۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
والاترین بندگان (شرح و تفسیر آیات عباد الرحمن): تفاوت میان نسخه‌ها
والاترین بندگان (شرح و تفسیر آیات عباد الرحمن) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۲۹
، ۶ سپتامبر ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'ه‌ت' به 'ه‌ت'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به 'ه‌گ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ت' به 'ه‌ت') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
هرچند [[مکارم شیرازی، ناصر|آیت‌الله مکارم]] این مباحث را در [[تفسیر نمونه]]، جلد پانزدهم، ذیل آیات مورد بحث و در کتاب اخلاق در قرآن، جلد دوم و سوم، مطرح نموده‌اند، ولى ازآنجاکه مباحث این کتاب دو ویژگى دارد، بهصورت مستقل منتشر شد: | هرچند [[مکارم شیرازی، ناصر|آیت‌الله مکارم]] این مباحث را در [[تفسیر نمونه]]، جلد پانزدهم، ذیل آیات مورد بحث و در کتاب اخلاق در قرآن، جلد دوم و سوم، مطرح نموده‌اند، ولى ازآنجاکه مباحث این کتاب دو ویژگى دارد، بهصورت مستقل منتشر شد: | ||
# بحث | # بحث گسترده‌تر و شامل مطالب تازه‌ای است که در کتب مذکور نیامده است. | ||
# نیازهاى عصر و زمان ما در آن لحاظ و در قالب جدیدى ریخته شده است<ref>ر.ک: تذکر محقق، ص3</ref>. | # نیازهاى عصر و زمان ما در آن لحاظ و در قالب جدیدى ریخته شده است<ref>ر.ک: تذکر محقق، ص3</ref>. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
در آیات مورد اشاره، اولین صفت از صفات شایسته عباد الرحمن و بندگان خاص خداوند، تواضع و فروتنى شمرده شده است. خداوند متعال در اولین توصیف، خلقوخوی زشت تکبر و خودبرتربینی را از این دسته از بندگان خاص خود نفى کرده است: '''وَ عِبٰادُ اَلرَّحْمٰنِ اَلَّذِينَ يمْشُونَ عَلَى اَلْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذٰا خٰاطَبَهُمُ اَلْجٰاهِلُونَ قٰالُوا سَلاٰماً''' (بندگان (خاص خداوندِ) رحمان کسانى هستند که با آرامش و بی‌تکبر بر زمین راه می‌روند)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص55</ref>. | در آیات مورد اشاره، اولین صفت از صفات شایسته عباد الرحمن و بندگان خاص خداوند، تواضع و فروتنى شمرده شده است. خداوند متعال در اولین توصیف، خلقوخوی زشت تکبر و خودبرتربینی را از این دسته از بندگان خاص خود نفى کرده است: '''وَ عِبٰادُ اَلرَّحْمٰنِ اَلَّذِينَ يمْشُونَ عَلَى اَلْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذٰا خٰاطَبَهُمُ اَلْجٰاهِلُونَ قٰالُوا سَلاٰماً''' (بندگان (خاص خداوندِ) رحمان کسانى هستند که با آرامش و بی‌تکبر بر زمین راه می‌روند)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص55</ref>. | ||
چرا در این آیه از لفظ «مشی» استفاده شده است؟ تکبر و خودبرتربینی نیز نمودها و بروزهایى دارد، ولى بارزترین و آشکارترین نماد آن، در هنگام راه رفتن آشکار می‌شود... علاوه بر این می‌توان گفت: منظور از «مشى» راه رفتن عادى نیست، بلکه منظور خط و مشى زندگى و برنامههای اجتماعى است؛ در این صورت آیه شریفه معناى | چرا در این آیه از لفظ «مشی» استفاده شده است؟ تکبر و خودبرتربینی نیز نمودها و بروزهایى دارد، ولى بارزترین و آشکارترین نماد آن، در هنگام راه رفتن آشکار می‌شود... علاوه بر این می‌توان گفت: منظور از «مشى» راه رفتن عادى نیست، بلکه منظور خط و مشى زندگى و برنامههای اجتماعى است؛ در این صورت آیه شریفه معناى گسترده‌ترى پیدا می‌کند؛ بدین معنى که عباد الرحمن کسانى هستند که تمام برنامههای زندگى آنها - چه فردى و چه اجتماعى - توأم با تواضع و فروتنى است و این بندگان خاص خداوند همواره از تکبر و خودبرتربینى به‌دورند. | ||
طبق هر دو تفسیر، تواضع یکى از صفات شایسته عباد الرحمن است؛ البته تواضع در تمام برنامههای زندگى<ref>ر.ک: همان، ص56</ref>. | طبق هر دو تفسیر، تواضع یکى از صفات شایسته عباد الرحمن است؛ البته تواضع در تمام برنامههای زندگى<ref>ر.ک: همان، ص56</ref>. | ||