عصار، سید محمدکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از‎ اشغال‎ تبریز‎ و شهادت ثقة‎الاسلام در عاشورای سال 1320ق، عصار با همان‎ لباس روحانی‎ از‎ تبریز خارج شده و عازم فرانسه‎ شد. در فرانسه، علاوه بر تکمیل زبان فرنگی‎، علوم‎ ریاضی‎ و طبیعی را دنبال گرفت و رشته طب‎ را به‎عنوان تخصیص خود برگزید. اما ظاهرا به‎‎ دلایلی‎، از جمله حساسیت نسبت به تشریح اجساد، طب را نیمه‎کاره نهاد‎ و به‎ نجف‎ اشرف مهاجرت‎ کرد. علامه عصار در نجف، طی 13 سال تحصیل‎ و تدریس، بالاترین درجه اجتهاد‎ را‎ نزد‎ بزرگ‎ترین‎ علمای عصر کسب کرد و به تهران بازگشت. از آن‎ زمان، استاد‎ عصار‎ به تدریس مشغول شد و ابتدا در مدرسه صدر آغاز به تدریس کرد. استاد آشتیانی در جایی‎ دیگر‎ نوشته است: «مرحوم عصار که در سن 29 سالگی به حیازت‎ درجه‎ اجتهاد‎ نائل آمده بود، حوزه مستقل درسی‎ معقول‎ و منقول‎ داشت‎ و سطوح عالی ریاضی و فلسفه و عرفان، اعم از‎ فلسفه‎ اشراقی و مشایی و حکمت متعالیه را به شیوه مکتب ملاصدرا تدریس‎ می‌کرد. ‎عصار، پس از تکمیل مطالعات و تحصیلات‎ عالی‎ خود در‎ نجف‎ اشرف، به ایران‎ بازگشت و با وجود آنکه‎ برای معظم‌له بعد از مراجعت از نجف، همه‎گونه ریاست بر خلق‎ و اسباب‎ رسیدن به مقامات ظاهری فراهم بود، این‎ استاد بزرگوار، در‎ بین‎ همه شئون، تدریس را انتخاب‎ نمودند‎ و به سایر مقدمات پشت پا زدند»<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/33408/74 ر.ک: همان]</ref>.

در میان این آثار، سه رساله درخشان و کم‎نظیر استاد، به نام‎های: «رساله بداء»، «علم الحديث» و «تفسیر قرآن کریم»، کیفیتی ممتاز دارند. این امتیاز از‎ جهت‎ روش‎ ورود به این مباحث و بحث‎ فلسفی‎‎ در‎ حوزه کلام، حدیث و قرآن‎شناسی است. همچنین است «تفسير‎ القرآن‎ الكريم» که سرشار از مباحث عالی در مقدمات قرآن‎شناسی و قرآن‎پژوهی‎ است و گاه نکته‎سنجی‎ها‎ و انحصارات‎ علمی‌ای‎ دارد که تقریبا در اثر دیگری دیده نمی‌شود. عصار که از دانش معقول و حکمت‎ به‎‎وسعت برخوردار بود، در برخورد با هر مسئله‌ای به شیوه نوگرایانه و فلسفی، همراه‎ با‎ احاطه‎ بر دانش و آثار مفسران گذشته، نظری خاص و بسیار عمیق ابراز می‌کند؛ به‎گونه‌ای‎ که مثلا‎ در‎ بخش «وجوه اعجاز قرآن مجید» یا در بحث «عالمین» و دیگر مباحث، سخنش‎ خاص‎ و بسیار‎ تأمل‌انگیز است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/33408/75 ر.ک: همان]</ref>.