پرش به محتوا

قدسیه (كلمات بهاءالدین نقشبند): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ه‏ها' به 'ه‏‌ها'
جز (جایگزینی متن - 'ه‏اند' به 'ه‏‌اند')
جز (جایگزینی متن - 'ه‏ها' به 'ه‏‌ها')
خط ۲۹: خط ۲۹:
در برخى نسخه‌ها، کاتبان نام‌هاى دیگرى نیز بدین رساله داده‏‌اند، مانند: «انفاس قدسیه»، «رسالة [كذا] القدسية النقشبندية»، «مقالات خواجه بهاء‌الدین»، «کلمات بهاء‌الدین نقشبند». خود خواجه پارسا در جایى از فصل الخطاب، از این رساله با عنوان «الرسالة القدسية البهائية» نام برده است<ref>ر.ک: همان، ص78-79</ref>.
در برخى نسخه‌ها، کاتبان نام‌هاى دیگرى نیز بدین رساله داده‏‌اند، مانند: «انفاس قدسیه»، «رسالة [كذا] القدسية النقشبندية»، «مقالات خواجه بهاء‌الدین»، «کلمات بهاء‌الدین نقشبند». خود خواجه پارسا در جایى از فصل الخطاب، از این رساله با عنوان «الرسالة القدسية البهائية» نام برده است<ref>ر.ک: همان، ص78-79</ref>.


قدسیه در میان آثار نقشبندیه شأنى گران دارد و از کتب بنیادى این طریقت است؛ چون مجموعه سخنان بهاء‌الدین نقشبند (پیشواى این طایفه) است و مؤلف و شارحش هم از بزرگان مشایخ این طریقه است؛ ازاین‌رو، از هنگام تألیف مورد توجه همه نقشبندیان بوده است. کثرت نسخه‌های خطى این کتاب در کتابخانه‏هاى شهرهای مختلف عالم خود دلیلى است آشکار بر اقبال صوفیان نقشبندى به این رساله و رواج آن در حوزه‏هاى تصوف<ref>ر.ک: همان، ص80</ref>.
قدسیه در میان آثار نقشبندیه شأنى گران دارد و از کتب بنیادى این طریقت است؛ چون مجموعه سخنان بهاء‌الدین نقشبند (پیشواى این طایفه) است و مؤلف و شارحش هم از بزرگان مشایخ این طریقه است؛ ازاین‌رو، از هنگام تألیف مورد توجه همه نقشبندیان بوده است. کثرت نسخه‌های خطى این کتاب در کتابخانه‏‌هاى شهرهای مختلف عالم خود دلیلى است آشکار بر اقبال صوفیان نقشبندى به این رساله و رواج آن در حوزه‏‌هاى تصوف<ref>ر.ک: همان، ص80</ref>.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۴۰: خط ۴۰:
فصل‌های کتاب برابر و یکسان نیست. برخى مفصل است و پاره‏اى کوتاه. خود سخنان بهاء‌الدین اغلب کوتاه است و گاه از چند جمله افزون نیست، ولیکن شرحى که خواجه پارسا به دنبال افزوده است، سبب درازى برخى فصول شده است. فصل‌ها پیوند موضوعى نیز ندارد، هر فصل در باب موضوعى خاص است.
فصل‌های کتاب برابر و یکسان نیست. برخى مفصل است و پاره‏اى کوتاه. خود سخنان بهاء‌الدین اغلب کوتاه است و گاه از چند جمله افزون نیست، ولیکن شرحى که خواجه پارسا به دنبال افزوده است، سبب درازى برخى فصول شده است. فصل‌ها پیوند موضوعى نیز ندارد، هر فصل در باب موضوعى خاص است.


در گفته‏هاى خواجه پارسا آیات و احادیث نبوى و آثار و اقوال اولیا و مشایخ بسیار آمده و گاه اشعارى نیز به‌مناسبت نقل شده است.
در گفته‏‌هاى خواجه پارسا آیات و احادیث نبوى و آثار و اقوال اولیا و مشایخ بسیار آمده و گاه اشعارى نیز به‌مناسبت نقل شده است.


محمد پارسا در نوشتن شرح و توضیحات، از کتب عرفانى بسیار مدد گرفته است. خود او نیز در مقدمه بدین معنى اشاره کرده است: «و اگر این کلمات قدسیه را در بعض از مواضع احتیاج به اندک شرحى افتد، اولى آن بود که آن شرح به استعانت و استمداد از کلمات مشایخ و انفاس نفیسه اهل اللّه باشد؛ فإن كلام المشايخ يفسر بعضه بعضا»»<ref>ر.ک: همان، ص79</ref>.
محمد پارسا در نوشتن شرح و توضیحات، از کتب عرفانى بسیار مدد گرفته است. خود او نیز در مقدمه بدین معنى اشاره کرده است: «و اگر این کلمات قدسیه را در بعض از مواضع احتیاج به اندک شرحى افتد، اولى آن بود که آن شرح به استعانت و استمداد از کلمات مشایخ و انفاس نفیسه اهل اللّه باشد؛ فإن كلام المشايخ يفسر بعضه بعضا»»<ref>ر.ک: همان، ص79</ref>.
خط ۴۶: خط ۴۶:
«سبک کتاب مانند بیشتر آثار عرفانى قرن هشتم و نهم است. اشعار فارسى و عربى و آیات و احادیث به استشهاد و مناسبت بسیار نقل شده است. جملات طولانى و عبارات معترضه (مانند ص‌57، س6-‌9) در آن بسیار اندک است. به تعبیرات تشبیهى و استعارى کمتر برمى‏خوریم و آنچه هست از تشبیهات متداول و رایج است.
«سبک کتاب مانند بیشتر آثار عرفانى قرن هشتم و نهم است. اشعار فارسى و عربى و آیات و احادیث به استشهاد و مناسبت بسیار نقل شده است. جملات طولانى و عبارات معترضه (مانند ص‌57، س6-‌9) در آن بسیار اندک است. به تعبیرات تشبیهى و استعارى کمتر برمى‏خوریم و آنچه هست از تشبیهات متداول و رایج است.
شمار لغات و ترکیبات عربى به نسبت آثار صوفیانه ادوار قبل افزون‏تر است و البته قسم اعظم آنها اصطلاحات عرفانى است. لغات مهجور در آن نیست. افعال مرکب‏ و عبارات فعلى افزون‌تر از افعال بسیط و پیشوندى است. صیغه وجه وصفى در آن دیده نمى‏شود. براى وجه استمرارى افعال همه جا از «مى» استفاده شده است.
شمار لغات و ترکیبات عربى به نسبت آثار صوفیانه ادوار قبل افزون‏تر است و البته قسم اعظم آنها اصطلاحات عرفانى است. لغات مهجور در آن نیست. افعال مرکب‏ و عبارات فعلى افزون‌تر از افعال بسیط و پیشوندى است. صیغه وجه وصفى در آن دیده نمى‏شود. براى وجه استمرارى افعال همه جا از «مى» استفاده شده است.
افعال مجهول بیشتر با «شدن» ساخته شده است. تکرار روابط و افعال کم دیده مى‏شود و اغلب به قرینه، یکى حذف شده است و حذف بیشتر در جمله‏هاى دومین است<ref>ر.ک: همان، ص80-81</ref>.
افعال مجهول بیشتر با «شدن» ساخته شده است. تکرار روابط و افعال کم دیده مى‏شود و اغلب به قرینه، یکى حذف شده است و حذف بیشتر در جمله‏‌هاى دومین است<ref>ر.ک: همان، ص80-81</ref>.


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
گذشته از شش نسخه خطى که اساس تصحیح و چاپ کتاب حاضر بوده (و مصحح در مقدمه خویش به معرفی آنها پرداخته)، نسخه‌های دیگرى از رساله قدسیه در کتابخانه‏هاى جهان موجود است که مصحح به آنها دسترسى نیافته و در صفحات 87 تا 90، مقدمه کتاب از آنها نام می‌برد<ref>ر.ک: همان، ص90-92</ref>.
گذشته از شش نسخه خطى که اساس تصحیح و چاپ کتاب حاضر بوده (و مصحح در مقدمه خویش به معرفی آنها پرداخته)، نسخه‌های دیگرى از رساله قدسیه در کتابخانه‏‌هاى جهان موجود است که مصحح به آنها دسترسى نیافته و در صفحات 87 تا 90، مقدمه کتاب از آنها نام می‌برد<ref>ر.ک: همان، ص90-92</ref>.


صفحات 93 تا 98، حاوی تصاویر و صفحه 99، حاوی شجره‌نامه سلسله نقشبندی است. در صفحه 100 نمونه‌ای از خط محمد پارسا ذکر شده و در دو صفحه بعدی، دو رونوشت از یکی از صفحات دو نسخه از نسخه‌های خطی اثر.
صفحات 93 تا 98، حاوی تصاویر و صفحه 99، حاوی شجره‌نامه سلسله نقشبندی است. در صفحه 100 نمونه‌ای از خط محمد پارسا ذکر شده و در دو صفحه بعدی، دو رونوشت از یکی از صفحات دو نسخه از نسخه‌های خطی اثر.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش