۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ه‌و' به 'ه‌و'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به 'ه‌گ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌و' به 'ه‌و') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
نیز به او گفته است: ای ترک: من از وجود خود برنجم اما از تو نرنجم و می‌گفت: اگر در شرع شریف جایز بود وصیت می‌کردم امیرخسرو را در قبر من دفن کنند تا هر دو در یک جا باشیم. در دم مرگ وی خسرو در دهلی نبود و با سلطان محمد به بنگاله رفته بود. نظامالدین اولیا گفت: امیرخسرو پس از من نخواهد زیست و چون از این جهان رفت پیکرش را در کنار من به خاک بسپارید که او صاحب اسرار من است و من بی او قدم به بهشت ننهم. | نیز به او گفته است: ای ترک: من از وجود خود برنجم اما از تو نرنجم و می‌گفت: اگر در شرع شریف جایز بود وصیت می‌کردم امیرخسرو را در قبر من دفن کنند تا هر دو در یک جا باشیم. در دم مرگ وی خسرو در دهلی نبود و با سلطان محمد به بنگاله رفته بود. نظامالدین اولیا گفت: امیرخسرو پس از من نخواهد زیست و چون از این جهان رفت پیکرش را در کنار من به خاک بسپارید که او صاحب اسرار من است و من بی او قدم به بهشت ننهم. | ||
چون خبر مرگ نظامالدین اولیا به امیرخسرو رسید | چون خبر مرگ نظامالدین اولیا به امیرخسرو رسید دیوانه‌وار نعره‌ای زد و بی‌اختیار بهسوی دهلی روان شد و چون به سر خاکش رسید گفت: سبحان الله! آفتاب در زیر زمین و خسرو زنده؟ این گفت و بیهوش شد و تا شش ماه در گریه و زاری بود تا از جهان رفت. خسرو با نصیرالدین چراغ دهلی که او نیز از بزرگان مشایخ هند بوده معاشرت داشته است.<ref>همان، صفحه هشت</ref> | ||
== شعر و ادب و موسیقی == | == شعر و ادب و موسیقی == | ||
شکی نیست که خسرو دهلوی را باید بزرگترین شاعر فارسی زبان هند دانست و این که او را سعدی هندوستان گفته‌اند، بجاست. در نظم و نثر فارسی کاملا مسلط بوده و از استادان فن به شمار می‌رود. در اقسام مختلف شعر مانند قصیده و غزل و مثنوی مهارت کامل داشته است.<ref>همان</ref> | شکی نیست که خسرو دهلوی را باید بزرگترین شاعر فارسی زبان هند دانست و این که او را سعدی هندوستان گفته‌اند، بجاست. در نظم و نثر فارسی کاملا مسلط بوده و از استادان فن به شمار می‌رود. در اقسام مختلف شعر مانند قصیده و غزل و مثنوی مهارت کامل داشته است.<ref>همان</ref> | ||
تلألؤ آموزه‌های حکمی و عرفانی در اشعار او کاملاً آشکار است. او این آموزه‌ها را با بهره‌گیری از آثار استادان نامدار ادب فارسی | تلألؤ آموزه‌های حکمی و عرفانی در اشعار او کاملاً آشکار است. او این آموزه‌ها را با بهره‌گیری از آثار استادان نامدار ادب فارسی به‌ویژه سعدی، نظامی، سنایی و خاقانی در اوج فصاحت و شیوایی عرضه می‌دارد. امیرخسرو به نظم و نثر آثار فراوانی دارد. در غزل از پیروان سعدی بود، در قصیده از شاعران قرن ششم، خاصه سنایی و خاقانی تقلید می‌کرد و در مثنوی تابع نظامی گنجوی بود؛ وی یکی از پرکارترین شاعران پارسی‌گوی و در این باب حقاً کمنظیر است.<ref>ر.ک: پایگاه دایرةالمعارف بزرگ اسلامی</ref> | ||
مهارتی که [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی گنجوی]] در تنظیم و ترتیب منظومه‌های خود بهکار برده بود، باعث شد که آثار او مورد تقلید شاعران بعد از وی قرار گیرد. اولین کسی که از وی تقلید کرد امیرخسرو دهلوی بود و بعد از شاعران دیگری نیز از نظامی تقلید کرده‌اند اما وی یکی از موفقترین مقلدان نظامی است. همچنین بعضی از قدما معتقد بودند که اولین نشانه‌های وقوعگویی در اشعار امیرخسرو پیدا می‌شود.<ref>ر.ک: همان</ref> | مهارتی که [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی گنجوی]] در تنظیم و ترتیب منظومه‌های خود بهکار برده بود، باعث شد که آثار او مورد تقلید شاعران بعد از وی قرار گیرد. اولین کسی که از وی تقلید کرد امیرخسرو دهلوی بود و بعد از شاعران دیگری نیز از نظامی تقلید کرده‌اند اما وی یکی از موفقترین مقلدان نظامی است. همچنین بعضی از قدما معتقد بودند که اولین نشانه‌های وقوعگویی در اشعار امیرخسرو پیدا می‌شود.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||