۱۱۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲۳: | خط ۱۲۳: | ||
آقاى طالقانى دو سال بدون محاکمه، سختترین شکنجههاى روحى و جسمى را در زندان تحمل نمود و در سال 1356ش، رژیم براى جلوگیرى از فشارهاى بینالمللى، به جهت مشخص نبودن جرم و مدت محکومیت او، وى را با وجود کهولت سن و ضعف جسمانى به ده سال زندان محکوم کرد. | آقاى طالقانى دو سال بدون محاکمه، سختترین شکنجههاى روحى و جسمى را در زندان تحمل نمود و در سال 1356ش، رژیم براى جلوگیرى از فشارهاى بینالمللى، به جهت مشخص نبودن جرم و مدت محکومیت او، وى را با وجود کهولت سن و ضعف جسمانى به ده سال زندان محکوم کرد. | ||
او سه سال را با بدترین شرایط در زندان گذراند. سلولش یک سلول کوچک و نمور بود که حتى پنجره کوچک آن را با رنگ سیاه آغشته بودند و در طول شبانهروز، فقط یک ساعت براى انجام نظافت وى را به حیاط کوچک پشت زندان مىبردند. | |||
به دنبال | به دنبال عقبنشینى رژیم در مقابل موج اعتراضات مردم مسلمان، در پاییز 1357ش، بسیارى از زندانیان سیاسى آزاد گردیدند که از آن جمله آیتالله طالقانى بود. | ||
او در هشتم آبان 1357 آزاد شد و در جمع انقلابیون | او در هشتم آبان 1357 آزاد شد و در جمع انقلابیون پرشور مسلمان قرار گرفت و در نخستین پیامش مردم را به وحدت و پیروى از رهبرى یگانه امام فراخواند. | ||
محرم سال | محرم سال 1357ش (آذرماه) براى انقلاب لحظه حساس و سرنوشتسازى بود. آیتالله طالقانى همگام با امام، براى شدّت بخشیدن به قیام مردم، در اول محرم با بهرهگیرى از سخن آغازین امام حسین(ع) در نهضتش، پیامى حماسى براى ملت ایران فرستاد که منجر به راهپیماییها و اعتصابات گستردهاى گردید. | ||
او براى وارد کردن ضربات نهایى بر پیکر رو به زوال حکومت پهلوى، تصمیم گرفت همراه امام، پیامى دیگر | او براى وارد کردن ضربات نهایى بر پیکر رو به زوال حکومت پهلوى، تصمیم گرفت همراه امام، پیامى دیگر بهمناسبت روز تاسوعا (نهم محرم) صادر کند و ازاینرو، بدون توجه به اخطارهاى پىدرپى مقامات دولتى و حکومت نظامى مبنى بر منصرف شدن از فرستادن پیامهاى انقلابى، در روز چهارم محرم پیامى دیگر براى ملت ایران فرستاد و اعلام کرد که خود نیز در راهپیمایى روز تاسوعا شرکت خواهد نمود. | ||
این اعلامیه همراه پیام امام و تأکید دیگر رهبران روحانى، غوغایى | این اعلامیه همراه پیام امام و تأکید دیگر رهبران روحانى، غوغایى بهپا کرد؛ بهطورىکه در تهران حدود چهار میلیون نفر به خیابانها ریختند و حمایت خود را از رهبرى امام خمینى(ره) و برقرارى حکومت اسلامى اعلان نمودند. | ||
==تا آخرین نفس== | ==تا آخرین نفس== | ||
پس از ورود امام به ایران و به پیروزى رسیدن انقلاب اسلامى، آیتالله طالقانى پشت سر ایشان قرار گرفت و بازویى توانا براى آن رهبر الهى گردید و اطاعت از حضرتش را بر همه واجب | پس از ورود امام به ایران و به پیروزى رسیدن انقلاب اسلامى، آیتالله طالقانى پشت سر ایشان قرار گرفت و بازویى توانا براى آن رهبر الهى گردید و اطاعت از حضرتش را بر همه واجب مىدانست. بالاتر از اینها پیر مجاهد، امام را نعمتى عظیم از جانب خداوند براى ملت ایران مىشمرد و قدردانى نکردن از آن را سبب دچار شدن به عذاب الهى مىدانست. | ||
به دستور امام | به دستور امام پیشنویس قانون اساسى جدید فراهم گردید و انتخابات مجلس خبرگان بهمنظور بررسى نهایى آن برگزار شد و آیتالله طالقانى بهعنوان نماینده اول مردم تهران در مجلس خبرگان تعیین گردید. او با وجود تمام مشکلات و بیمارى، این مسئولیت سنگین را پذیرفت و در سنگر مجلس به پاسدارى از ارزشهاى انقلاب و خون شهیدان پرداخت. | ||
با برپایى حکومت جمهورى اسلامى، او | با برپایى حکومت جمهورى اسلامى، او بهواسطه یکى از شخصیتها، برگزارى نماز جمعه در سرتاسر ایران را به امام پیشنهاد کرد که با موافقت وى، این مراسم وحدتبخش در سرتاسر میهن اسلامى برگزار گردید. | ||
به این ترتیب نخستین نماز جمعه تهران به امامت آیتالله طالقانى در پنجم مرداد 1358 در دانشگاه تهران | به این ترتیب نخستین نماز جمعه تهران به امامت آیتالله طالقانى در پنجم مرداد 1358 در دانشگاه تهران برپا شد و بیش از یک میلیون نفر در آن شرکت کردند. او هفت نماز جمعه را اقامه کرد که آخرین آن در بهشت زهرا، در شانزدهم شهریور سال 1358 بود. | ||
==چکیدههاى قلم== | ==چکیدههاى قلم== | ||
# پرتوى از قرآن؛ | |||
# مقدمه، توضیح و تعلیق بر کتاب «تنبيه الأمة و تنزيه الملة» آیتالله نائینى؛ | |||
# اسلام و مالکیت؛ | |||
# ترجمه جلد اول کتاب «امام على بن ابىطالب» نوشته عبدالفتاح عبدالمقصود؛ | |||
# «بهسوى خدا مىرویم» که سفرنامه حج است؛ | |||
# پرتوى از نهجالبلاغة؛ | |||
# آینده بشریت از نظر مکتب ما؛ | |||
# آزادى و استبداد؛ | |||
# آیه حجاب؛ | |||
# مرجعیت و فتوا؛ | |||
# درسى از قرآن؛ | |||
# درس وحدت. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
او پس از | او پس از سالها مبارزه، در ساعت 1/45 بامداد روز دوشنبه 1358/6/19 بهسوى حق شتافت و ملتى در غم فراقش غرق ماتم شدند. | ||
انبوه جمعیت پیکرش را براى | انبوه جمعیت پیکرش را براى خاکسپارى به بهشت زهرا بردند و صبح سهشنبه در میان شیون و ناله مردم، آن پیکر عزیز در خاک پنهان گشت و دولت یک روز تعطیل و سه روز عزادارى عمومى اعلام کرد. | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
گلشن ابرار، تهیه و تدوین: جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، زیر نظر: پژوهشکده باقرالعلوم(ع) وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی، ج2، ص806-812، قم، نشر معروف، 1379. | ر.ک: گلشن ابرار، تهیه و تدوین: جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، زیر نظر: پژوهشکده باقرالعلوم(ع) وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی، ج2، ص806-812، قم، نشر معروف، 1379. | ||
{{مفسران شیعه}} | {{مفسران شیعه}} |
ویرایش