پرش به محتوا

قاعدة الدرء: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'می‎پ' به 'می‌پ'
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
جز (جایگزینی متن - 'می‎پ' به 'می‌پ')
خط ۴۸: خط ۴۸:
حدیث الدرء را شیخ صدوق یا ابن بابویه قمی (متوفی 381ق) در دو کتاب «من‎لايحضره‌الفقيه» از رسول‎الله(ص) و در «المقنع» از امیرالمؤمنین علی(ع) روایت کرده است. قاضی نعمان مصری هم این حدیث را از امام صادق(ع) از پدران بزرگوارش از رسول‎الله(ص) روایت کرده است<ref>ر.ک: همان، ص45</ref>‏.
حدیث الدرء را شیخ صدوق یا ابن بابویه قمی (متوفی 381ق) در دو کتاب «من‎لايحضره‌الفقيه» از رسول‎الله(ص) و در «المقنع» از امیرالمؤمنین علی(ع) روایت کرده است. قاضی نعمان مصری هم این حدیث را از امام صادق(ع) از پدران بزرگوارش از رسول‎الله(ص) روایت کرده است<ref>ر.ک: همان، ص45</ref>‏.


در فصل پنجم کتاب، قاعده الدرء در حکومت نبوی و علوی و نیز در زمان خلفا مورد بررسی قرار گرفته است. با مراجعه به مصادر روایی و تاریخی می‎بینیم که رسول اکرم(ص) اقرارکننده به گناه را تخطئه کرد و اصرار بر کتمان آن نمود و اظهار گناه را دوست نداشت و از افشای آن کراهت داشت. هرگاه کسی نزد آن حضرت می‎آمد و اقرار به حدی می‎کرد، در ابتدا از او نمی‎پذیرفت، بلکه از او روی برمی‎گر‎داند و به گفته او توجه نمی‎کرد تا شاید از اقرارش عدول کند، ولکن اگر اقرارکننده اصرار می‎کرد، حد را جاری می‎نمود و البته کتمان را بهتر می‎دانست<ref>ر.ک: همان، ص120</ref>‏.
در فصل پنجم کتاب، قاعده الدرء در حکومت نبوی و علوی و نیز در زمان خلفا مورد بررسی قرار گرفته است. با مراجعه به مصادر روایی و تاریخی می‎بینیم که رسول اکرم(ص) اقرارکننده به گناه را تخطئه کرد و اصرار بر کتمان آن نمود و اظهار گناه را دوست نداشت و از افشای آن کراهت داشت. هرگاه کسی نزد آن حضرت می‎آمد و اقرار به حدی می‎کرد، در ابتدا از او نمی‌پذیرفت، بلکه از او روی برمی‎گر‎داند و به گفته او توجه نمی‎کرد تا شاید از اقرارش عدول کند، ولکن اگر اقرارکننده اصرار می‎کرد، حد را جاری می‎نمود و البته کتمان را بهتر می‎دانست<ref>ر.ک: همان، ص120</ref>‏.


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش