۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده: 25 آبان الی 24 آذر' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'اصفهانی، ابوالحسن' به 'اصفهانی، سید ابوالحسن') |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
===تدریس=== | ===تدریس=== | ||
او در بازگشت به وطن در سال ۱۳۱۱ش، به دعوت وزارت معارف وقت، مدرس فلسفه در مدرسه سپهسالار (شهید مطهری کنونی) شد و به تدریس «شرح منظومه حکمت» [[سبزواری، هادی|حاج ملا هادی سبزواری]]، «[[الإشارات و التنبيهات (انتزاعي)|شرح اشارات و تنبیهات]]» [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابنسینا]] و بخش الهیات «شفا» [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابنسینا]] پرداخت. در ۱۳۱۵ش از دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی درجه دکتری گرفت. در ۱۳۱۶ش نشان درجه دوم علمی را اخذ کرد. در سالهای آخر سلطنت رضاشاه پهلوی که به دلیل قانون متحدالشکل شدن البسه، پوشیدن لباس روحانیت مستلزم اجازه اجتهاد یا اجازه حدیث بود، چندین تصدیق اجتهاد از آیات عظام [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]]، [[عراقی، ضیاءالدین|ضیاءالدین عراقی]] و سید محمد حجت کوهکمرهای و اجازه حدیث از [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|علامه حاج شیخ آقابزرگ تهرانی]] گرفت<ref>همان</ref>. | او در بازگشت به وطن در سال ۱۳۱۱ش، به دعوت وزارت معارف وقت، مدرس فلسفه در مدرسه سپهسالار (شهید مطهری کنونی) شد و به تدریس «شرح منظومه حکمت» [[سبزواری، هادی|حاج ملا هادی سبزواری]]، «[[الإشارات و التنبيهات (انتزاعي)|شرح اشارات و تنبیهات]]» [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابنسینا]] و بخش الهیات «شفا» [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابنسینا]] پرداخت. در ۱۳۱۵ش از دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی درجه دکتری گرفت. در ۱۳۱۶ش نشان درجه دوم علمی را اخذ کرد. در سالهای آخر سلطنت رضاشاه پهلوی که به دلیل قانون متحدالشکل شدن البسه، پوشیدن لباس روحانیت مستلزم اجازه اجتهاد یا اجازه حدیث بود، چندین تصدیق اجتهاد از آیات عظام [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]]، [[عراقی، ضیاءالدین|ضیاءالدین عراقی]] و سید محمد حجت کوهکمرهای و اجازه حدیث از [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|علامه حاج شیخ آقابزرگ تهرانی]] گرفت<ref>همان</ref>. | ||
وی در ۱۳۲۹ش به درجه استادی دانشگاه تهران نائل آمد. او در زمینه کتابشناسی تبحر بسیار داشت. اهل شعر بود و بسیاری از اشعارش به چاپ رسیده است. او عضو انجمن ادبی ایران بود<ref>همان</ref>. | وی در ۱۳۲۹ش به درجه استادی دانشگاه تهران نائل آمد. او در زمینه کتابشناسی تبحر بسیار داشت. اهل شعر بود و بسیاری از اشعارش به چاپ رسیده است. او عضو انجمن ادبی ایران بود<ref>همان</ref>. |
ویرایش