۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'یه' به 'یه') |
جز (جایگزینی متن - 'هس' به 'هس') |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
[[حسن دهلوی، حسن بن علی|حسن]] داستان پس زدن کاسه مجنون توسط لیلی و شوق مجنون از این امر را در این فصل بیان میکند<ref>ر.ک: همان، ص32-33</ref>. به نظر نویسنده، بین چشمه معرفت و چشمه خضر تفاوت بسیار است. عبارات او در اینباره چنین است: «ای خضر از آن چشمه که تو یافتی نتوانستی که قطرهای به سکندر دهی، اما عشاق این راه از این چشمه معرفت که بدیشان رسید، اقداح مالامال در کام کمال اصحاب حال ریختند»<ref>ر.ک: همان، ص34</ref>. | [[حسن دهلوی، حسن بن علی|حسن]] داستان پس زدن کاسه مجنون توسط لیلی و شوق مجنون از این امر را در این فصل بیان میکند<ref>ر.ک: همان، ص32-33</ref>. به نظر نویسنده، بین چشمه معرفت و چشمه خضر تفاوت بسیار است. عبارات او در اینباره چنین است: «ای خضر از آن چشمه که تو یافتی نتوانستی که قطرهای به سکندر دهی، اما عشاق این راه از این چشمه معرفت که بدیشان رسید، اقداح مالامال در کام کمال اصحاب حال ریختند»<ref>ر.ک: همان، ص34</ref>. | ||
[[حسن دهلوی، حسن بن علی|حسن]]، سختی و درد ملازم با عشق را خاص انسان میداند و دلیل برتری انسان بر فرشته را در همین امر میجوید<ref>ر.ک: همان، ص35</ref>. «این درد، طلب بازگشت | [[حسن دهلوی، حسن بن علی|حسن]]، سختی و درد ملازم با عشق را خاص انسان میداند و دلیل برتری انسان بر فرشته را در همین امر میجوید<ref>ر.ک: همان، ص35</ref>. «این درد، طلب بازگشت بهسوی حق و بهسوی خدا است. درد مناجات پیش خدا است. درد احساس غربت و بیگانگی است در این عالم»<ref>ر.ک: همان، ص36</ref>. | ||
از نگاه [[حسن دهلوی، حسن بن علی|حسن دهلوی]]، منشأ غمخوارگی برای درد دیگران و بشردوستی همین درد عرفانی است.<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | از نگاه [[حسن دهلوی، حسن بن علی|حسن دهلوی]]، منشأ غمخوارگی برای درد دیگران و بشردوستی همین درد عرفانی است.<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. |
ویرایش