پرش به محتوا

دارابی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
ش‍اه‌ م‍ح‍م‍د داراب‍ی‌
ش‍اه‌ م‍ح‍م‍د داراب‍ی‌


دارابیاصطهباناتی، محمد بن محمد
دارابی اصطهباناتی، محمد بن محمد


عارف، محمد بن محمد
عارف، محمد بن محمد
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
| data-type="authorfatherName" |
| data-type="authorfatherName" |محمد
|-
|-
|متولد  
|متولد  
خط ۲۱: خط ۲۱:
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
| data-type="authorBirthPlace" |
| data-type="authorBirthPlace" |داراب شیراز
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
| data-type="authorDeathDate" |
| data-type="authorDeathDate" |حدود 1130ق
|-
|-
|اساتید
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |
| data-type="authorTeachers" |[[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ‌ بهائی]]
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
| data-type="authorWritings" |[[ریاض العارفین في شرح صحیفة سید الساجدین]]  
| data-type="authorWritings" |[[ریاض العارفین في شرح صحیفة سید الساجدین|ریاض العارفین فی شرح صحیفة سید الساجدین]]  


[[مقامات السالکین (غنا، موسیقی)]]  
[[مقامات السالکین (غنا، موسیقی)]]  
خط ۳۹: خط ۳۹:
</div>
</div>


'''محمد بن محمد دارابی''' چهره‌اى چندان شناخته شده نيست؛ زيرا شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در الكواكب المنتشرة(ص330-332) از دو تن با عنوانهاى شاه محمد دارابى اصطهباناتى با تخلّص «عارف» و شاه محمد دارابجردى با تخلّص «شاه» نام مى‌برد؛ امّا از سوى ديگر در پايان شرح حال شاه محمد دارابجردى احتمال داده است اين دو عنوان نام يك شخصيت باشد.
'''محمد بن محمد دارابی''' (حدود حدود ۱۱۳۰- شیراز )، شاعر، متخلص به عارف و شاه.


افزون بر اين، آقاى [[گلچین معانی، احمد| احمد گلچين معانى]] نيز در تاريخ تذكره‌هاى فارسى، (ج2، ص 87-105) كه به معرفى لطائف الخيال از تأليفات محمد ابن محمد دارابى شيرازى پرداخته، هر دو تخلّص «عارف» و «شاه» را از آن وى دانسته و از قسمتى از لطائف الخيال استنباط نموده كه وى در آغاز جوانى نزد [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] شاگردى نموده است.
== ولادت ==
ایشان از داراب شیراز بود. سال تولد و وفات وی مشخص نیست اما با توجه به وقایع زندگی او و مطالبی که شاگردان و معاصرانش در مورد او حکایت کرده‌اند، وی حدود ۱۳۰ سال عمر کرده و در حدود ۱۱۳۰ در شیراز وفات کرده است.


علامه تهرانى در شرح حال شاه محمد دارابى اصطهباناتى(م1130)، افرادى چون: محمد مؤمن جزائرى صاحب طيف الخيال، شيخ على حزين صاحب تذكرۀ حزين، سيد على بن علاء‌الدوله بن ضياءالدين نورالله ازنوادگان قاضى نورالله شهيد، سيد محمد قطب ذهبى مؤلف فصل الخطاب و نيز محمدتقى بغدادى صاحب شرح شواهد ابن الناظم را از شاگردان اين شخصيت معرفى نموده و کتاب‌هاى ذيل را از تأليفات وى دانسته است:
او را ملاشاه‌ محمد و با شهرت‌ اصطهباناتی، دارابی، دارابجردی و شیرازی خوانده‌اند. 


1-روضة العارفين يا رياض العارفين شرح صحيفۀ سجاديه
[[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ‌ طهرانی]] شاه‌محمد دارابی اصطهباناتی را غیر از شاه‌محمد دارابجردی، که‌ در هند شهید شده‌، دانسته‌ است‌ و استناد او دربارۀ شهادت ‌دارابجردی در هند به‌ گزارش‌ صبح‌ گلشن‌ است‌.


2-عالم المثال كه به سال 1100 در سفر دريايى نگارش يافته
به‌ نظر وی، چنانچه‌ بتوان‌ در روایت‌ مذکور تردید کرد می‌توان‌ به‌ یکی بودن‌ این‌ دو نفر حکم‌ کرد.


3-لطائف الخيال
افزون بر این، آقاى [[گلچین معانی، احمد| احمد گلچین معانى]] نیز در تاریخ تذکره‌هاى فارسى، (ج2، ص 87-105) که به معرفى لطائف الخیال از تألیفات محمد ابن محمد دارابى شیرازى پرداخته، هر دو تخلّص «عارف» و «شاه» را از آن وى دانسته و از قسمتى از لطائف الخیال استنباط نموده که وى در آغاز جوانى نزد [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] شاگردى نموده است.


4-معراج الكمال در بيان معانى شيخ و ارشاد و مريد و استرشاد
اما، باتوجه‌ به‌ اینکه‌ در صبح‌ گلشن‌ گزارشی در بارۀ شهادت‌ دارابی نیامده‌ است‌، می‌توان‌ القاب‌ و عناوین‌ مذکور را متعلق‌ به‌ یک‌ نفر دانست‌.


5-فصل الخطاب
دارابی ظاهراً در حلقۀ ادبی محمد مسیح‌، متخلص‌ به‌ معنی، در شیراز شرکت‌ می‌کرده‌ است. 


نيز گويد: مير محمدحسین خاتون آبادى صاحب مناقب الفضلاء از وى روايت مى‌كند. نامبرده را فرزندى بوده است موسوم به شاه فتح‌الله دارابى (ح1117) كه از شاگردان محمدتقى بغدادى صاحب شرح شواهد ابن الناظم بوده است.
== اساتید ==
با توجه‌ به‌ آنچه‌ در تذکرۀ لطایف‌ الخیال ‌ نوشته‌، در جوانی شاگرد [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ‌ بهائی]] بوده‌ است‌. این‌ احتمال‌ هم‌ مطرح‌ شده‌ که‌ وی شاگرد [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] (متوفی ۱۰۵۰) بوده‌ و به‌ واسطۀ او، از شاگردان‌ [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ‌ بهائی]] به‌شمار آمده‌ است‌.


علامۀ تهرانى در شرح حال شاه محمد دارابجردى وى را مؤلف کتاب‌هاى تذكرة الشعراء و لطيفۀ غيبى در احوال حافظ شيرازى معرفى نموده و گويد: در صبح گلشن آمده است كه وى در بلاد هند به شهادت رسيده است.
== تدریس و شاگردان ==
دارابی فقه‌ و حدیث‌ و حکمت‌ درس‌ می‌داده‌ است‌ و [[حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابی‌طالب|حزین‌ لاهیجی]] (متوفی ۱۱۸۰)، محمد مؤمن‌ جزائری (متوفی ۱۱۳۰) و قطب‌الدین‌ نِیریزی (متوفی ۱۱۷۳) از شاگردان‌ وی بوده‌ و از او به‌ بزرگی یاد کرده‌اند.


علامۀ تهرانى در نهايت اظهار مى‌دارد اگر اين قول صاحب صبح گلشن را نپذيريم اين دو عنوان مى‌تواند مربوط به يك شخصيت باشد كه داراى دو تخلّص بوده است.
از حاشیۀ نسخه‌ای از لطایف‌ الخیال ‌ به‌ نوشتۀ خود دارابی، میتوان‌ به‌ جنبه‌هایی از زندگی و احوال‌ او پی برد؛ از جمله‌ اینکه‌ او در ۱۰۶۲ به‌ هند رفته‌ و بین‌ سالهای ۱۰۷۶ و ۱۰۷۸ مشغول‌ تألیف‌ لطایف‌الخیال‌ بوده‌ است‌ و در همین‌ ایام‌ به‌ مکه ‌و عتبات‌ عراق ‌ و نواحی گوناگون‌ ایران ‌، از جمله‌ شوشتر و مشهد و اصفهان‌ ، سفر کرده‌ و در تاریخی نامعلوم‌ به‌ هند بازگشته‌ است.


نصر آبادى در تذكرۀ خويش ص 186 كه ميان سالهاى 1083 تا 1112 نگارش يافته شرح حال وى را آورده و گويد:
== وفات ==
 
اما در اواخر عمر به‌ ایران‌ آمده‌ و در شیراز از دنیا رفته‌ است‌. هنگام‌ وفات ‌ دارابی، [[حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابی‌طالب|حزین‌ لاهیجی]] در شیراز حضور داشته‌، اما تاریخ ‌ وفات‌ وی را ضبط‌ نکرده‌ است‌. 
ملا شاه محمد از ولايت داراب است، طالب علم منقّحى است، مدّتى در هند بود تا در آنجا بود فيض به همه كس مى‌رسانيد...مرد بسيار خوبى است و پاره‌اى تحصيل هم كرده، در هر علم آگاهى دارد...
 
ميرزا اسماعيل شجاعى مظفّرى شيرازى در آغاز جلد دوم لطائف الخيال به شرح حال شاه محمد بن محمد دارابى شيرازى پرداخته و وى را مرشد و پير، مقرّب بارگاه اله، اهل عبادت و رياضت و قدس و تقوا، عرفان و تجرّد و فضل و كمال، و صاحب فتوا خوانده است.
 
مولانا خداداد كه ديباچۀ يكى از تأليفات او را رقم زده است بدون آنكه نام مؤلف را به صراحت ذكر نمايد اوصافى فزونتر از ديگران در شأن مؤلف مقامات السالكين آورده و اشارتى نموده كه وى در بلاد هندوستان سكونت داشته است، چنانكه گويد:
 
نه همين گلشن ايران از ترشّح جويبار فيضش سرسبز و ريّان است؛ بلكه در سواد هندستان، بِرَهْمَن زادگان فقير از سعى مشكورش كرور كرور رو به راه آورده كار و بارِ بت و بتكده از او خراب و ويران....
 
با توجه به نگاشته‌هاى مؤلف و نيز اوصافى كه شرح حال‌نگاران و مريدانش براى وى ذكر نموده‌اند مى‌توان اظهار داشت كه وى از عرفا بوده و به تصوّف تعلّق خاطر داشته است.


== آثار ==
# تذکرۀ لطایف الخیال: در شرح‌حال‌ شاعران‌ قدیم‌ و هم‌ روزگار مؤلف‌ از حافظ‌ تا حسین‌ قدسی کربلایی که‌ به‌ ترتیبِ محل‌ سکونت‌ یا زادگاه ‌ سرایندگان‌ مرتب‌ شده‌ است‌. این‌ اثر از حیث‌ گزارش‌ احوال‌ شاعران‌ و معاصران‌ دارابی، منبعی ارزشمند و مهم‌ است.‌
# معراج‌ الکمال‌: در شرح‌ اصطلاحات‌ شیخ‌ و ارشاد و مرید و استرشاد.
# روضة العارفین یا ریاض العارفین: شرح صحیفۀ سجادیه
# رساله‌ای در باب‌ عالم‌ مثال‌: که‌ در آن‌ گفته‌ است‌ عالم‌ مثال‌ از طریق‌ دلایل‌ عقلی اثبات‌شدنی نیست‌، بلکه‌ از طریق‌ کتاب ‌ و سنّت‌ و مکاشفه‌ به‌ اثبات‌ می‌رسد.‌
# رساله‌ای در مصطلحات‌ موسیقی و آرای دانشمندان اسلامی در بارۀ غنا:  با عنوان‌ مقامات‌ السالکین‌ ، از آثار او شمرده‌ شده‌ است.‌ 
#  لطیفۀ غیبی: در شرح‌ اشعار مشکل‌ دیوان‌ حافظ‌ به‌ همراه‌ توضیح‌ برخی اصطلاحات‌ اهل‌ تصوف‌ و عرفان‌ که‌ در ۱۳۵۷ در شیراز با همین‌ عنوان‌ چاپ‌ شده‌ است‌.


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش