دیوان ناصری کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از ویژگی‌های قصاید او را چنین می‌توان برشمرد:

# تسلط بر واژه‌ها: «به‌کارگیری و استخدام کلمات مهجور و غریبی مانند «چالیش» به معنی ناز و خرام و جنگ و جدال، «بیغاره‌زن»، یعنی طعنه‌زن و ملامتگر، «غیث»، به معنی باران، ابری که از آن باران ببارد، «اعتق»، یعنی عاتق‎تر و «عاتق»، به معنی رها، آزاد، «آقچه»، یعنی سکه زر یا سیم، «آخشیجان»، به معنی عنصر هریک از عناصر چهارگانه، «کسمه»، یعنی مویی چند که زنان از سر زلف خود پیچ و خم داده و بر رخسار گذارند، «مخیم»، خیمه‌گاه، اردوگاه، معسکر و امثال آن و نیز استفاده از قوافی بسیار مشکل در قصاید مطول نشانگر تسلط او بر ادبیات کهن و شعر کلاسیک است»<ref>همان</ref>.

# اطلاع دقیق از علوم موسیقی، هیئت و نجوم.

# صنایع لفظی و معنوی در اشعار وی: استفاده و به‌کارگیری انواع آرایه‌ها و صنایع لفظی و معنوی در سروده‌های ناصری، بیانگر تسلط کامل او بر صناعات ادبی، به‌خصوص تشبیه، استعاره و تلمیح است: