امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

چون خبر مرگ نظام‌الدین اولیا به امیرخسرو رسید دیوانه‌وار نعره‌ای زد و بی‌اختیار به‌سوی دهلی روان شد و چون به سر خاکش رسید گفت: سبحان الله! آفتاب در زیر زمین و خسرو زنده؟ این گفت و بی‎هوش شد و تا شش ماه در گریه و زاری بود تا از جهان رفت. خسرو با نصیرالدین چراغ دهلی که او نیز از بزرگان مشایخ هند بوده معاشرت داشته است.<ref>همان، صفحه هشت</ref>

سبک او بین عراقی و هندی است. با وجود این‌که امیرخسرو غالب اشعارش را با تقلید و اقتباس از شاعران بزرگ سروده است، باید پذیرفت که به یاری طبع روان و ذوق خدادادی و نیز به‌سبب این‌که او در محیط جدیدی از ادب فارسی تربیت شده و لهجه‌ای نو و ترکیباتی تازه و اندیشه‌هایی خاص نصیبش شده بود، طبعاً تازگی‎های بسیار در سخن وی مشاهده می‌شود و بسیاری از مضامین نو و ابیات منتخب در آثار او ملاحظه می‌گردد و مسلماً به همین سبب است که شاعران و نویسندگان بعد از او بار‎ها به استادی یاد کرده‌اند.<ref>ر.ک: پایگاه دایرة‎المعارف بزرگ اسلامی</ref> بزرگ‎ترین شاعر هند را می‌توان دهلوی دانست و اساسا از این‌روست که وی را سعدی هندوستان لقب داده‌اند.<ref>ر.ک: نفیسی، سعید، صفحه هفت</ref>