یا کمتر، از نظر معنوى فاصله بود.

پس اینک بى‌آنکه پرهیزگارى تو را باز دارد، در حالى که حق دارى و راست مى‌گویى، بگو: من هر چند در روزگار خویش دیرتر از دیگران پاى به گیتى نهاده‌ام، ولى گوهرى آورده‌ام که هیچ یک از مردم نتوانستند مانند آن پدید آورند.»

==اساتید و مشایخ روایى==

# اولین استاد سید عبدالله شبر پدرش [[سيد محمدرضا شبر|سید محمدرضا شبر]] بود که در کاظمین از ایشان درس مى‌آموخت.

# [[اعرجی کاظمی، سید محسن|علامه سید محسن أعرجى]]

# [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر نجفى کاشف‌الغطاء]]

# [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|امیر سید على طباطبائى]]، صاحب [[رياض المسائل في تحقيق الأحكام بالدلائل (ط - الحديثة)|الریاض]]

# [[احسائی، احمد بن زین‌الدین|شیخ احمد بن زین‌الدین أحسائى]]

# [[کاظمی، اسدالله|شیخ اسدالله کاظمى]]

# [[ميرزا محمدمهدى شهرستانى|میرزا محمدمهدى شهرستانى]]

# [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمى]]، صاحب قوانین

آیت‌الله شبر در اثر کثرت تألیفات به مجلسى ثانى مشهور شده است.

برخى تألیفات آن بزرگوار عبارتند از:

# الأصول الأصلیة (القواعد المستنبطة من الآیات و الأخبار)

# أنیس الزائر

# تفسیر قرآن کریم

# أدب سلوک الدین و الدنیا

# البرهان المبین

# الحق الیقین فی أصول‌الدین

# الأربعون حدیثاً

# کشف الحجاب عن الدعاء المستجات (شرح دعاى سمات)

# الجوهرة المضیئة

# شرح الزیارة الجامعة

# زاد العارفین

# شرح طب الرضا علیه‌السلام

# زبدة الدلیل

# مصابیح الظلام فی شرح مفاتیح شرائع الإسلام

# صفوة التفاسیر

# أصول‌الدین

# صلاح العابدین

# أعمال الشهور و السنین

# طب الأئمة علیهم‌السلام

# أعمال الیوم و اللیلة و الأسبوع و بعض أدعیة الحوادث و العادات

# نخبة الشرحین (شرح نهج‌البلاغه)

# الانفتاحیة (در علم اصول)

# الوجیز (در تفسیر)

# الأنوار الساطعة فی العلوم الأربعة (معارف، أخلاق، عجائب مخلوقات، فقه)

# رسالة فی الطهارة و الصلوة

# أنیس الذاکرین

# رسالة فی عمل الیوم و اللیلة