۱۴۶٬۲۴۴
ویرایش
واصفی، محمود بن عبدالجلیل: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'کاشفی، حسین' به 'کاشفی، حسین بن علی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'کاشفی، حسین' به 'کاشفی، حسین بن علی') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[کاشفی، حسین|حسین واعظ کاشفى]] | | data-type="authorTeachers" |[[کاشفی، حسین بن علی|حسین واعظ کاشفى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''محمود بن عبدالجلیل واصفی''' (890- حدود 960ق)، از ادبای قرن دهم هجری و از بنیانگذاران نثر ساده فارسى و تاجیکى آن قرن. او «[[بدايع الوقايع|بدایع الوقایع]]» را در پایان عمرش به نگارش درآورد و در واقع در نوع خود بىنظیر بوده و اکنون بیش از صد سال است که توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است. | '''محمود بن عبدالجلیل واصفی''' (890- حدود 960ق)، از ادبای قرن دهم هجری و از بنیانگذاران نثر ساده فارسى و تاجیکى آن قرن. او «[[بدايع الوقايع|بدایع الوقایع]]» را در پایان عمرش به نگارش درآورد و در واقع در نوع خود بىنظیر بوده و اکنون بیش از صد سال است که توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است. | ||
== | ==ولادت== | ||
زینالدین محمود بن عبدالجلیل واصفی، در سال 890ق در هرات متولد شد. | زینالدین محمود بن عبدالجلیل واصفی، در سال 890ق در هرات متولد شد. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
از آن به بعد واصفى گاهى به سمت معلمى در خدمت شاه ولى که از امراى جغتایى هرات بود، انجام وظیفه مىنمود و زمانى بهعنوان کاتب در دربار فریدون حسین فرزند سلطان حسین بایقرا مشغول خدمت بود. تا آنجایى که از داستانهای «بدایع الوقایع» استنباط مىشود، واصفى برخلاف رفتار تکلفآمیز خود نسبت به امراى جغتایى، به اعیان اصیل هرات ارادت واقعى داشت. از آن جمله به امیر غیاثالدین محمد و صفیالدین مؤلف «رشحات» و به دیگر نجباى هرات صمیمانه اخلاص مىورزید. | از آن به بعد واصفى گاهى به سمت معلمى در خدمت شاه ولى که از امراى جغتایى هرات بود، انجام وظیفه مىنمود و زمانى بهعنوان کاتب در دربار فریدون حسین فرزند سلطان حسین بایقرا مشغول خدمت بود. تا آنجایى که از داستانهای «بدایع الوقایع» استنباط مىشود، واصفى برخلاف رفتار تکلفآمیز خود نسبت به امراى جغتایى، به اعیان اصیل هرات ارادت واقعى داشت. از آن جمله به امیر غیاثالدین محمد و صفیالدین مؤلف «رشحات» و به دیگر نجباى هرات صمیمانه اخلاص مىورزید. | ||
واصفى بهمرور زمان در پیشه واعظى - که او از شاگردان [[کاشفی، حسین|حسین واعظ کاشفى]] بود - سرآمد اقران شد و در شاعرى نیز مهارت پیدا کرد. | واصفى بهمرور زمان در پیشه واعظى - که او از شاگردان [[کاشفی، حسین بن علی|حسین واعظ کاشفى]] بود - سرآمد اقران شد و در شاعرى نیز مهارت پیدا کرد. | ||
==مهارت شعری واصفی== | ==مهارت شعری واصفی== | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||