۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
أخبار قبائل الخزرج: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'کتانی، محمد بن عبدالکبیر' به 'کتانی، محمد عبدالحی بن عبدالکبير'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'کتانی، محمد بن عبدالکبیر' به 'کتانی، محمد عبدالحی بن عبدالکبير') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
در فصل ششم، به معرفی شاگردان [[دمیاطی، عبدالمؤمن بن خلف|دمیاطی]] پرداخته شده است. بسیاری از شاگردان وی، از بزرگان ائمه، حفاظ مشهور و از اصحاب تصانیف بسیار و مهمی بوده‌اند که از جمله آنها، عبارتند از: [[نویری، احمد بن عبدالوهاب|فخرالدین احمد بن عبدالوهاب نویری]] (677- 733ق)، علم‌الدین قاسم بن یوسف تجیبی سبتی (670- 730ق) و تقی‌الدین محمد بن ابی‌بکر اخنائی سعدی (660- 750ق)<ref>همان، ص103- 104</ref>. | در فصل ششم، به معرفی شاگردان [[دمیاطی، عبدالمؤمن بن خلف|دمیاطی]] پرداخته شده است. بسیاری از شاگردان وی، از بزرگان ائمه، حفاظ مشهور و از اصحاب تصانیف بسیار و مهمی بوده‌اند که از جمله آنها، عبارتند از: [[نویری، احمد بن عبدالوهاب|فخرالدین احمد بن عبدالوهاب نویری]] (677- 733ق)، علم‌الدین قاسم بن یوسف تجیبی سبتی (670- 730ق) و تقی‌الدین محمد بن ابی‌بکر اخنائی سعدی (660- 750ق)<ref>همان، ص103- 104</ref>. | ||
در فصل هفتم، از خلال تتبع اقوال علمای هم‌عصر و هم‌وطن [[دمیاطی، عبدالمؤمن بن خلف|دمیاطی]] و نیز کسانی که بعد از او بوده‌اند و بررسی القاب علمی که نشان‌دهنده علو، شأن و منزلت علمی [[دمیاطی، عبدالمؤمن بن خلف|دمیاطی]] می‌باشد، به جایگاه علمی و تلاش‌های وی در راه کسب علم و دانش، اشاره گردیده است<ref>همان، ص111</ref>. از جمله این علما و بزرگان، عبارتند از ذهبی، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر دمشقی]]، [[عبدری، محمد بن محمد|عبدری]]، قاسم تجیبی، سبکی، [[اسنوی، عبدالرحیم|اسنوی]]، [[ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر|ابن شاکر کتبی]]، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]]، [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزری]]، [[ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی|ابن تغری برد]]<nowiki/>ی، [[مقریزی، احمد بن علی|مقریزی]]، [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]]، [[ابن عماد، عبدالحی بن احمد|ابن عماد]]، [[کتانی، محمد بن | در فصل هفتم، از خلال تتبع اقوال علمای هم‌عصر و هم‌وطن [[دمیاطی، عبدالمؤمن بن خلف|دمیاطی]] و نیز کسانی که بعد از او بوده‌اند و بررسی القاب علمی که نشان‌دهنده علو، شأن و منزلت علمی [[دمیاطی، عبدالمؤمن بن خلف|دمیاطی]] می‌باشد، به جایگاه علمی و تلاش‌های وی در راه کسب علم و دانش، اشاره گردیده است<ref>همان، ص111</ref>. از جمله این علما و بزرگان، عبارتند از ذهبی، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر دمشقی]]، [[عبدری، محمد بن محمد|عبدری]]، قاسم تجیبی، سبکی، [[اسنوی، عبدالرحیم|اسنوی]]، [[ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر|ابن شاکر کتبی]]، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]]، [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزری]]، [[ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی|ابن تغری برد]]<nowiki/>ی، [[مقریزی، احمد بن علی|مقریزی]]، [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]]، [[ابن عماد، عبدالحی بن احمد|ابن عماد]]، [[کتانی، محمد عبدالحی بن عبدالکبير|کتانی]] و سخاوی<ref>همان، ص111- 114</ref>. | ||
فصل هشتم، در دو قسمت زیر، به معرفی تألیفات [[دمیاطی، عبدالمؤمن بن خلف|دمیاطی]]، اختصاص یافته است. در این زمینه به 46 مورد به‌عنوان مؤلفات و 110 مورد به‌عنوان مرویات و مسموعات اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص120-125</ref>. | فصل هشتم، در دو قسمت زیر، به معرفی تألیفات [[دمیاطی، عبدالمؤمن بن خلف|دمیاطی]]، اختصاص یافته است. در این زمینه به 46 مورد به‌عنوان مؤلفات و 110 مورد به‌عنوان مرویات و مسموعات اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص120-125</ref>. | ||