۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'هگ' به '') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'بونه' به 'بهگونه') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
در واقع، آنها بر روی جنبه ایجابی شعائر اسماعیلی تأکید داشتند بدون اینکه این مسئله منجر به نفی و توهین به اهل سنت شود (چلونگر، محمدعلی، ص25). | در واقع، آنها بر روی جنبه ایجابی شعائر اسماعیلی تأکید داشتند بدون اینکه این مسئله منجر به نفی و توهین به اهل سنت شود (چلونگر، محمدعلی، ص25). | ||
از جمله مباحث باب دوم، بررسی روابط سیاسی بین مصر و خلافت در عهد طولونیین و اخشیدیون است. وقتی باکباک ترک از جانب معتز خلیفه بغداد والی مصر شد، احمد بن طولون را در سال 254ق نایب خویش کرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص43</ref>. طولونیون و اخشیدیون اعتماد زیادی به اداره شئون دولتشان بر پیک نامهبر داشتند. احمد بن طولون یکی از مقربین را کارگزار پیک در سامرا قرار داد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص39</ref>. محمد بن طغج اخشید نیز نمایندهای در بغداد داشت که اخبار خلیفه و دیوانهای حکومتی را به او میرساند. از دیگر خصوصیات طولونیان و اخشیدیان این بود که امراء این فرقه به شُرطه (نیروهای انتظامی) اهمیت ویژهای قائل بودند | از جمله مباحث باب دوم، بررسی روابط سیاسی بین مصر و خلافت در عهد طولونیین و اخشیدیون است. وقتی باکباک ترک از جانب معتز خلیفه بغداد والی مصر شد، احمد بن طولون را در سال 254ق نایب خویش کرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص43</ref>. طولونیون و اخشیدیون اعتماد زیادی به اداره شئون دولتشان بر پیک نامهبر داشتند. احمد بن طولون یکی از مقربین را کارگزار پیک در سامرا قرار داد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص39</ref>. محمد بن طغج اخشید نیز نمایندهای در بغداد داشت که اخبار خلیفه و دیوانهای حکومتی را به او میرساند. از دیگر خصوصیات طولونیان و اخشیدیان این بود که امراء این فرقه به شُرطه (نیروهای انتظامی) اهمیت ویژهای قائل بودند بهگونهای که رئیس شُرطه جایگاهی همچون والی شهر را داشت<ref>ر.ک: همان، ص40</ref>. | ||
در ششمین باب، در رابطه با نظام حکومت فاطمیان چنین میخوانیم که خلیفه فاطمی ولی عهدش را پیش از وفاتش معین میکرد و حق نداشت که امام پس از خود را بیش از یک نفر تعیین کند؛ این موضوع ولایتعهدی فاطمیان را از ولایتعهدی اموی و عباسی متمایز میکند. امویان و عباسیان پس از خود بیش از یک نفر را بهعنوان ولی عهد تعیین میکردند و عباسیان در تعیین ولایتعهد زیادهروی میکردند و خلافت پس از خود را به سه نفر از امراء واگذار میکردند<ref>ر.ک: همان، ص125</ref>. در عبارات دیگری چنین میخوانیم که مصر در عصر فاطمی به چهار ولایت قوص، شرقی، غربی و ولایت اسکندریه تقسیم شد. حکومت فاطمی به هر یک از والیان این اقالیم در تعیین کارگزاران شهرها و نواحی و روستاها اختیار داده بود؛ همچنان که توجه به سرپرستی اقلیمشان را بدون مراجعه به آنها تجویز کرده بود<ref>ر.ک: همان، ص129</ref>. قاهره خود دارای یک والی بود چنانکه فسطاط والی دیگری داشت. هر یک از آنها از مرتبت ممتازی نزد خلیفه برخوردار بودند، مگر اینکه جایگاه والی قاهره از ولی فسطاط بالاتر بود<ref>ر.ک: همان</ref>. | در ششمین باب، در رابطه با نظام حکومت فاطمیان چنین میخوانیم که خلیفه فاطمی ولی عهدش را پیش از وفاتش معین میکرد و حق نداشت که امام پس از خود را بیش از یک نفر تعیین کند؛ این موضوع ولایتعهدی فاطمیان را از ولایتعهدی اموی و عباسی متمایز میکند. امویان و عباسیان پس از خود بیش از یک نفر را بهعنوان ولی عهد تعیین میکردند و عباسیان در تعیین ولایتعهد زیادهروی میکردند و خلافت پس از خود را به سه نفر از امراء واگذار میکردند<ref>ر.ک: همان، ص125</ref>. در عبارات دیگری چنین میخوانیم که مصر در عصر فاطمی به چهار ولایت قوص، شرقی، غربی و ولایت اسکندریه تقسیم شد. حکومت فاطمی به هر یک از والیان این اقالیم در تعیین کارگزاران شهرها و نواحی و روستاها اختیار داده بود؛ همچنان که توجه به سرپرستی اقلیمشان را بدون مراجعه به آنها تجویز کرده بود<ref>ر.ک: همان، ص129</ref>. قاهره خود دارای یک والی بود چنانکه فسطاط والی دیگری داشت. هر یک از آنها از مرتبت ممتازی نزد خلیفه برخوردار بودند، مگر اینکه جایگاه والی قاهره از ولی فسطاط بالاتر بود<ref>ر.ک: همان</ref>. |
ویرایش