۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
وحیدی، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'خوانساری، محمدتقی' به 'خوانساری، سید محمدتقی'
جز (جایگزینی متن - 'اصفهانی، ابوالحسن' به 'اصفهانی، سید ابوالحسن') |
جز (جایگزینی متن - 'خوانساری، محمدتقی' به 'خوانساری، سید محمدتقی') |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| data-type="authorTeachers" |[[حائری قمی، محمدعلی|شیخ محمدعلی حائری قمی]] | | data-type="authorTeachers" |[[حائری قمی، محمدعلی|شیخ محمدعلی حائری قمی]] | ||
[[خوانساری، محمدتقی|سید محمدتقی خوانساری]] | [[خوانساری، سید محمدتقی|سید محمدتقی خوانساری]] | ||
[[اصفهانی، سید ابوالحسن|آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی]] | [[اصفهانی، سید ابوالحسن|آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی]] | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
او پس از فراگیری خواندن و نوشتن و ادبیات در زادگاهش، در ۱۳۵۲ق، به تبریز رفت و در مدرسه طالبیه ساکن شد. مدت دو سال از درس خارج فقه و اصول آیات عظام آن شهر سود برد و سپس در ۱۳۵۴ق، جهت تکمیل تحصیلات دینی به قم رفت<ref>ر.ک: همان</ref>. | او پس از فراگیری خواندن و نوشتن و ادبیات در زادگاهش، در ۱۳۵۲ق، به تبریز رفت و در مدرسه طالبیه ساکن شد. مدت دو سال از درس خارج فقه و اصول آیات عظام آن شهر سود برد و سپس در ۱۳۵۴ق، جهت تکمیل تحصیلات دینی به قم رفت<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
در حوزه علمیه قم به فراگیری سطوح عالیه نزد آیات عظام [[حائری قمی، محمدعلی|شیخ محمدعلی حائری قمی]]، [[خوانساری، محمدتقی|سید محمدتقی خوانساری]] و میر سید علی یثربی کاشانی پرداخت و هم‌زمان فلسفه، کلام و عرفان را از حضرات آیات: شیخ مهدی مازندرانی، میرزا آقا دامغانی و [[شاه‌آبادی، محمدعلی|میرزا محمدعلی شاه‌آبادی]] فراگرفت<ref>ر.ک: همان</ref>. | در حوزه علمیه قم به فراگیری سطوح عالیه نزد آیات عظام [[حائری قمی، محمدعلی|شیخ محمدعلی حائری قمی]]، [[خوانساری، سید محمدتقی|سید محمدتقی خوانساری]] و میر سید علی یثربی کاشانی پرداخت و هم‌زمان فلسفه، کلام و عرفان را از حضرات آیات: شیخ مهدی مازندرانی، میرزا آقا دامغانی و [[شاه‌آبادی، محمدعلی|میرزا محمدعلی شاه‌آبادی]] فراگرفت<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
پس از فراغت از سطوح، به درس خارج فقه و اصول [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حاج سید محمد حجت کوه‌کمری]] حاضر شد و به مدت هشت سال بهره‌های فراوان برد و از استادش [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجت]] و [[اصفهانی، سید ابوالحسن|آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی]] اجازه اجتهاد داشت. در سال ۱۳۶۳ بنا به دعوت مکرر مردم زادگاهش و دستور [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجت]]، به شبستر مراجعت کرد و قریب ده سال در آن سامان به خدمات بزرگ علمی و دینی پرداخت. در سال ۱۳۷۲ق، به حوزه علمیه قم بازگشت و به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و هم‌زمان و به مدت یک سال در درس خارج فقه و اصول [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردی]] شرکت کرد. پس از وفات [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردی]] (۱۳ شوال ۱۳۸۰ق)، رساله عملیه‌اش را چاپ کرد و بخشی از شهریه حوزه را برعهده گرفت و مدرسه وحیدیه (همراه با کتابخانه‌ای بزرگ) را بنیاد نهاد. مدت چهل سال، در ایام تعطیل حوزه به آذربایجان مسافرت می‌نمود و در شهرهای شبستر و میاندوآب و مناطق اطراف، به تأسیس مدارس و مساجد و حسینیه‌های بسیار اقدام می‌فرمود. او در نشر مذهب اهل‌بیت(ع) در استان‌های آذربایجان غربی و کردستان کوشش بسیار می‌نمود و همواره مبلغان بسیار به آن سامان می‌فرستاد و بنا بر دستور ایشان، مساجد و حسینیه‌های فراوان در شهرها و روستاهای آن دو استان، بنیاد نهاده شد<ref>ر.ک: همان</ref>. | پس از فراغت از سطوح، به درس خارج فقه و اصول [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حاج سید محمد حجت کوه‌کمری]] حاضر شد و به مدت هشت سال بهره‌های فراوان برد و از استادش [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجت]] و [[اصفهانی، سید ابوالحسن|آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی]] اجازه اجتهاد داشت. در سال ۱۳۶۳ بنا به دعوت مکرر مردم زادگاهش و دستور [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجت]]، به شبستر مراجعت کرد و قریب ده سال در آن سامان به خدمات بزرگ علمی و دینی پرداخت. در سال ۱۳۷۲ق، به حوزه علمیه قم بازگشت و به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و هم‌زمان و به مدت یک سال در درس خارج فقه و اصول [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردی]] شرکت کرد. پس از وفات [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردی]] (۱۳ شوال ۱۳۸۰ق)، رساله عملیه‌اش را چاپ کرد و بخشی از شهریه حوزه را برعهده گرفت و مدرسه وحیدیه (همراه با کتابخانه‌ای بزرگ) را بنیاد نهاد. مدت چهل سال، در ایام تعطیل حوزه به آذربایجان مسافرت می‌نمود و در شهرهای شبستر و میاندوآب و مناطق اطراف، به تأسیس مدارس و مساجد و حسینیه‌های بسیار اقدام می‌فرمود. او در نشر مذهب اهل‌بیت(ع) در استان‌های آذربایجان غربی و کردستان کوشش بسیار می‌نمود و همواره مبلغان بسیار به آن سامان می‌فرستاد و بنا بر دستور ایشان، مساجد و حسینیه‌های فراوان در شهرها و روستاهای آن دو استان، بنیاد نهاده شد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||