احمدی شاهرودی، علی‌اصغر: تفاوت میان نسخه‌ها

| data-type="authorfatherName" |

| data-type="authorbirthDate" |

| data-type="authorBirthPlace" |

| data-type="authorDeathDate" |

| data-type="authorTeachers" |[[         |           ]]

[[                 |               ]]؛

'''علی‌اصغر احمدی شاهرودی''' (1342ق-1411ق)، از عالمان شیعی که به دست رژیم بعث عراق در کنار صحن امیرالمؤمنین(ع) در نجف اشرف، به شهادت رسید. وی بر کتاب «محاظرات في الفقه الجعفري» آیت‌الله خویی، حاشیه زده است.

شهید على‏اصغر احمدى شاهرودى فرزند آیت‏اللَّه محمدتقى احمدى مغزى شاهرودى، در سال 1342ق، برابر 1302ش، در یکى از مضافات شاهرود، به نام مغز به دنیا آمد و در بیت علم و دانش و دامن پدرش شیخ محمدتقى شاهرودى (مغزى) که از شاگردان آخوند ملا محمدکاظم خراسانى بود، پرورش یافت<ref>ر.ک: پایگاه اینترنتی راسخون</ref>.

او پس از خواندن مقدمات و ادبیات نزد پدرش، در سال 1358ق، به قم آمد. وی «کفایه» را از محضر آیت‏اللَّه محقق داماد استفاده کرد. پس از پایان سطح، در درس خارج آیت‏اللَّه حجت شرکت نمود. او جزو چند نفرى بود که امام خمینى را وادار به گفتن درس اصول کردند و خودشان هم در این درس شرکت مى‏نمودند. وی در یکی از تابستان‌ها به بروجرد مسافرت کرد و در آنجا از محضر مرحوم آیت‏اللَّه‌العظمى بروجردى استفاده نمود و سپس به اتفاق هم‌بحثانش از ایشان تقاضاى عزیمت به قم را کردند. پس از ورود آیت‌الله بروجردی به قم، شیخ علی‌اصغر احمدی، به نجف اشرف مهاجرت کرد و در آنجا رحل اقامت افکند. او در نجف، از درس فقه آیت‏اللَّه سید محسن حکیم استفاده کرد، ولى عمده تحصیلاتش در فقه و اصول و تفسیر و رجال از محضر آیت‏اللَّه سید ابوالقاسم خویى بود. با شرکت در درس آیت‌الله خویی، کم‏کم مورد توجه خاص و عنایت مخصوص آن مرجع دینى قرار گرفت؛ تا جایى که ایشان در برخى از مسائل به شیخ علی‌اصغر احمدی ارجاع مى‏داد. آیت‌الله خویی، از وی، تعبیر به آقاى میرزا مى‌کرد و به نظریاتش توجه م‌فرمود؛ زیرا ‌او بر علوم مختلف اسلامى، همچون: فقه و اصول و تفسیر و تاریخ و حدیث تسلط و احاطه کامل داشت<ref>ر.ک: همان</ref>.  

# به هرکس از پیر و جوان و میان‌سال ابتدا به سلام مى‌کرد؛ # بسیار متواضع و خوش‌برخورد بود؛

# اهتمام خاص به شرکت در مجالس عزادارى و سوگوارى خاندان رسالت، بالاخص حضرت ابى‏عبداللَّه(ع) داشت و به مجالس دور هم براى فوز به اجر بیشتر پیاده مى‏رفت و براى درک فیض عظیم بارها و بارها از نجف پاى پیاده به کربلا مشرف مى‏شد؛

سرانجام موقع تشرف به حرم مطهر حضرت علی(ع) در نجف، در روز هفتم رمضان 1411ق، در نزدیکى صحن مطهر مورد حمله بعثى‏ها قرار گرفت و به شهادت رسید. جنازه‏اش به مدت سه روز روى زمین افتاده بود و کسى نبود و یا جرأت نمى‌کرد به آن نزدیک شود؛ تا اینکه در نهایت، شبانه برخى از فضلا با لباس مبدّل، جنازه‏اش را حمل کرده و به خاک سپردند<ref>ر.ک: همان</ref>.

از آثار علمی وی می‌توان حاشیه بر «محاظرات في الفقه الجعفري» اثر آیت‌الله‌العظمی خویی را نام برد<ref>ر.ک: متادیتای مرکز کامپیوتری علوم اسلامی نور</ref>.