۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
سلطان‌القرائی، جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'روضات الجنان و جنات الجنان' به 'روضات الجنات و جنات الجنان') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR05329.jpg|بندانگشتی|سلطان‌القرائی، جعفر]] | [[پرونده:NUR05329.jpg|بندانگشتی|سلطان‌القرائی، جعفر]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |سلطان‌القرائی، جعفر | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |ابوالقاسم | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1283ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |محله شتربان تبريز | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1367ش یا 1409ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[ميرزا رضى زنوزى]] | ||
[[سيد احمد خلخالى]] | |||
[[حاج ميرزا على‌اصغرآقا ملك]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[روضات الجنات و جنات الجنان]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE05329AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''حاج ميرزا جعفر سلطان القرايى'''، استاد | '''حاج ميرزا جعفر سلطان القرايى''' (1283-1367ش)، استاد فرهيخته، نسخه‌شناس، سبک‌شناس، خوشنویس | ||
== ولادت == | |||
دومين فرزند شيخ ابوالقاسم مى‌باشد كه در سال 1322ق، در محله شتربان تبريز به دنيا آمد. | |||
مادرش، سيده خانمى از سلاله ميرزا يوسف صدر الاشراف، از بنى اعمام ميرزا ابوالقاسم قائم‌مقام فراهانى و از شجره سادات حسينى بود. | مادرش، سيده خانمى از سلاله ميرزا يوسف صدر الاشراف، از بنى اعمام ميرزا ابوالقاسم قائم‌مقام فراهانى و از شجره سادات حسينى بود. | ||
وى قرآن، مقدمات و بعضى متون فارسى و عربى را نزد پدر و برادر بزرگ‌تر خود، آيت‌الله حاج ميرزا جوادآقا آموخت. در مجالس درس حاجى ميرزا ابوالحسن‌آقا انگجى، آقا سيد احمد | == تحصیلات == | ||
وى قرآن، مقدمات و بعضى متون فارسى و عربى را نزد پدر و برادر بزرگ‌تر خود، آيت‌الله حاج ميرزا جوادآقا آموخت. در مجالس درس حاجى ميرزا ابوالحسن‌آقا انگجى، آقا [[سيد احمد خلخالى]]، [[حاج ميرزا على‌اصغرآقا ملك]] و آقا [[ميرزا رضى زنوزى]] به تلمذ نشست. | |||
رسم‌الخط و خوشنويسى را از حاجى ميرزا محمدحسين مكتب‌دار، از شاگردان نامدار سيد حسين خوشنويس‌باشى و ميرزا عبدالرسول، منشى محكمه جد مادرى‌اشان ياد گرفت. | رسم‌الخط و خوشنويسى را از حاجى ميرزا محمدحسين مكتب‌دار، از شاگردان نامدار سيد حسين خوشنويس‌باشى و ميرزا عبدالرسول، منشى محكمه جد مادرى‌اشان ياد گرفت. | ||
او عالمى عامل، محقق و هنرمندى ذوالفنون بود. در علم تاريخ، رجال و انساب استاد مسلم، در كتاب‌شناسى، | او عالمى عامل، محقق و هنرمندى ذوالفنون بود. در علم تاريخ، رجال و انساب استاد مسلم، در كتاب‌شناسى، خطشناسى و سبک شناسى، بى‌بديل، در خوشنويسى، هنرمند و در نقاشى، چيره‌دست و توانا بود. | ||
وى مخصوصاًً در شناخت نسخه‌هاى خطى و تشخيص اسناد و اوراق هنرى و تاريخى، از متبحران كم‌مانند روزگار بود، اما تواضع بيش از حد او اجازه نمى‌داد تا چنان‌كه شايسته اوست حرفى به ميان آيد و يا در جرايد نوشته شود؛ چرا كه هر وقت از او خواسته مى‌شد ترجمه حالشان در مجله يا جريده‌اى چاپ شود، متواضعانه مى‌فرمودند كه شرح حال امثال من در دفتر فراموشى بهتر. | وى مخصوصاًً در شناخت نسخه‌هاى خطى و تشخيص اسناد و اوراق هنرى و تاريخى، از متبحران كم‌مانند روزگار بود، اما تواضع بيش از حد او اجازه نمى‌داد تا چنان‌كه شايسته اوست حرفى به ميان آيد و يا در جرايد نوشته شود؛ چرا كه هر وقت از او خواسته مى‌شد ترجمه حالشان در مجله يا جريده‌اى چاپ شود، متواضعانه مى‌فرمودند كه شرح حال امثال من در دفتر فراموشى بهتر. | ||
| خط ۵۳: | خط ۶۱: | ||
استاد هرگز داعيه‌اى در عرصه علم و ادب نداشت، اما مطالعات عميق وى در عرصه ادب فارسى و شناخت نسخه‌هاى خطى، از وى چهره‌اى صاحب‌نام و صاحب‌نظر ساخته بود. از اين نظر بود كه همواره، طرف شور و مشورت بزرگان علم و ادب قرار مى‌گرفت و استادانى چون دهخدا، قزوينى، [[اقبال آشتیانی، عباس|عباس اقبال]]، امير خيزى، دكتر بيانى، مدرس رضوى، ماهيار نوابى، [[مینوی، مجتبی|مجتبى مينوى]] و ديگر صاحبان فضل و ادب، با احترام از وى ياد می‌كردند. | استاد هرگز داعيه‌اى در عرصه علم و ادب نداشت، اما مطالعات عميق وى در عرصه ادب فارسى و شناخت نسخه‌هاى خطى، از وى چهره‌اى صاحب‌نام و صاحب‌نظر ساخته بود. از اين نظر بود كه همواره، طرف شور و مشورت بزرگان علم و ادب قرار مى‌گرفت و استادانى چون دهخدا، قزوينى، [[اقبال آشتیانی، عباس|عباس اقبال]]، امير خيزى، دكتر بيانى، مدرس رضوى، ماهيار نوابى، [[مینوی، مجتبی|مجتبى مينوى]] و ديگر صاحبان فضل و ادب، با احترام از وى ياد می‌كردند. | ||
== وفات == | |||
ايشان شامگاه روز سه‌شنبه 27 دى‌ماه 1367ش، برابر با 9 جمادى‌الثانى 1409ق، چشم از دنيا بست و وادى رحمت تبريز، پيكر نسخه‌شناسى بى‌بديل، محقق و علامه‌اى بزرگ را در دل خود جاى داد. | ايشان شامگاه روز سه‌شنبه 27 دى‌ماه 1367ش، برابر با 9 جمادى‌الثانى 1409ق، چشم از دنيا بست و وادى رحمت تبريز، پيكر نسخه‌شناسى بى‌بديل، محقق و علامه‌اى بزرگ را در دل خود جاى داد. | ||
== آثار == | |||
دو مقاله «محل قبر عزيزخان سردار كل»، «تجربة الأحرار و تسلية الأبرار» و مقدمه ايشان بر «روضات الجنات و جنات الجنان» از ديگر آثار ايشان مى‌باشد. | دو مقاله «محل قبر عزيزخان سردار كل»، «تجربة الأحرار و تسلية الأبرار» و مقدمه ايشان بر «روضات الجنات و جنات الجنان» از ديگر آثار ايشان مى‌باشد. | ||