پرش به محتوا

النصائح الكافية: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۸۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۴
جز
جایگزینی متن - 'رده:علی بن ابی‌طالب(ع)' به 'رده:امام علی(ع)'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به '')
جز (جایگزینی متن - 'رده:علی بن ابی‌طالب(ع)' به 'رده:امام علی(ع)')
برچسب: واگردانی دستی
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۶: خط ۶:
[[شابندر، غالب]] (محقق)
[[شابندر، غالب]] (محقق)


[[علوی، محمد بن عقیل]] (نویسنده)
[[علوی، سید محمد بن عقیل]] (نویسنده)
| زبان =عربی
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏DS‎‏ ‎‏38‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏6‎‏ع‎‏8‎‏
| کد کنگره =‏DS‎‏ ‎‏38‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏6‎‏ع‎‏8‎‏
خط ۲۳: خط ۲۳:
| چاپ =1
| چاپ =1
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =8673
| کتابخانۀ دیجیتال نور =14307
| کتابخوان همراه نور =14307
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''النصايح الكافية''' تأليف [[علوی، سید محمد بن عقیل|سيد‌ ‎محمد بن عقيل بن عبدالله عمر بن يحيى علوى]] (1350-1279ق)، بيان و شرح اين مسأله است كه آيا لعن معاويه جايز مى‌باشد يا خير. كتاب به زبان عربى و در سال (1326ق) تأليف شده است.


'''النصايح الكافية''' تأليف سيد‌‎محمد بن عقيل بن عبدالله عمر بن يحيى علوى (1350-1279ق)، بيان و شرح اين مسأله است كه آيا لعن معاويه جايز مى‌باشد يا خير. كتاب به زبان عربى و در سال (1326ق) تأليف شده است.
انگيزه تألیف كتاب، پاسخ و استدلال به اين سؤال بوده كه آيا فردى كه لعن بر معاويه مى‌كند گنهكار است يا نه؟
انگيزه تألیف كتاب، پاسخ و استدلال به اين سؤال بوده كه آيا فردى كه لعن بر معاويه مى‌كند گنهكار است يا نه؟


خط ۷۰: خط ۷۱:
نویسنده در پايان مقام اول، تكمله‌اى بيان نموده و در آن، مطالبى پيرامون لعن معاويه ذكر كرده است.<ref>متن، 179</ref>
نویسنده در پايان مقام اول، تكمله‌اى بيان نموده و در آن، مطالبى پيرامون لعن معاويه ذكر كرده است.<ref>متن، 179</ref>


از جمله مطالبى كه در اين قسمت بيان شده، «فسق و بدعت معاويه» است. مؤلف، معاويه را فاسق و صاحب بدعت معرفى نموده و نتيجيرى كرده كه بغض و كينه داشتن از معاويه، يك امر مشروع و ملازم با ايمان است و دوست داشتن او، امرى است كه باعث خشم خداوند متعال مى‌شود.<ref>متن، ص199</ref>هم‌چنين در اين تكمله، احاديثى پيرامون سوء حال بنى اميه و مطلبى پيرامون ادله وجوب بغض معاويه بيان شده است.
از جمله مطالبى كه در اين قسمت بيان شده، «فسق و بدعت معاويه» است. مؤلف، معاويه را فاسق و صاحب بدعت معرفى نموده و نتيجه‌گيرى كرده كه بغض و كينه داشتن از معاويه، يك امر مشروع و ملازم با ايمان است و دوست داشتن او، امرى است كه باعث خشم خداوند متعال مى‌شود.<ref>متن، ص199</ref>هم‌چنين در اين تكمله، احاديثى پيرامون سوء حال بنى اميه و مطلبى پيرامون ادله وجوب بغض معاويه بيان شده است.


مقام دوم، رفع شبهه و رد ادله كسانى است كه لعن و اعلان بغض را مستحب مى‌دانند. در اين مقام پنج شبهه مطرح شده است.<ref>متن، ص209</ref>
مقام دوم، رفع شبهه و رد ادله كسانى است كه لعن و اعلان بغض را مستحب مى‌دانند. در اين مقام پنج شبهه مطرح شده است.<ref>متن، ص209</ref>
خط ۸۴: خط ۸۵:
شبهه چهارم، در مورد تولیت عمر بن خطالب به معاويه بوده و شبه آخر، قول اشعرى در مورد اجتهاد و عدالت معاويه است.
شبهه چهارم، در مورد تولیت عمر بن خطالب به معاويه بوده و شبه آخر، قول اشعرى در مورد اجتهاد و عدالت معاويه است.


خاتمه مقام دوم، دو مرثيه از سيد‌‎ابن شهاب در رثاى [[امام على(ع)]] و اباعبدالله الحسين(ع) است.<ref>متن، ص317</ref>
خاتمه مقام دوم، دو مرثيه از سيد‌ ‎ابن شهاب در رثاى [[امام على(ع)]] و اباعبدالله الحسين(ع) است.<ref>متن، ص317</ref>


مؤلف در خاتمه كتاب، نوشته‌اى از معتضد بالله عباسى نقل كرده كه وى امت را امر به لعن معاويه نموده است.<ref>متن، ص337</ref>و سپس دو تقريض از سيد‌‎ابن شهاب و شيخ صالح يافعى پيرامون كتاب نقل شده است.<ref>متن، ص347</ref>
مؤلف در خاتمه كتاب، نوشته‌اى از معتضد بالله عباسى نقل كرده كه وى امت را امر به لعن معاويه نموده است.<ref>متن، ص337</ref>و سپس دو تقريض از سيد‌ ‎ابن شهاب و شيخ صالح يافعى پيرامون كتاب نقل شده است.<ref>متن، ص347</ref>


== وضعيت كتاب==
== وضعيت كتاب==
خط ۹۲: خط ۹۳:


==پانويس ==
==پانويس ==
<references/>
<references />
 
==منابع مقاله==
==منابع مقاله==


مقدمه و متن كتاب.
مقدمه و متن كتاب.


==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}




خط ۱۰۳: خط ۱۰۷:
[[رده: تاریخ آسیا]]
[[رده: تاریخ آسیا]]
[[رده: تاریخ کشورهای عربی]]
[[رده: تاریخ کشورهای عربی]]
[[رده:امام علی(ع)]]