۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تبصرة الأدلة في أصولالدين علی طريقة الإمام أبيمنصور الماتريدي (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۰۶
، ۶ سپتامبر ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'یآ' به 'یآ'
جز (جایگزینی متن - 'هو' به 'هو') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'یآ' به 'یآ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
با دقت در کتاب، مشاهده میکنیم که بخش زیادی از مطالب آن به مناظره و بحث با معتزله و رد مقولات آنان اختصاص دارد. در کتاب، قرائنی دال بر این هست که معتزلیان تا زمان حیات مؤلف وجود داشتهاند. از جمله این قرائن، عبارتهای «بعض المعتزلة في زماننا» یا «بعض المعتزلة في ديارنا»، در نوشتههای اوست. نویسنده، در بسیاری از مواضع نیز درگیر بحث با اشاعره است؛ وی گاهی در بحث با آنان موافق است و گاهی به مخالفت با آنان برمیخیزد و در بسیاری از موارد با عنوان «خصوم» از آنان یاد میکند. علاوه بر اشاعره و معتزله، نویسنده با بسیاری از فرقههای کلامی دیگر نیز درگیری دارد. در کل، گاهی حس میشود که نویسنده با برخی آرای معتزله توافق ضمنی دارد، هرچند عبارات و استدلالات وی در بیان آن مطلب با آنان متفاوت است.<ref>ر.ک: همان، صفحات ز و ح</ref>. | با دقت در کتاب، مشاهده میکنیم که بخش زیادی از مطالب آن به مناظره و بحث با معتزله و رد مقولات آنان اختصاص دارد. در کتاب، قرائنی دال بر این هست که معتزلیان تا زمان حیات مؤلف وجود داشتهاند. از جمله این قرائن، عبارتهای «بعض المعتزلة في زماننا» یا «بعض المعتزلة في ديارنا»، در نوشتههای اوست. نویسنده، در بسیاری از مواضع نیز درگیر بحث با اشاعره است؛ وی گاهی در بحث با آنان موافق است و گاهی به مخالفت با آنان برمیخیزد و در بسیاری از موارد با عنوان «خصوم» از آنان یاد میکند. علاوه بر اشاعره و معتزله، نویسنده با بسیاری از فرقههای کلامی دیگر نیز درگیری دارد. در کل، گاهی حس میشود که نویسنده با برخی آرای معتزله توافق ضمنی دارد، هرچند عبارات و استدلالات وی در بیان آن مطلب با آنان متفاوت است.<ref>ر.ک: همان، صفحات ز و ح</ref>. | ||
معظم مطالب کتاب را مباحث جدلی تشکیل میدهد که هدف نویسنده بیشتر در آنها اثبات نظر خودش و رد دیدگاههای مخالفان است تا صِرف بیان حقیقت. شیوه او در گسترش دیدگاههایش و بیان مطالب کتاب چنین است: در ابتدای هر فصل، مختصری از گرایش و نظریه خودش در آن را بیان میکند، سپس به بیان آرا و نظریات فرقهها یا اشخاص (متکلمین) مخالف با این نظریه میپردازد، بعد از این امر، بحث را به شرح و تفصیل و پرسش و پاسخ میکشاند و در این میان به آرای مخالفانش مراجعه میکند. شیوه مراجعه او گاهی بهنحوی است که آرایی را که با هم تداخل و همپوشانی دارند با یکدیگر | معظم مطالب کتاب را مباحث جدلی تشکیل میدهد که هدف نویسنده بیشتر در آنها اثبات نظر خودش و رد دیدگاههای مخالفان است تا صِرف بیان حقیقت. شیوه او در گسترش دیدگاههایش و بیان مطالب کتاب چنین است: در ابتدای هر فصل، مختصری از گرایش و نظریه خودش در آن را بیان میکند، سپس به بیان آرا و نظریات فرقهها یا اشخاص (متکلمین) مخالف با این نظریه میپردازد، بعد از این امر، بحث را به شرح و تفصیل و پرسش و پاسخ میکشاند و در این میان به آرای مخالفانش مراجعه میکند. شیوه مراجعه او گاهی بهنحوی است که آرایی را که با هم تداخل و همپوشانی دارند با یکدیگر میآمیزد و این امر گاهی، فهم آن رأی و تشخیص اینکه این رأی از آنِ کدامیک از فرقههاست را دشوار میسازد<ref>ر.ک: همان، صفحه ح</ref>. | ||
میمون بن محمد نسفی، در بحث ارزاق مینویسد: از نظر ما هرکسی روزی حلال یا حرام خودش را میخورد و اینکه انسان، چیزی را که بهعنوان رزق وی قرار داده شده، نخورد، یا اینکه دیگری رزق او را بخورد، امری است غیر قابل تصور. معتزله معتقدند: این امر (که انسان رزقش را نخورد یا رزق دیگری را بخورد یا دیگری رزق او را بخورد) ممکن است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ج2، ص688</ref>. | میمون بن محمد نسفی، در بحث ارزاق مینویسد: از نظر ما هرکسی روزی حلال یا حرام خودش را میخورد و اینکه انسان، چیزی را که بهعنوان رزق وی قرار داده شده، نخورد، یا اینکه دیگری رزق او را بخورد، امری است غیر قابل تصور. معتزله معتقدند: این امر (که انسان رزقش را نخورد یا رزق دیگری را بخورد یا دیگری رزق او را بخورد) ممکن است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ج2، ص688</ref>. | ||