۱۴۷٬۰۰۷
ویرایش
ابن غانم، عبدالسلام بن احمد: تفاوت میان نسخهها
←وابستهها
جز (جایگزینی متن - '<references />' به '<references/>') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن غانم (ابهامزدایی)}} | |||
'''ابومحمد عبدالسلام بن احمد بن غانم''' ( | '''ابومحمد عبدالسلام بن احمد بن غانم''' (متوفای شوال 678)، حکيم، صوفی، واعظ از آثار ایشان [[شجرة المعارف و الأحوال و صالح الأقوال و الأعمال]] | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
ابن غانم در آثار خود همواره در تبيين مبانى تصوف كوشيده و به بررسى شرح حال سرآمدان این مسلك پرداخته است. شايد بتوان او را از صوفيانى دانست كه شيوه اعتدال برگزيدند. وى سعى داشت با تأویلات بجا میان شريعت و طريقت كه از ديدگاه او ظاهر و باطن دين است، سازش برقرار كند. به همین جهت بر [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]] خرده مىگرفت كه چرا راز نگه نداشت و جان بر سر آن نهاد. | ابن غانم در آثار خود همواره در تبيين مبانى تصوف كوشيده و به بررسى شرح حال سرآمدان این مسلك پرداخته است. شايد بتوان او را از صوفيانى دانست كه شيوه اعتدال برگزيدند. وى سعى داشت با تأویلات بجا میان شريعت و طريقت كه از ديدگاه او ظاهر و باطن دين است، سازش برقرار كند. به همین جهت بر [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]] خرده مىگرفت كه چرا راز نگه نداشت و جان بر سر آن نهاد. | ||
وى انديشههاى صوفيانه خود را نزدیک به فهم مردم عادى بيان مىكرد و مجالس خود را به دور از جاه و جلال كاخهاى سلاطين و حتى مساجد و مدارس تشكيل مىداد و از همینرو پيوسته مورد توجه عموم قرار مىگرفت. چارچوب كلى اشعار وى نيز همان سبک و قالب سنتى قصيده است و مدايحش كه همانند اشعار ديگر شعراى صوفى اساساً به مضمون عشق تعلق دارد، همه آكنده از اشارات و تعبيرات صوفيانه و باورها و معتقدات مذهبى است و در عين حال روان، ساده و دلنشين است و از ظرافتهاى صنايع بديعى و آرايههاى لفظى چون جناس، تضمین و اقتباس از آيات قرآن و روايات نبوى بهره فراوان دارد. وى علاوه بر قصيده، مخمّسات و موشّحاتى نيز دارد كه در لابهلاى نوشتههاى او پراكنده است. [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] با نقل مديحه و موشحى از او شعرش را متوسط ارزيابى كرده است. نثر ابن غانم | وى انديشههاى صوفيانه خود را نزدیک به فهم مردم عادى بيان مىكرد و مجالس خود را به دور از جاه و جلال كاخهاى سلاطين و حتى مساجد و مدارس تشكيل مىداد و از همینرو پيوسته مورد توجه عموم قرار مىگرفت. چارچوب كلى اشعار وى نيز همان سبک و قالب سنتى قصيده است و مدايحش كه همانند اشعار ديگر شعراى صوفى اساساً به مضمون عشق تعلق دارد، همه آكنده از اشارات و تعبيرات صوفيانه و باورها و معتقدات مذهبى است و در عين حال روان، ساده و دلنشين است و از ظرافتهاى صنايع بديعى و آرايههاى لفظى چون جناس، تضمین و اقتباس از آيات قرآن و روايات نبوى بهره فراوان دارد. وى علاوه بر قصيده، مخمّسات و موشّحاتى نيز دارد كه در لابهلاى نوشتههاى او پراكنده است. [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] با نقل مديحه و موشحى از او شعرش را متوسط ارزيابى كرده است. نثر ابن غانم آهنگین، مسجع و پرتصنع است و گاه اشارات و رموز عرفانى در قالب تمثيل عرضه شده است. | ||
== وفات == | == وفات == | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
[[حل الرموز و مفاتيح الکنوز في شرح بعض المصطلحات و المفاهيم الصوفية المبهمة]] | [[حل الرموز و مفاتيح الکنوز في شرح بعض المصطلحات و المفاهيم الصوفية المبهمة]] | ||
[[رسالة في اصطلاحات الصوفية]] | |||
[[کشف الأسرار عن حکم الطيور و الأزهار: رازگشایی از حکمتهای پرندگان و گلها]] | |||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||