پرش به محتوا

سلمی، محمد بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
| data-type="authorfatherName" |
| data-type="authorfatherName" |موسی
|-
|-
|متولد  
|متولد  
| data-type="authorbirthDate" |
| data-type="authorbirthDate" |۱۰ جمادی الآخر سال ۳۲۵ق
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
| data-type="authorBirthPlace" |
| data-type="authorBirthPlace" |نیشابور
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
خط ۲۵: خط ۲۵:
|-
|-
|اساتید
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |
| data-type="authorTeachers" |[[دارقطنی، علی بن عمر|ابوالحسن دارقطنى]]
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
خط ۳۵: خط ۳۵:
</div>
</div>


'''ابوعبدالرحمن محمد بن موسى ازدى سلمى نيشابورى''' (412-325 ه‍.ق.)صوفى و مفسّر سدۀ چهارم و اوايل سدۀ پنجم هجرى. نسبت او به سليم بن منصور از قبيلۀ مضر مى‌رسد كه قبيلۀ مشهورى از قبايل عرب بوده است.شريبه در مقدّمۀ [[طبقات الصوفية (للسلمي)|طبقات الصوفيه]]، با ذكر اين مطلب استنباط كرده است كه «با اين دليل، رأى كسانى كه مى‌گويند عقليّت تازى رشد و نموّ تصوّف را بر نمى‌تابد، و در حقيقت تصوّف عصيان روح آريايى بر ديانت سامى فاتح بوده»، مردود است. وى از احفاد شيخ ابوعمرو بن نجيد سلمى(وفات،366 ه‍.ق.) بوده است.
'''ابوعبدالرحمن محمد بن موسى ازدى سلمى نيشابورى''' (412-325 ق)، صوفى و مفسّر سدۀ چهارم و اوايل سدۀ پنجم هجرى.  
 
== ولادت ==
او متولد ۱۰ جمادی الآخر سال ۳۲۵ قمری در نیشابور بود، نسبت او به سليم بن منصور از قبيلۀ مضر مى‌رسد كه قبيلۀ مشهورى از قبايل عرب بوده است.شريبه در مقدّمۀ [[طبقات الصوفية (للسلمي)|طبقات الصوفيه]]، با ذكر اين مطلب استنباط كرده است كه «با اين دليل، رأى كسانى كه مى‌گويند عقليّت تازى رشد و نموّ تصوّف را بر نمى‌تابد، و در حقيقت تصوّف عصيان روح آريايى بر ديانت سامى فاتح بوده»، مردود است. وى از احفاد شيخ ابوعمرو بن نجيد سلمى(وفات،366 ه‍.ق.) بوده است.


==اساتيد==
==اساتيد==


 
سلمى براى كسب حديث و تصوف سفرهاى بسيارى كرد، و به عراق، رى، همدان، مرو، حجاز، و شهرهاى ديگر جهان اسلامى رفت، و سرانجام در نيشابور رحل اقامت افكند.از شيوخ او [[دارقطنی، علی بن عمر|ابوالحسن دارقطنى]] در حديث و تفسير، و ابونصر سرّاج طوسى صاحب اللمع، و ابوالقاسم نصر آبادى(وفات،372 ه‍.ق.) و ابوعمرو اسمعيل بن نجيد، در تصوّف نامبردارند، جز اين‌ها نيز از (28) ع الم و صوفى ديگر نيز كسب علم و معرفت كرده است.  
سلمى براى كسب حديث و تصوف سفرهاى بسيارى كرد، و به عراق، رى، همدان، مرو، حجاز، و شهرهاى ديگر جهان اسلامى رفت، و سرانجام در نيشابور رحل اقامت افكند.از شيوخ او ابوالحسن دار قطنى در حديث و تفسير، و ابونصر سرّاج طوسى صاحب اللمع، و ابوالقاسم نصر آبادى(وفات،372 ه‍.ق.) و ابوعمرو اسمعيل بن نجيد، در تصوّف نامبردارند، جز اين‌ها نيز از (28) ع الم و صوفى ديگر نيز كسب علم و معرفت كرده است.  


سلمى از دودمانى مشهور و متمكّن در نيشابور بوده است و گفته‌اند«او را كتب خانه‌يى بزرگ بوده كه در آنجا کتاب‌هاى زياد و نادرى جمع كرده بوده كه برخى از آنها كمياب بوده، و دانشمندان نيشابور و شيوخ آن شهر از نفايس كتب آن عاريه مى‌گرفتند.»
سلمى از دودمانى مشهور و متمكّن در نيشابور بوده است و گفته‌اند«او را كتب خانه‌يى بزرگ بوده كه در آنجا کتاب‌هاى زياد و نادرى جمع كرده بوده كه برخى از آنها كمياب بوده، و دانشمندان نيشابور و شيوخ آن شهر از نفايس كتب آن عاريه مى‌گرفتند.»
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش