الاجتهاد و التقليد و سلطات الفقيه و صلاحياته: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه نویسنده ضمن مثال‎هایی چون تحریم توتون و تنباکو در ایران، فتوای [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|شیخ محمدتقی شیرازی]] در مبارزه با انگلیس در انقلاب بیستم که در تاریخ عراق مشهور است و نیز مقابله و درگیری [[حکیم، محسن|مرحوم سید محسن حکیم]] علیه حزب بعث در عراق و نیز علیه جریان الحادی مارکسیست و انقلاب [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]]، جهت اسقاط حکومت شاه و اقامه دولت اسلامی، به محدوده اختیارات فقها اشاره شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/19158/1/9 ر.ک: مقدمه نویسنده، ص9-11]</ref>.

اجتهاد اولین موضوعی است که نویسنده، کتاب خویش را به آن اختصاص داده است. ایشان در این بخش به تاریخچه اجتهاد پرداخته و مراحل پیدایش اجتهاد، مدارس اجتهاد و ویژگی‌های آن را مورد بررسی قرار داده است. مدارس اجتهاد شامل سه مدرسه رأی (قیاس و استحسان و نظرات شخصی)، مدرسه حدیث و مدرسه شیعیان در اجتهاد می‌شود. در مدرسه رأی، همواره رأی به‌صورت وسیع مورد استفاده قرار می‌گرفته؛ به‌گونه‌ای که به مجتهد اجازه داده می‌شود نظر و ذوق شخصی خویش را در مسائل شرعی ‎به‌کار گیرد. در مدرسه حدیث، جمود بر نص و اخذ به ‎ظاهر حدیث، اساس کار مجتهدین بوده است. در مدرسه شیعه امامیه، مسائل مثبت و ارزشی این دو مدرسه مورد پسند و پذیرش قرار می‌گرفته و از مسائل منفی و غیر ارزشی اجتناب می‌شده است و این به‌واسطه اعتماد به حجت در استنباط احکام شرعی از راه ادله خاص خویش بوده است. نویسنده در ادامه به سیر و حرکت اجتهاد اشاره کرده و در این‌باره می‌گوید: آنچه مذهب شیعه را نسبت به دیگر مذاهب متمایز داشته است، حرکت اجتهاد در آن است که از بدو پیدایش تاکنون استمرار داشته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/844/169 ر.ک: حسام‌الدین، مصطفی، ص169]</ref>.