پرش به محتوا

الفاضل: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۶ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎گ' به 'ه‌گ'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ش' به 'ی‌ش')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎گ' به 'ه‌گ')
خط ۴۱: خط ۴۱:
[[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]] در مقدمه خود به بیان مقام و حرمت عالم از دیدگاه پیامبر(ص) و قبل از آن از منظر آیات قرآن کریم پرداخته است. در ادامه به بیان نافع‎ترین علم که همانا علمی است که بدان عمل شود، پرداخته و به کلمات حکما نیز استناد جسته و از اشعار شاعران نیز بهره برده است. وی در این مقدمه، به روایت نبوی که فرمود: «أنا مدينة العلم و علي بابها» اشاره کرده و بالاترین علوم را علم به کتاب خدا و شناخت حلال و حرام و احکام آن و اعراب الفاظ آن و نیز تفسیر غرائب آن دانسته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/3583/2/1 ر.ک: مقدمه مؤلف، ص1-‎8]</ref>.
[[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]] در مقدمه خود به بیان مقام و حرمت عالم از دیدگاه پیامبر(ص) و قبل از آن از منظر آیات قرآن کریم پرداخته است. در ادامه به بیان نافع‎ترین علم که همانا علمی است که بدان عمل شود، پرداخته و به کلمات حکما نیز استناد جسته و از اشعار شاعران نیز بهره برده است. وی در این مقدمه، به روایت نبوی که فرمود: «أنا مدينة العلم و علي بابها» اشاره کرده و بالاترین علوم را علم به کتاب خدا و شناخت حلال و حرام و احکام آن و اعراب الفاظ آن و نیز تفسیر غرائب آن دانسته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/3583/2/1 ر.ک: مقدمه مؤلف، ص1-‎8]</ref>.


نویسنده، پایه‎گذار علم نحو را [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] معرفی کرده است. آن حضرت اصول این علم را به ابوالاسود دئلی تعلیم دادند. نویسنده، یکی از داستان‎هایی را که در این‎باره ذکر می‌کند عبارت است از اینکه: دختر ابوالاسود که از شدت گرما در شگفت بود، عبارت «ما أشد الحر» را در حضور پدر به‎نحوی ادا می‌کند که از آن نه تعجب، که سؤال از «شدیدترین گرماها» فهمیده می‌شود. اینجا بود که ابوالاسود دانست که «لحن» (لغزش در اعراب یا نحو) میان مردم رائج شده است؛ ازاین‎رو به خدمت [[امام على(ع)|امام علی(ع)]] شتافت و آن حضرت را از خطر لحن آگاه گردانید. [[امام على(ع)|امام(ع)]] نیز اصولی به وی عرضه داشت که ابوالاسود بعدها آنها را گسترش داد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/3583/2/5 ر.ک: همان، ص5]</ref>.
نویسنده، پایه‌گذار علم نحو را [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] معرفی کرده است. آن حضرت اصول این علم را به ابوالاسود دئلی تعلیم دادند. نویسنده، یکی از داستان‎هایی را که در این‎باره ذکر می‌کند عبارت است از اینکه: دختر ابوالاسود که از شدت گرما در شگفت بود، عبارت «ما أشد الحر» را در حضور پدر به‎نحوی ادا می‌کند که از آن نه تعجب، که سؤال از «شدیدترین گرماها» فهمیده می‌شود. اینجا بود که ابوالاسود دانست که «لحن» (لغزش در اعراب یا نحو) میان مردم رائج شده است؛ ازاین‎رو به خدمت [[امام على(ع)|امام علی(ع)]] شتافت و آن حضرت را از خطر لحن آگاه گردانید. [[امام على(ع)|امام(ع)]] نیز اصولی به وی عرضه داشت که ابوالاسود بعدها آنها را گسترش داد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/3583/2/5 ر.ک: همان، ص5]</ref>.


برخی از موضوعات مطرح‎شده در کتاب، عبارتند از: فضیلت شعر، نوادری از غرایب و لغت، جود و کرم، اخبار مستحسنه، مراثی بلیغه و موعظه‌های کوتاه و ابیات نیکو، اخبار معمرین، حلم، شکر پروردگار و بابی که مشتمل بر فصولی در باب اخلاقیات و نیز فصاحت و زیبایی است.
برخی از موضوعات مطرح‎شده در کتاب، عبارتند از: فضیلت شعر، نوادری از غرایب و لغت، جود و کرم، اخبار مستحسنه، مراثی بلیغه و موعظه‌های کوتاه و ابیات نیکو، اخبار معمرین، حلم، شکر پروردگار و بابی که مشتمل بر فصولی در باب اخلاقیات و نیز فصاحت و زیبایی است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش