دیوان حسینعلی منشی کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

==ساختار==

==گزارش محتوا==

حدود سه‌چهارم اشعار کتاب، غزلیاتی است از منشی، پس از غزلیاتش، مراثی و اشعار متفرقه از او ذکر شده است و پس از آن چند قطعه.

بااینکه منشی بیشتر، راغب به گفتن غزل بود، گه‌گاه، قصیده هم به‌مناسبتی می‌گفت و از قصاید جالب او یکی آن است که در وداع کاشان هنگام سفر به سال 1348ش، گفته است. در آن از مناظر زیبا و مفاخر شهر خود یاد کرده، از علما، شاعران، نقاشان، صنعتگران، قالیبافان و ورزشکاران سخن به میان آورده و نام بعضی را برده و چون به بافندگان رسیده است، اسامی پارچه‌هایی را ذکر کرده که در آن شهر بافته می‌شده؛ مانند: زربفت، تافته، ختایی، مشجر، خاقانی، خارا، مخمل، قصب، دارایی. فرهنگیان کاشان از منشی، با لقب «پدر فرهنگ کاشان» یاد می‌کردند<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص7</ref>.

از جمله قطعات اوست:

{{شعر}}

{{ب|''گرگ پیری به روبهی مکار''|2=''چون به راهی به هم شدند دچار''}}

همچنین از غزلیات اوست:

{{شعر}}

{{ب|''در کمند خویشتن داری گرفتارم چرا؟''|2=''می‌دوانی از پی‌ات هر کوی و بازام چرا؟''}}

==وابسته‌ها==

[[رده:کتاب‌شناسی]]