۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جزء الألف دينار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'امام على علیه‌السلام' به 'امام علی علیه‌السلام'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'امام على علیه‌السلام' به 'امام علی علیه‌السلام') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
[[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]] آن را چنین نیز نقل کرده: «حدثني سلمة بن شبيب حدثنا الحسن بن أعين حدثنا معقل عن زيد بن أبي‌أنيسة...» و در آخرش چنین آمده است: «فقالت فقال رسول‌الله(ص) قولاً كثيراً. ثم سمعته يقول: إن أمّر عليكم عبد مجدع (حسبتها قالت) أسود، يقودكم بكتاب الله تعالی، فاسمعوا له و أطيعوا»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص22</ref>. | [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]] آن را چنین نیز نقل کرده: «حدثني سلمة بن شبيب حدثنا الحسن بن أعين حدثنا معقل عن زيد بن أبي‌أنيسة...» و در آخرش چنین آمده است: «فقالت فقال رسول‌الله(ص) قولاً كثيراً. ثم سمعته يقول: إن أمّر عليكم عبد مجدع (حسبتها قالت) أسود، يقودكم بكتاب الله تعالی، فاسمعوا له و أطيعوا»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص22</ref>. | ||
یکی دیگر از احادیثی که در این اثر مورد توجه [[قطیعی، احمد بن جعفر|قطیعی]] قرار گرفته، روایت نبوی «منزلت» است. این روایت نیز از صحابیات نقل شده است. فاطمه بنت علی، از اسماء بنت عمیس نقل نموده که پیامبر(ص) به [[امام | یکی دیگر از احادیثی که در این اثر مورد توجه [[قطیعی، احمد بن جعفر|قطیعی]] قرار گرفته، روایت نبوی «منزلت» است. این روایت نیز از صحابیات نقل شده است. فاطمه بنت علی، از اسماء بنت عمیس نقل نموده که پیامبر(ص) به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] فرمود: «أنت مني بمنزلة هارون من موسی إلا أنه ليس بعدي نبي»<ref>ر.ک: همان، ص188</ref>. | ||
محقق بعد از بررسی سند آن می‌گوید: این روایت متواتر است و از جمعی از صحابه افزون بر ده نفر نقل شده است. برای آگاهی از اصحابی که این روایت را نقل کرده‌اند می‌توان به تحقیق احمد میرین بلوشی بر کتاب «خصائص امام علی»، تألیف [[نسائی، احمد بن علی|نسایی]] صفحات 79 تا 82 مراجعه نمود<ref>ر.ک: همان، ص188-189، رقم 120</ref>. | محقق بعد از بررسی سند آن می‌گوید: این روایت متواتر است و از جمعی از صحابه افزون بر ده نفر نقل شده است. برای آگاهی از اصحابی که این روایت را نقل کرده‌اند می‌توان به تحقیق احمد میرین بلوشی بر کتاب «خصائص امام علی»، تألیف [[نسائی، احمد بن علی|نسایی]] صفحات 79 تا 82 مراجعه نمود<ref>ر.ک: همان، ص188-189، رقم 120</ref>. | ||