۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شرح أدب الكاتب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''شرح ادب الكاتب''' اثر جواليقى متوفاى 539 ه.ق است كه كتاب را به زبان عربى، درباره لغت شناسى و براى استفاده وزيران، همراه با مقدمه‌اى مشهور كه شايد به عنوان اعتراف‌هاى سياسى - فرهنگى وى از دين تلقى شود، نوشته است. | '''شرح ادب الكاتب''' اثر [[جوالیقی، موهوب بن احمد|جواليقى]] متوفاى 539 ه.ق است كه كتاب را به زبان عربى، درباره لغت شناسى و براى استفاده وزيران، همراه با مقدمه‌اى مشهور كه شايد به عنوان اعتراف‌هاى سياسى - فرهنگى وى از دين تلقى شود، نوشته است. | ||
از قرن سوم به بعد، واژه ادب مفهوم جديد ديگرى پيدا مى‌كند و آن رسوم و تشريفاتى است كه هر قشر مخصوص از مردم موظف به رعايت آنها هستند. با توجه به همين معنى است كه نام بسيارى از كتاب‌ها با كلمه ادب شروع مى‌شود و بيانگر آداب و رسوم و تشريفات ويژه هر قشر است، چون ادب الكاتب، از [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]]، ادب النديم از | از قرن سوم به بعد، واژه ادب مفهوم جديد ديگرى پيدا مى‌كند و آن رسوم و تشريفاتى است كه هر قشر مخصوص از مردم موظف به رعايت آنها هستند. با توجه به همين معنى است كه نام بسيارى از كتاب‌ها با كلمه ادب شروع مى‌شود و بيانگر آداب و رسوم و تشريفات ويژه هر قشر است، چون ادب الكاتب، از [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]]، [[أدب الندیم|ادب النديم]] از [[کشاجم، محمود بن حسین|كشاجم]]، ادب القاضى، ادب الوزير و امثال آن. | ||
كتاب بر حسب باب‌هاى موضوعى مرتب شده و شامل 148 باب مى‌شود، همچون باب غنى و فقر، خصب و جدب، مرض، الوان، عطا و.... [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] (276ق). عبدالرحمن همدانى نيز همان كار [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] را در كتابش انجام داده است. | كتاب بر حسب باب‌هاى موضوعى مرتب شده و شامل 148 باب مى‌شود، همچون باب غنى و فقر، خصب و جدب، مرض، الوان، عطا و.... [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] (276ق). عبدالرحمن همدانى نيز همان كار [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] را در كتابش انجام داده است. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
شايد از قديم‌ترين اين كتاب‌ها كتاب غلط ادب الكاتب ابن كيسان (299ق) و شرح ادب الكاتب زجاجى و شرح خطبه ادب الكاتب خارزنجى (348ق) و شرح ادب الكاتب فارابى (350ق) و شرح ادب الكاتب زهراوى (حدود 350ق) و شرح خطبه ادب الكاتب عبدالباقى بن محمد 390 ه.ق باشد. | شايد از قديم‌ترين اين كتاب‌ها كتاب غلط ادب الكاتب ابن كيسان (299ق) و شرح ادب الكاتب زجاجى و شرح خطبه ادب الكاتب خارزنجى (348ق) و شرح ادب الكاتب فارابى (350ق) و شرح ادب الكاتب زهراوى (حدود 350ق) و شرح خطبه ادب الكاتب عبدالباقى بن محمد 390 ه.ق باشد. | ||
پس از قرن چهارم كتاب‌هاى زياد ديگرى مشابه كتاب‌هاى ياد شده، درباره كتاب ادب الكاتب نگاشته شد كه مهم‌ترين و مشهورترين آنها را كتاب الاقتضاب فى شرح ادب الكاتب اثر ابن سيد بطليوسى (521ه-) و شرح ادب الكاتب ابومنصور موهوب بن احمد جواليقى نام برد. | پس از قرن چهارم كتاب‌هاى زياد ديگرى مشابه كتاب‌هاى ياد شده، درباره كتاب ادب الكاتب نگاشته شد كه مهم‌ترين و مشهورترين آنها را كتاب الاقتضاب فى شرح ادب الكاتب اثر ابن سيد بطليوسى (521ه-) و شرح ادب الكاتب [[جوالیقی، موهوب بن احمد|ابومنصور موهوب بن احمد جواليقى]] نام برد. | ||
در زبان و ادبيات عرب، چهار كتاب را به عنوان كتاب‌هاى اصلى ادب مى‌شناخته‌اند و خواندن مكرر آنها را به متعلم توصيه مى‌كرده‌اند: ادب الكاتب [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]]، الكامل [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، البيان و التبيين [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و نوادر يا امالى ابوعلى قالى بغدادى و تعداد علوم ادبى را از هشت تا پانزده نوشته‌اند كه مهم‌ترين آنها عبارت است از: لغت، صرف اشتقاق، خط، نحو، معانى، بيان، بديع، عروض، قافيه، قرض الشعر، علم انشاء يا علم نثر، محاضرات، كه تعدادى ديگر از علوم را نيز بر آنها افزوده‌اند. | در زبان و ادبيات عرب، چهار كتاب را به عنوان كتاب‌هاى اصلى ادب مى‌شناخته‌اند و خواندن مكرر آنها را به متعلم توصيه مى‌كرده‌اند: ادب الكاتب [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]]، الكامل [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، البيان و التبيين [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و نوادر يا امالى ابوعلى قالى بغدادى و تعداد علوم ادبى را از هشت تا پانزده نوشته‌اند كه مهم‌ترين آنها عبارت است از: لغت، صرف اشتقاق، خط، نحو، معانى، بيان، بديع، عروض، قافيه، قرض الشعر، علم انشاء يا علم نثر، محاضرات، كه تعدادى ديگر از علوم را نيز بر آنها افزوده‌اند. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
در پايان كتاب فهرستى از مطالب و سپس فهرست اعلام ذكر شده است. | در پايان كتاب فهرستى از مطالب و سپس فهرست اعلام ذكر شده است. | ||