اصم، ابوبکر عبدالرحمان بن کیسان بن جریر اموی: تفاوت میان نسخه‌ها

ایشان، برخلاف جمهور مسلمانان، منکر وجود اعراض بود. از نظر او، تمام عالم از جوهر تشکیل شده است و گرمی و سردی و رنگ و نور نیز عرض نیستند. او درباره قدرت با نظام معتزلی هم‌عقیده بود و می‌پنداشت خداوند فردی را همراه با قدرت و حیات آفریده و آن فرد حی و قادر است و نمی‌توان گفت خداوند قدرت و حیات را در شخص خلق می‌کند. درباره عجز نیز می‌گفت: عجز همان عاجز است و چیزی از خارج بر عاجز وارد نمی‌شود که عجز را در او ایجاد کند، بلکه عجز به‎نوعی همان عاجز است و استطاعت جز نفس مستطیع نیست. بعید نیست این دیدگاه هم ناشی از انکار اعراض باشد. برخی معتزلیان روغن را در زیتون و آتش را در چوب، کامن (موجود) می‌دانستند و از آن به «کمون» تعبیر می‌کردند، اما اصم می‌گفت: هیچ شیئی در دنیا در شیئی دیگر کامن نیست. از دیدگاه اصم، انسان همان چیزی است که به چشم دیده می‌شود، انسان شیئی واحد و جوهری واحد است.<ref>ر.ک: اثباتی، اسماعیل، ج1، ص7276</ref>.

اصم‎ دارای‎ تألیفات‎ فراوانى‎ بوده‎ که‎ به‎ گفته ملطى‎ تا آن‎ زمان‎ بى‎سابقه‎ بوده‎ است‎. متأسفانه‎ هیچ‎یک از آثار وی‎ باقى‎ نمانده‎ است و تنها خلاصه‌ای‎ از آرای او را در عباراتى‎ کوتاه‎ و به‎نحو پراکنده‎ در منابع‎ مختلف‎ مى‎یابیم‎<ref>ر.ک: جاویدپور، فریبا، ج9، ص265</ref>.