پرش به محتوا

فقی، محمد حامد: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۵: خط ۳۵:
</div>
</div>


'''محمد حامد فقی''' (1310-1378ق)، از اساتید الازهر و علمای مذهب حنفی که به آرای ابن تیمیه و ابن قیم علاقه‌مند بود و نجات را در بازگشت به سنت پیامبر خدا(ص) می‌دید.
'''محمد حامد فقی''' (1310-1378ق)، از اساتید الازهر و علمای مذهب حنفی که به آرای [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] علاقه‌مند بود و نجات را در بازگشت به سنت پیامبر خدا(ص) می‌دید.


==ولادت==
==ولادت==
خط ۴۳: خط ۴۳:
وی دوازده سال داشت که تحت نظر والدینش به حفظ قرآن و سنت روی آورد. پدرش در اثنای حفظ قرآن، معانی کلمات غریب را هم برای وی شرح می‌داد و مبادی فقه را نیز به او می‌آموخت تا جایی که هنگامی که حفظ قرآنش کامل شد، اندکی با علوم قرآن آشنا شده بود و آمادگی پیدا کرده بود که علوم وقت را که در الازهر آموزش می‌دادند، یاد بگیرد<ref>ر.ک: ویکی‌پدیای عربی</ref>.
وی دوازده سال داشت که تحت نظر والدینش به حفظ قرآن و سنت روی آورد. پدرش در اثنای حفظ قرآن، معانی کلمات غریب را هم برای وی شرح می‌داد و مبادی فقه را نیز به او می‌آموخت تا جایی که هنگامی که حفظ قرآنش کامل شد، اندکی با علوم قرآن آشنا شده بود و آمادگی پیدا کرده بود که علوم وقت را که در الازهر آموزش می‌دادند، یاد بگیرد<ref>ر.ک: ویکی‌پدیای عربی</ref>.


محمد حامد الفقی، آموزشش در الازهر را در سال 1322ق/1904م، آغاز کرد. وی، در آنجا علوم مرسوم، مانند: نحو، فقه، منطق، صرف، توحید و بلاغت را از روی متون معین و مصوب آموخت. در سال 1910م، وی شروع به آموزش حدیث و تفسیر نمود و در آن زمان 18 سال داشت. در همین زمان، او که کتب بزرگانی، همچون: [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] و [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] را با دقت خوانده و تحت تأثیر آنها واقع شده بود، دعوت خود را مبنی بر پیروی از سنت صحیح پیامبر و دوری از بدعت، آغاز کرد و گروهی از دوستان و همکاران و نزدیکان، دور او جمع شدند و وی را به‌عنوان شیخ خود برگزیدند.
محمد حامد فقی، آموزشش در الازهر را در سال 1322ق/1904م، آغاز کرد. وی، در آنجا علوم مرسوم، مانند: نحو، فقه، منطق، صرف، توحید و بلاغت را از روی متون معین و مصوب آموخت. در سال 1910م، وی شروع به آموزش حدیث و تفسیر نمود و در آن زمان 18 سال داشت. در همین زمان، او که کتب بزرگانی، همچون: [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] و [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] را با دقت خوانده و تحت تأثیر آنها واقع شده بود، دعوت خود را مبنی بر پیروی از سنت صحیح پیامبر و دوری از بدعت، آغاز کرد و گروهی از دوستان و همکاران و نزدیکان، دور او جمع شدند و وی را به‌عنوان شیخ خود برگزیدند.


او در سال 1917م، در سن 25 سالگی پس از اخذ گواهی‌نامه بین‌المللی از الازهر فارغ‌التحصیل شد<ref>ر.ک: همان</ref>.
او در سال 1917م، در سن 25 سالگی پس از اخذ گواهی‌نامه بین‌المللی از الازهر فارغ‌التحصیل شد<ref>ر.ک: همان</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش