۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
اولين مطلب كتاب، پيرامون خلفاى راشدين مىباشد كه در آن در مورد ابوبكر، عمر، عثمان و [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] به ترتيب مطالبى را ذكر نموده است<ref>متن، ص10</ref> و به بیان ویژگیها و آداب هر یک پرداخته، سپس مواردی از همشکلی مردم با آن خلیفه را ذکر کرده است. | اولين مطلب كتاب، پيرامون خلفاى راشدين مىباشد كه در آن در مورد ابوبكر، عمر، عثمان و [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] به ترتيب مطالبى را ذكر نموده است<ref>متن، ص10</ref> و به بیان ویژگیها و آداب هر یک پرداخته، سپس مواردی از همشکلی مردم با آن خلیفه را ذکر کرده است. | ||
برای نمونه نویسنده، در مورد ویژگیهای [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|امیرمؤمنان حضرت على(ع)]] در ایام خلافتش (35-40ق) آورده است که دوران خلافت [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] با جنگ سپری شد و آن حضرت نه ملک و مالی اندوخت و نه | برای نمونه نویسنده، در مورد ویژگیهای [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|امیرمؤمنان حضرت على(ع)]] در ایام خلافتش (35-40ق) آورده است که دوران خلافت [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] با جنگ سپری شد و آن حضرت نه ملک و مالی اندوخت و نه جامه نویی پوشید و نه مالى براى خود ذخيره كرد. او اموال را انفاق و صدقه مىداد<ref>متن، ص15</ref> | ||
از ایشان در این دوره خطبهها و سخنان (حکیمانه) فراوانی بالغ بر چهارصد مورد نقل شده است. | از ایشان در این دوره خطبهها و سخنان (حکیمانه) فراوانی بالغ بر چهارصد مورد نقل شده است. | ||
خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
سپس بقیه خلفاى بنى عباس تا زمان نویسنده در كتاب ذكر شده است، و در ارتباط با ویژگیها و آداب هر یک سخن گفته و بیان همشکلی مردم را در مورد آنها بیان کرده است، این خلفاء بودند از: ابوجعفر منصور بن عبدالله(136-158ق)؛ مهدی (158-169ق)، هادی موسى بن مهدى(169-170ق)؛ هارون الرشيد بن مهدى(170-193)؛ محمد امين بن رشيد(193-198ق)؛ مامون بن رشيد(198-218ق)، معتصم (218-227ق)، واثق(227-232ق)، متوکل (232-247ق)، منتصر(247-248ق)، مستعین (248-251ق)، معتز(251-255ق)، مهتدی(255-256ق)، معتمد(256-279ق)، معتضد(279-289ق). | سپس بقیه خلفاى بنى عباس تا زمان نویسنده در كتاب ذكر شده است، و در ارتباط با ویژگیها و آداب هر یک سخن گفته و بیان همشکلی مردم را در مورد آنها بیان کرده است، این خلفاء بودند از: ابوجعفر منصور بن عبدالله(136-158ق)؛ مهدی (158-169ق)، هادی موسى بن مهدى(169-170ق)؛ هارون الرشيد بن مهدى(170-193)؛ محمد امين بن رشيد(193-198ق)؛ مامون بن رشيد(198-218ق)، معتصم (218-227ق)، واثق(227-232ق)، متوکل (232-247ق)، منتصر(247-248ق)، مستعین (248-251ق)، معتز(251-255ق)، مهتدی(255-256ق)، معتمد(256-279ق)، معتضد(279-289ق). | ||
آخرين فردى كه در كتاب بيان شده، معتضد (احمد بن ابى احمد بن موكل) است. وى بسيار باهوش و دورانديش بوده است<ref>متن، ص35</ref> | |||
البته یعقوبی از سه تن از خلفای اموی - که دوران حکمرانیشان کوتاه بوده است- هیچ سخنی به میان نیاورده است و نیز درباره سه خلیفه یزید بن ولید اموی، منتصر و معتز عباسی بسیار کوتاه سخن گفته است. چنان که در مورد یزید بن ولید پس از یادکردی به اجمال، صریحا نگاشته است : روزگار او دوامی نداشته است تا اخلاق و روش وی شناخته شود. | |||
== وضعيت كتاب== | == وضعيت كتاب== |
ویرایش