۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الزهد (سجستانی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابوداود، سليمان بن اشعث' به 'ابوداود، سلیمان بن اشعث') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''الزهد'''، تألیف [[ابوداود، سلیمان بن اشعث|ابوداود سجستانی]] (متوفی 275ق)، به روایت [[ابن اعرابي، احمد بن محمد|ابن أعرابی]]، از جمله آثار تک‌نگاری اولیه در موضوع زهد است که احادیث و آثار صحابی و تابعین رسول‌الله(ص) را در این زمینه گردآورده است. مقدمه و تحقیق کتاب به قلم [[بن ابراهيم، ي‍اس‍ر|عبدالرحمن عبدالجبار ابوتمیم یاسر بن ابراهیم]] و [[ابن غنيم، ابوبلال غنيم‌بن عباس|ابوبلال غنیم بن عباس]] است. [[ابن عبداللطيف، محمد عمرو|ابوعبدالرحمن محمد عمرو بن عبداللطیف]] نیز بر کتاب مقدمه نوشته است. | |||
'''الزهد'''، تألیف ابوداود سجستانی (متوفی 275ق)، به روایت ابن | |||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۸: | ||
محقق کتاب در مقدمه با استناد به روایاتی به بررسی موضوع زهد پرداخته و سپس در مقام تبیین حقیقت زهد برآمده می‌نویسد: گاه به ذهن تبادر می‌کند که ما با زهد می‌خواهیم عرصه زندگی را ترک و خرقه و ژنده بپوشیم و طعام خشن بخوریم و به‌سوی بیابان‌های خشک و بی‌آب‌وعلف و کوه‌ها خارج شویم. به خداوند سوگند که قصد و منظور ما این نیست. همانا سلف صالح ما با اینکه از زاهدترین مردم دنیا بودند، به بالاترین قله‌های شکوه و بالاترین توانایی در همه عرصه‌های زندگی رسیدند. لذا بر ما لازم است که سیره نبی(ص) و اصحابش و تابعین را در این موضوع مورد مطالعه قرار دهیم<ref>ر.ک: مقدمه، ص10</ref>. | محقق کتاب در مقدمه با استناد به روایاتی به بررسی موضوع زهد پرداخته و سپس در مقام تبیین حقیقت زهد برآمده می‌نویسد: گاه به ذهن تبادر می‌کند که ما با زهد می‌خواهیم عرصه زندگی را ترک و خرقه و ژنده بپوشیم و طعام خشن بخوریم و به‌سوی بیابان‌های خشک و بی‌آب‌وعلف و کوه‌ها خارج شویم. به خداوند سوگند که قصد و منظور ما این نیست. همانا سلف صالح ما با اینکه از زاهدترین مردم دنیا بودند، به بالاترین قله‌های شکوه و بالاترین توانایی در همه عرصه‌های زندگی رسیدند. لذا بر ما لازم است که سیره نبی(ص) و اصحابش و تابعین را در این موضوع مورد مطالعه قرار دهیم<ref>ر.ک: مقدمه، ص10</ref>. | ||
کتابی که اکنون در دست ماست کتاب زهد ابوداود سجستانی است که با دیدگاه علمای سلف اهل سنت یکی است؛ بنابراین این کتاب در درون خود مجموعه‌ای از اقوال، افعال و احوال برخی از اصحاب نبی(ص) و برخی از پیشوایان تابعین را گردآورده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | کتابی که اکنون در دست ماست کتاب زهد [[ابوداود، سلیمان بن اشعث|ابوداود سجستانی]] است که با دیدگاه علمای سلف اهل سنت یکی است؛ بنابراین این کتاب در درون خود مجموعه‌ای از اقوال، افعال و احوال برخی از اصحاب نبی(ص) و برخی از پیشوایان تابعین را گردآورده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
محقق اثر اضافه می‌کند: شگفت نیست که ابوداود سجستانی کتابی در زهد بنویسد چراکه در تعبد و ورع پیشوا و از زمره علمای سلف عامل به علم بود. او از امام احمد حنبل -که بدون تردید در علم و ورع و تقوی و عمل امام اهل سنت و جماعت بود- بهره برد و لذا در سیرت و هدایت شبیه احمد بن حنبل بود<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>. | محقق اثر اضافه می‌کند: شگفت نیست که [[ابوداود، سلیمان بن اشعث|ابوداود سجستانی]] کتابی در زهد بنویسد چراکه در تعبد و ورع پیشوا و از زمره علمای سلف عامل به علم بود. او از امام احمد حنبل -که بدون تردید در علم و ورع و تقوی و عمل امام اهل سنت و جماعت بود- بهره برد و لذا در سیرت و هدایت شبیه احمد بن حنبل بود<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>. | ||
کتاب الزهد سجستانی از دو طریق: ابن داسة و ابن أعرابی روایت شده است. روایت ابن داسة بر طبق احادیث مسند مرفوعه نوشته شده است اما روای ابن أعرابی بر مبنای مسانید صحابه و تابعین نوشته شده است و لذا نسخه حاضر همان روای ابن أعرابی است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص20</ref>. | کتاب الزهد سجستانی از دو طریق: ابن داسة و [[ابن اعرابي، احمد بن محمد|ابن أعرابی]] روایت شده است. روایت ابن داسة بر طبق احادیث مسند مرفوعه نوشته شده است اما روای [[ابن اعرابي، احمد بن محمد|ابن أعرابی]] بر مبنای مسانید صحابه و تابعین نوشته شده است و لذا نسخه حاضر همان روای [[ابن اعرابي، احمد بن محمد|ابن أعرابی]] است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص20</ref>. | ||
از لابه‌لای کتاب‌شناسی‌ها و فهرست‌ها و دیگر منابع کهن، کتاب الزهد عبدالله بن مبارک مروزی (متوفی 246ق) اولین کتابی به شمار می‌آید که در زهد به‌صورت کامل به دست ما رسیده است. دیگر کتاب‌های موجود، به‌ترتیب تاریخ درگذشت نویسندگان آنها عبارتند از: کتاب الزهد معافی بن عمران موصلی (متوفی ١٨٥ق)، کتاب الزهد وکیع بن جراح رؤاسی (متوفی ١٩٧ق)، کتاب الزهد اسد بن موسی اموی مصری (متوفی ٢١٢ق) که بخش کوچکی از آن باقی مانده است؛ کتاب الزهد احمد بن حنبل مروزی (متوفی ٢٤١ق)، کتاب الزهد في الدنيا و ما فيها از هناد بن سری کوفی (متوفی ٢٤٣ق)، کتاب الزهد ابوداود سجستانی (متوفی ٢٧٥ق) صاحب سنن أبی داوود، کتاب الزهد ابوحاتم رازی (متوفی ٢٧٧ق) که خلاصه‌‌ای از آن موجود است؛ کتاب الزهد ابن ابی دنیا (متوفی ٢٨١ق)، کتاب الزهد ابن ابی عاصم شیبانی (متوفی ٢٨٧ق)، معنی الزهد از ابوسعید بن اعرابی بصری (متوفی ٣٤٠ق)، کتاب الفوائد و الزهد و الرقائق و المراثی از جعفر خلدی (متوفی ٣٤٨ق)، کتاب الزهد الکبیر ابوبکر بیهقی (متوفی ٤٥٨ق)، کتاب الزهد خطیب بغدادی (متوفی ٤٦٣ق). کتاب‌های یادشده، در مجموع بیش از ٨٥٠٠ حدیث و سخن و حکایت را شامل می‌گردند. بخش عمده‌ای از این آثار، احادیث زهدآمیز رسول خدا(ص) است. پس از رسول خدا(ص) از بسیاری از صحابه و تابعان و تبع تابعان و زهاد و صوفیه، سخنانی وجود دارد یا حکایاتی از زندگی زاهدانه ایشان نقل شده، ولی حجم روایاتی که در این منابع درباره امامان وجود دارد، در مقایسه با برخی دیگر از صحابه و تابعان یا زهاد بسیار اندک است<ref>ر.ک: سوری، محمد، ص158-157</ref>. | از لابه‌لای کتاب‌شناسی‌ها و فهرست‌ها و دیگر منابع کهن، کتاب الزهد عبدالله بن مبارک مروزی (متوفی 246ق) اولین کتابی به شمار می‌آید که در زهد به‌صورت کامل به دست ما رسیده است. دیگر کتاب‌های موجود، به‌ترتیب تاریخ درگذشت نویسندگان آنها عبارتند از: کتاب الزهد معافی بن عمران موصلی (متوفی ١٨٥ق)، کتاب الزهد وکیع بن جراح رؤاسی (متوفی ١٩٧ق)، کتاب الزهد اسد بن موسی اموی مصری (متوفی ٢١٢ق) که بخش کوچکی از آن باقی مانده است؛ [[الزهد (ابن حنبل، احمد بن محمد)|کتاب الزهد]] [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل مروزی]] (متوفی ٢٤١ق)، کتاب الزهد في الدنيا و ما فيها از هناد بن سری کوفی (متوفی ٢٤٣ق)، کتاب الزهد [[ابوداود، سلیمان بن اشعث|ابوداود سجستانی]] (متوفی ٢٧٥ق) صاحب سنن أبی داوود، کتاب الزهد ابوحاتم رازی (متوفی ٢٧٧ق) که خلاصه‌‌ای از آن موجود است؛ کتاب الزهد ابن ابی دنیا (متوفی ٢٨١ق)، کتاب الزهد ابن ابی عاصم شیبانی (متوفی ٢٨٧ق)، معنی الزهد از ابوسعید بن اعرابی بصری (متوفی ٣٤٠ق)، کتاب الفوائد و الزهد و الرقائق و المراثی از جعفر خلدی (متوفی ٣٤٨ق)، کتاب الزهد الکبیر ابوبکر بیهقی (متوفی ٤٥٨ق)، کتاب الزهد خطیب بغدادی (متوفی ٤٦٣ق). کتاب‌های یادشده، در مجموع بیش از ٨٥٠٠ حدیث و سخن و حکایت را شامل می‌گردند. بخش عمده‌ای از این آثار، احادیث زهدآمیز رسول خدا(ص) است. پس از رسول خدا(ص) از بسیاری از صحابه و تابعان و تبع تابعان و زهاد و صوفیه، سخنانی وجود دارد یا حکایاتی از زندگی زاهدانه ایشان نقل شده، ولی حجم روایاتی که در این منابع درباره امامان وجود دارد، در مقایسه با برخی دیگر از صحابه و تابعان یا زهاد بسیار اندک است<ref>ر.ک: سوری، محمد، ص158-157</ref>. | ||
کتاب سجستانی با جستجوی آثار زهد در اخبار امت‌های پیشین آغاز شده و کلامی از عیسی بن مریم(ع) زینت‌بخش آن است: برای دنیا کار می‌کنید و در آن روزی می‌خورید بدون اینکه عملی [صالح] انجام دهید و برای آخرت عمل نمی‌کنید و در آنجا روزی نمی‌خورید مگر با عمل [صالح] <ref>ر.ک: متن کتاب، ص31</ref>. | کتاب سجستانی با جستجوی آثار زهد در اخبار امت‌های پیشین آغاز شده و کلامی از عیسی بن مریم(ع) زینت‌بخش آن است: برای دنیا کار می‌کنید و در آن روزی می‌خورید بدون اینکه عملی [صالح] انجام دهید و برای آخرت عمل نمی‌کنید و در آنجا روزی نمی‌خورید مگر با عمل [صالح] <ref>ر.ک: متن کتاب، ص31</ref>. | ||
در بخشی از کتاب سجستانی تحت عنوان «أخبار علي بن أبی‌طالب و زهده» شش حدیث و اثر از آنحضرت ارائه شده است. در اولین روایت عاصم بن ضمره از امام علی(ع) روایت کرده که فرمود: آیا شما را از فقیه حقیقی خبر دهم؟ کسی که مردم را از رحمت الهی ناامید نکند، مردم را به معاصی الهی اجازه ندهد، آنها را از مکر الهی ایمن نداند و قرآن را ترک نکند و به دیگری وانگذارد. آگاه باشید که در عبادتی که تفقه نباشد، در فقهی که تفهم نباشد و در قرائتی که تدبر نباشد خیری نیست<ref>ر.ک: همان، ص115</ref>. | در بخشی از کتاب سجستانی تحت عنوان «أخبار علي بن أبی‌طالب و زهده» شش حدیث و اثر از آنحضرت ارائه شده است. در اولین روایت عاصم بن ضمره از [[امام على(ع)|امام علی(ع)]] روایت کرده که فرمود: آیا شما را از فقیه حقیقی خبر دهم؟ کسی که مردم را از رحمت الهی ناامید نکند، مردم را به معاصی الهی اجازه ندهد، آنها را از مکر الهی ایمن نداند و قرآن را ترک نکند و به دیگری وانگذارد. آگاه باشید که در عبادتی که تفقه نباشد، در فقهی که تفهم نباشد و در قرائتی که تدبر نباشد خیری نیست<ref>ر.ک: همان، ص115</ref>. | ||
در حدیث دیگری از امیرالمؤمنین(ع) در تفسیر آیه 29 سوره دخان «فما بکت علیهم السماء و الارض» آمده است: مؤمن هنگامی که می‌میرد، زمینی که مصلای او بوده و دری که عملش از آن بالا می‌رفته بر او می‌گریند<ref>ر.ک: همان، ص118</ref>. | در حدیث دیگری از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در تفسیر آیه 29 سوره دخان «فما بکت علیهم السماء و الارض» آمده است: مؤمن هنگامی که می‌میرد، زمینی که مصلای او بوده و دری که عملش از آن بالا می‌رفته بر او می‌گریند<ref>ر.ک: همان، ص118</ref>. | ||
روایاتی از صحابی بزرگ رسول خدا(ص)؛ ابوذر غفاری نقل شده نیز حاکی از زهد و ورع فوق العاده ایشان داشته است. در یکی از این روایات چنین می‌خوانیم: «به خدا سوگند اگر آنچه را من می‌دانم می‌دانستید کم می‌خندیدید و فراوان می‌گریستید؛ و اگر آنچه را من می‌دانم می‌دانستید به کوه‌ها پناه می‌بردید و صدای شما به دعا و گریه بلند می‌شد...»<ref>ر.ک: همان، ص187</ref>. | روایاتی از صحابی بزرگ رسول خدا(ص)؛ ابوذر غفاری نقل شده نیز حاکی از زهد و ورع فوق العاده ایشان داشته است. در یکی از این روایات چنین می‌خوانیم: «به خدا سوگند اگر آنچه را من می‌دانم می‌دانستید کم می‌خندیدید و فراوان می‌گریستید؛ و اگر آنچه را من می‌دانم می‌دانستید به کوه‌ها پناه می‌بردید و صدای شما به دعا و گریه بلند می‌شد...»<ref>ر.ک: همان، ص187</ref>. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۲: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۲: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||