پرش به محتوا

ساباطی یزدی، عبدالرسول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:
|-
|-
|اساتید
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |
| data-type="authorTeachers" |[[یزدی، سید محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم یزدی]]
 
[[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شیخ‌الشریعه اصفهانی]]
 
[[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|شیخ محمّدکاظم خراسانی]]
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
خط ۳۲: خط ۳۶:
</div>
</div>


'''عبدالرسول ساباطی یزدی''' (1241- 1304ش)، فقیه و عالم شیعی و از شاگردان سید محمدکاظم یزدی و شیخ‌الشریعه اصفهانی بوده است. از جمله آثار او «إرائة الطريق» کتابی در اخلاق و عقاید به زبان فارسی است.  
'''عبدالرسول ساباطی یزدی''' (1241- 1304ش)، فقیه و عالم شیعی و از شاگردان [[یزدی، سید محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم یزدی]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شیخ‌الشریعه اصفهانی]] بوده است. از جمله آثار او «إرائة الطريق» کتابی در اخلاق و عقاید به زبان فارسی است.  


== ولادت ==
== ولادت ==
خط ۳۸: خط ۴۲:


==زندگی، تحصیل و تدریس==
==زندگی، تحصیل و تدریس==
شیخ عبدالرسول ساباطی یزدی از زهّاد و دانشمندان یزد بود که به‌واسطه گمنامی که خود خواسته بود، از سوانح زندگی وی اطّلاع کاملی در دست نیست. وی در اوایل امر به کار بزّازی و پارچه‌فروشی در شهر یزد اشتغال داشته، امّا بر اثر همّت عالی خود، مقام رفیعی را در زهد و علم حائز می‌شود. پس به دیار نجف ره می‌سپارد و سال‌ها در محضر آیات بزرگ آن دیار مانند: آقا سیّد محمّدکاظم یزدی، شیخ محمّدکاظم خراسانی (صاحب كفاية الأصول) و شیخ‌الشریعه اصفهانی، درس دین و اخلاق را می‌آموزد؛ به‌ویژه موفّق به تدوین تقریرات درس ایشان به‌عنوان حاشیه رسائل شیخ انصاری شده است. آقابزرگ تهرانی در «طبقات أعلام الشيعة»، از او به‌عنوان فقیهی متبحّر و بزرگ یاد می‌کند که در زمینه فقه و اصول و کلام و اخلاق مقامی عالی داشته که آثارش بر این ادّعا گواهی می‌دهد. به گفته خرد و بزرگ، وی از فحول علما و از اجله فضلای عصر بوده است.
شیخ عبدالرسول ساباطی یزدی از زهّاد و دانشمندان یزد بود که به‌واسطه گمنامی که خود خواسته بود، از سوانح زندگی وی اطّلاع کاملی در دست نیست. وی در اوایل امر به کار بزّازی و پارچه‌فروشی در شهر یزد اشتغال داشته، امّا بر اثر همّت عالی خود، مقام رفیعی را در زهد و علم حائز می‌شود. پس به دیار نجف ره می‌سپارد و سال‌ها در محضر آیات بزرگ آن دیار مانند: [[یزدی، سید محمدکاظم بن عبدالعظیم|آقا سیّد محمّدکاظم یزدی]]، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|شیخ محمّدکاظم خراسانی]] (صاحب كفاية الأصول) و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شیخ‌الشریعه اصفهانی]]، درس دین و اخلاق را می‌آموزد؛ به‌ویژه موفّق به تدوین تقریرات درس ایشان به‌عنوان حاشیه رسائل شیخ انصاری شده است. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ تهرانی]] در «[[طبقات أعلام الشيعة]]»، از او به‌عنوان فقیهی متبحّر و بزرگ یاد می‌کند که در زمینه فقه و اصول و کلام و اخلاق مقامی عالی داشته که آثارش بر این ادّعا گواهی می‌دهد. به گفته خرد و بزرگ، وی از فحول علما و از اجله فضلای عصر بوده است.  
 
شیخ عبدالرّسول پس از آن به یزد می‌آید و ضمن تدریس در مدارس علمیّه، به امامت جماعت مسجد ساباط یزد مشغول می‌شود و ازاین‌رو ملقّب به ساباطی می‌گردد. در همین زمان علاوه بر زهد و تقوا، کراماتی را نیز بدو منسوب می‌دارند و با اینکه مجتهد مسلّم بود، هیچ‌گاه در مقام افتا و مرجعیّت برنیامده و ادّعای اجتهاد نداشته است.  
شیخ عبدالرّسول پس از آن به یزد می‌آید و ضمن تدریس در مدارس علمیّه، به امامت جماعت مسجد ساباط یزد مشغول می‌شود و ازاین‌رو ملقّب به ساباطی می‌گردد. در همین زمان علاوه بر زهد و تقوا، کراماتی را نیز بدو منسوب می‌دارند و با اینکه مجتهد مسلّم بود، هیچ‌گاه در مقام افتا و مرجعیّت برنیامده و ادّعای اجتهاد نداشته است.  


۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش