۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مشاكلة الناس لزمانهم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
ب) بیان هم‌شکلی افراد خاص: عمروعاص استاندار مصر، عبدالله بن عامر بن کریز والی بصره، زیاد استاندار عراق، مسلمة بن مخلد دیگر استاندار مصر و عتبة بن عامر جهنی دیگر استاندار مصر با خلیفه هم‌شکلی داشتند. که در متن کتاب درباره اموال گرد آمده توسط خلیفه و نیز راجع به هم‌شکلی هر یک از افراد یاد شده، جزئیاتی بیان شده است.(ر.ک متن، ص16-17) | ب) بیان هم‌شکلی افراد خاص: عمروعاص استاندار مصر، عبدالله بن عامر بن کریز والی بصره، زیاد استاندار عراق، مسلمة بن مخلد دیگر استاندار مصر و عتبة بن عامر جهنی دیگر استاندار مصر با خلیفه هم‌شکلی داشتند. که در متن کتاب درباره اموال گرد آمده توسط خلیفه و نیز راجع به هم‌شکلی هر یک از افراد یاد شده، جزئیاتی بیان شده است.(ر.ک متن، ص16-17) | ||
از ديگر | از ديگر خلفای بنی امیه كه در اين بخش ذكر شده، يزيد بن معاويه (60-64)، عبدالملك بن مروان (65-86ق)، وليد بن عبدالملك (86-96ق)، سليمان بن عبدالملك(96-99ق)، عمر بن عبدالعزيز(99-101ق)، يزيد بن عبدالملك (101-105ق)، هشام بن عبدالملك(105-125ق)، وليد بن يزيد بن عبدالملک (125-126ق) و يزيد بن وليد بن عبدالملك (126ق) و مروان بن محمد(127-132ق) مى‌باشد. | ||
نویسنده، خلفاى بنى عباس را با | نویسنده، خلفاى بنى عباس را با ابوالعباس سفاح (132-136ق) آغاز نموده و در مورد ویژگیها و آداب هم‌شکلی او نقل کرده که كه وى اولين فردى از اين گروه بود كه بر منبر مى‌ايستاد و خطبه مى‌خواند.(برخلاف امویان که در حال نشسته خطبه می‌خواندند) مردم هم از روش او پیروی می‌کردند. همچنین سفاح كسى بود كه در فرمان دادن به ریختن خون مردمان شتاب می‌کرد<ref>متن، ص22</ref>. | ||
که تبلور چنین رفتاری را این گونه می‌بینیم که افراد خاصی شروع به هم‌شکلی با سفاح (خلیفه وقت) کردند. نمونه آن اشعث در مغرب، صالح بن علی در مصر، حازم بن خزیمة، و حمید بن قطبه در عراق، عبدالله بن علی در شام، داود بن علی در حجاز، و یحیی بن محمد در موصل با خلیفه هم‌شکلی داشتند و خون مردمان می ریختند.(ر.ک.ص22) | |||
سپس بقیه خلفاى بنى عباس تا زمان نویسنده در كتاب ذكر شده است، و در ارتباط با ویژگیها و آداب هر یک سخن گفته و بیان هم‌شکلی مردم را در مورد آنها بیان کرده است، این خلفاء بودند از: ابوجعفر منصور بن عبدالله(136-158ق)؛ مهدی (158-169ق)، هادی موسى بن مهدى(169-170ق)؛ هارون الرشيد بن مهدى(170-193)؛ محمد امين بن رشيد(193-198ق)؛ مامون بن رشيد(198-218ق)، معتصم (218-227ق)، واثق(227-232ق)، متوکل (232-247ق)، منتصر(247-248ق)، مستعین (248-251ق)، معتز(251-255ق)، مهتدی(255-256ق)، معتمد(256-279ق)، معتضد(279-289ق). | |||
مؤلف، در مورد عبدالله طاهر چنين گفته كه وى داراى حسن خلق و حسن جمال و بسيار سخى بوده است. وى اولين خليفه‌اى بود كه در عناوين و نوشته‌هاى خود «بسم الله الرحمن الرحيم» نوشت<ref>متن، ص31</ref> | مؤلف، در مورد عبدالله طاهر چنين گفته كه وى داراى حسن خلق و حسن جمال و بسيار سخى بوده است. وى اولين خليفه‌اى بود كه در عناوين و نوشته‌هاى خود «بسم الله الرحمن الرحيم» نوشت<ref>متن، ص31</ref> | ||