پرش به محتوا

الإيضاح (ابوفراس مینقی): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۹ ژوئن ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - 'كيفيت' به 'کیفیت'
جز (جایگزینی متن - 'كيفيت' به 'کیفیت')
خط ۴۰: خط ۴۰:
ابوفراس پس از اين مقدمه به بيان تفاوت بين انسان بالقوه و انسان بالفعل مى‌پردازد. او انسان بالقوه را مختار فاعل مأمور و همان روح ناطقه مى‌داند و دست و پا و زبان و ساير اعضا را ابزارهایى مى‌داند كه روح در افعالش آنها را به كار مى‌گيرد. او سپس در اثبات اين ادعا چنين استدلال مى‌كند كه اخبار و علم و عقل و اراده و... در روح است نه در عضو. خداوند عز و جل نيز روح را مورد خطاب قرار داده است، چرا كه حكيم، آنچه را كه معرفت و فهم و تمييز ندارد، مورد خطاب قرار نمى‌دهد.
ابوفراس پس از اين مقدمه به بيان تفاوت بين انسان بالقوه و انسان بالفعل مى‌پردازد. او انسان بالقوه را مختار فاعل مأمور و همان روح ناطقه مى‌داند و دست و پا و زبان و ساير اعضا را ابزارهایى مى‌داند كه روح در افعالش آنها را به كار مى‌گيرد. او سپس در اثبات اين ادعا چنين استدلال مى‌كند كه اخبار و علم و عقل و اراده و... در روح است نه در عضو. خداوند عز و جل نيز روح را مورد خطاب قرار داده است، چرا كه حكيم، آنچه را كه معرفت و فهم و تمييز ندارد، مورد خطاب قرار نمى‌دهد.


وى در بخش ديگرى از كتاب، به كيفيت صور ملائكه و انس و جن و شياطين پرداخته و با ذكر مقدماتى فلسفى، به تبيين اين بحث مى‌پردازد. وى مخلوقات عالم را همانند تعداد ماه‌هاى حمل زنان، عبارت از نه جنس معادن، نبات، حيوان، بشر، شيطان، ابليس، جن، ملائكه، بهشتيان مى‌داند.
وى در بخش ديگرى از كتاب، به کیفیت صور ملائكه و انس و جن و شياطين پرداخته و با ذكر مقدماتى فلسفى، به تبيين اين بحث مى‌پردازد. وى مخلوقات عالم را همانند تعداد ماه‌هاى حمل زنان، عبارت از نه جنس معادن، نبات، حيوان، بشر، شيطان، ابليس، جن، ملائكه، بهشتيان مى‌داند.


وى در بخش ديگرى از كتاب، اشيا را بر سه قسم مى‌داند: جسم و جرم و روح. اگر جنين قوه رؤيت پيدا كند در بطن مادرش، جز جسم نمى‌بيند؛ به همين خاطر از آن عالم به عالم جسمانى خارج مى‌شود. ما به هنگام خروج به اين عالم جسمانى، اجرام آسمانى و ستارگان را با چشمانمان مشاهده مى‌كنيم. پس از مفارقت از جسم، عالم روحانى را مشاهده مى‌كنيم و به هنگام نفخه دوم قيامت به عالم روحانى كوچ كرده و در آن مخلّد خواهيم بود.
وى در بخش ديگرى از كتاب، اشيا را بر سه قسم مى‌داند: جسم و جرم و روح. اگر جنين قوه رؤيت پيدا كند در بطن مادرش، جز جسم نمى‌بيند؛ به همين خاطر از آن عالم به عالم جسمانى خارج مى‌شود. ما به هنگام خروج به اين عالم جسمانى، اجرام آسمانى و ستارگان را با چشمانمان مشاهده مى‌كنيم. پس از مفارقت از جسم، عالم روحانى را مشاهده مى‌كنيم و به هنگام نفخه دوم قيامت به عالم روحانى كوچ كرده و در آن مخلّد خواهيم بود.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش